تفاوت ضد یخ سبز با قرمز در چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار،انتخاب ضد یخ مناسب، چه ضد یخ سبز یا قرمز، برای عملکرد بهینه خودرو و افزایش طول عمر موتور ضروری است. در این مقاله، به بررسی ترکیب شیمیایی ضد یخ، تفاوت‌های ضد یخ سبز و قرمز و راهنمای انتخاب مناسب‌ترین نوع برای خودرو می‌پردازیم.

ضد یخ سبز یا قرمز معمولاً بر پایه اتیلن گلیکول یا پروپیلن گلیکول تولید می‌شود. اتیلن گلیکول رایج‌تر است و به دلیل قیمت مناسب و عملکرد قوی در تنظیم دما، در اکثر ضد یخ‌ها استفاده می‌شود.

پروپیلن گلیکول، اگرچه گران‌تر است، اما به دلیل سمیت کمتر برای خودرو‌هایی که نیاز به گزینه‌های سازگار با محیط‌زیست دارند، مناسب است.

علاوه بر پایه گلیکول، ضد یخ‌ها حاوی افزودنی‌هایی مانند بازدارنده‌های خوردگی (مانند سیلیکات، فسفات یا اسید‌های آلی) و بافر‌های PH هستند که از تخریب قطعات فلزی و پلاستیکی سیستم خنک‌کننده جلوگیری می‌کنند.

رنگ ضد یخ سبز یا قرمز به افزودنی‌ها و فناوری به‌کاررفته در آن بستگی دارد و به شناسایی نوع و کاربرد آن کمک می‌کند.

تفاوت‌های ضد یخ سبز و قرمز

برای انتخاب بین ضد یخ سبز یا قرمز، باید تفاوت‌های کلیدی آنها را در ترکیب شیمیایی، فناوری، کاربرد و طول عمر بررسی کرد.

ضد یخ سبز (IAT - Inorganic Acid Technology): این نوع ضد یخ از فناوری قدیمی‌تر استفاده می‌کند و حاوی افزودنی‌های معدنی مانند سیلیکات، فسفات، بورات و نیتریت است. این افزودنی‌ها یک لایه محافظ ضخیم روی سطوح فلزی ایجاد می‌کنند که از خوردگی جلوگیری می‌کند، اما ممکن است با گذشت زمان رسوب ایجاد کند.

ضد یخ قرمز (OAT یا HOAT - Organic Acid Technology یا Hybrid): ضد یخ قرمز از فناوری پیشرفته‌تر اسید آلی (مانند اسید کربوکسیلیک) یا ترکیبی از اسید‌های آلی و معدنی استفاده می‌کند. این نوع ضد یخ عملکرد پایدارتری دارد و از خوردگی موضعی جلوگیری می‌کند، بدون اینکه رسوبات مضر ایجاد کند.

طول عمر

ضد یخ سبز: معمولاً عمر مفیدی حدود ۲ تا ۳ سال یا ۵۰ تا ۶۰ هزار کیلومتر دارد و نیاز به تعویض مکرر دارد.

ضد یخ قرمز: با طول عمر بیشتر تا ۵ سال یا ۱۵۰ هزار کیلومتر قابل استفاده است که آن را برای خودرو‌های مدرن مناسب‌تر می‌کند.

سازگاری با خودرو

ضد یخ سبز: بیشتر برای خودرو‌های قدیمی‌تر (مانند خودرو‌های داخلی یا مدل‌های پیش از سال ۲۰۰۰) مناسب است. این نوع ضد یخ برای موتور‌هایی با قطعات فلزی سنتی طراحی شده و ممکن است با آلیاژ‌های جدیدتر (مانند آلومینیوم) سازگاری کمتری داشته باشد.

ضد یخ قرمز: برای خودرو‌های مدرن (مانند تویوتا، نیسان یا خودرو‌های اروپایی) که از آلیاژ‌های آلومینیومی در سیستم خنک‌کننده استفاده می‌کنند، ایده‌آل است. این ضد یخ با فناوری‌های جدیدتر سازگار بوده و از خوردگی فلزات حساس جلوگیری می‌کند.

عملکرد در دما‌های مختلف

ضد یخ سبز: نقطه‌جوش آن حدود ۱۳۰ درجه سانتی‌گراد است و در دما‌های بسیار پایین (تا منفی ۴۰ درجه) عملکرد خوبی دارد، اما در شرایط سخت مانند ترافیک سنگین ممکن است کارایی کمتری داشته باشد.

ضد یخ قرمز: با نقطه انجماد پایین‌تر (تا منفی ۶۰ درجه) و مقاومت بالاتر در برابر جوش آوردن، برای شرایط آب‌وهوایی متنوع و دما‌های بالا مناسب‌تر است.

انتخاب بین ضد یخ سبز یا قرمز به نوع خودرو، سال ساخت و توصیه‌های سازنده بستگی دارد. برای خودرو‌های قدیمی‌تر (مانند پیکان و پراید یا خودرو‌های داخلی چند دهه گذشته)، ضد یخ سبز گزینه‌ای مناسب و اقتصادی است، اما باید هر دو سال تعویض شود.

برای خودرو‌های مدرن‌تر (مانند خودرو‌های ژاپنی، کره‌ای یا اروپایی)، ضد یخ قرمز به دلیل سازگاری با آلیاژ‌های جدید، طول عمر بیشتر و عملکرد بهتر در شرایط سخت توصیه می‌شود.

همیشه به دفترچه راهنمای خودرو مراجعه کنید تا مشخصات فنی ضد یخ مناسب را بررسی کنید. ترکیب کردن ضد یخ سبز و قرمز به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند باعث رسوب، کاهش عملکرد و حتی آسیب به موتور شود.

منبع:همشهری