وابستگی بالای امنیتی به سرویس‌های اطلاعاتی خارجی خطری برای آلمان

به گزارش مجله خبری نگار،روزنامه برلینر سایتونگ در مطلبی به وابستگی بالای امنیتی آلمان به سرویس‌های اطلاعاتی خارجی پرداخته و با اشاره به خنثی شدن حمله تروریستی اخیر در برلین، پایتخت این کشور نوشت: حملات تروریستی در آلمان بار‌ها و بار‌ها تنها با کمک قدرت‌های خارجی جلوگیری می‌شوند. مورد اخیر دستگیری یک تبعه سوری در نوی‌کلن برلین هم به شدت این وابستگی اطلاعاتی بالای آلمان را نشان می‌دهد.

همانطور که اغلب در سال‌های اخیر اتفاق افتاده است، احتمالا این بار هم یک قدرت خارجی مسئول امنیت آلمان بوده است. اما سخنگوی دفتر دادستانی عمومی از اظهار نظر در مورد اینکه آیا سرنخ مربوط به این مظنون سوری از یک سرویس اطلاعاتی خارجی آمده است یا اینکه بازرسان برلین خودشان او را ردیابی کرده‌اند، خودداری کرد.

این روند مدت‌هاست که در آلمان یک الگو بوده است به گونه‌ای که ایالات متحده آمریکا، انگلیس، رژیم صهیونیستی و گاهی اوقات هلند تقریباً همیشه، شرکایی برای آلمان بوده‌اند که از قابلیت‌های سایبری قوی با دسترسی دیجیتالی که آلمان خود را از آن محروم می‌کند برخوردار بوده‌اند.

بر اساس یک پاسخ دولت آلمان در سال ۲۰۲۲ از سال ۲۰۱۱، ۱۳ حمله تروریستی در آلمان خنثی شده است که در شش مورد به لطف اطلاعات دریافتی از خارج از این کشور بوده است. از آن زمان، حملات تروریستی بیشتری در آلمان خنثی شده‌اند.

در حالی که سرور‌های آمریکایی میلیارد‌ها جریان داده را تجزیه و تحلیل می‌کنند و تحلیلگران بریتانیایی انجمن‌های تروریستی را به صورت زنده رصد می‌کنند، اما مأموران حفاظت از داده‌های آلمانی با افتخار پرچم حریم خصوصی داده‌ها را برافراشته نگه می‌دارند و بدین ترتیب دست سرویس‌های اطلاعاتی خود را می‌بندند.

حفاظت از داده‌ها مسئله‌ی ساده‌ای نیست، اما تناقض بین اصل و عمل در آلمان کاملاً عجیب و غریب است. در حالی که میلیون‌ها آلمانی خصوصی‌ترین اطلاعات خود را در اختیار شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی خارجی مانند اینستاگرام، فیس‌بوک یا ایکس قرار می‌دهند، سرویس‌های آلمانی به ندرت اجازه دسترسی به داده‌های افراد داخلی یا خارجی را دارند.

در این شرایط وقتی اوضاع خیلی جدی می‌شود، آلمان برای کمک با ایالات متحده آمریکا تماس می‌گیرد. به این ترتیب آلمان بدون کمک متفقین، نمی‌توانست تا به حال بسیاری از مهاجمان و تروریست‌ها را شناسایی کند.

آلمان به نوعی، در سایه آژانس‌های اطلاعاتی خارجی با خیال راحت زندگی می‌کند و یک منطقه امن خطرناک برای خود ایجاد کرده است.

اما در اینجا این پرسش مطرح است که اگر روزی ایالات متحده آمریکا یا بریتانیا تصمیم بگیرند که اشتراک‌گذاری اطلاعات ارزشمند خود را متوقف کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟ شاید آنها تا حدودی همین الان هم این تصمیم را گرفته‌اند؟ اگر باد‌های سیاسی در واشنگتن تغییر جهت دهند، یا لندن بر بحران‌های دیگری تمرکز کند، چه می‌شود؟ در آن صورت آلمان، که به نوعی از سیاست‌های امنیتی سوءاستفاده می‌کند، عقب خواهد ماند.

بنابراین، این واقعیت تلخ همچنان پابرجاست و آن این است که آلمان برای محافظت در برابر حملات تروریستی به فناوری‌هایی متکی است که حتی خودش اجازه استفاده از آنها را ندارد و به راحتی به شرکایش تکیه می‌کند. به این ترتیب امنیت ساخت آلمان عمدتاً ساخت واشنگتن است.