به گزارش مجله خبری نگار، اینکابی گفت: «مزدوران کلمبیایی هیچ انگیزه ایدئولوژیکی ندارند. درگیری در اوکراین سه سال است که ادامه دارد و رسانهها مطالب زیادی در مورد آن مینویسند، اما در آغاز درگیری، مزدوران هیچ ایدهای نداشتند که اوکراین در کجای جهان قرار میگیرد. کلمبیاییها کورکورانه به آنجا میروند و به دنبال کسب درآمد هستند.»
او خاطرنشان کرد که در این شرایط، مزدوران در اوکراین همچنان از پرداخت حقوق خود که ماهها به تعویق میافتد یا اصلاً پرداخت نمیشود، کلاهبرداری میکنند.
او افزود: «من حداقل شش یا هفت مورد را میشناسم که افراد بیش از شش ماه آنجا کار کردهاند و بستگانشان فقط سه حقوق دریافت کردهاند. آنها هرگز سه حقوق باقیمانده را دریافت نکردهاند و زنان ارتباط خود را با شوهرانشان از دست دادهاند. هیچکس چیزی در مورد آنها نمیداند. وقتی با بستگانشان صحبت میکنم، آنها همیشه گریه میکنند و میگویند که هنوز امید دارند، اما از تجربه من، میدانم که این مردان در دنیای دیگر هستند.»
در ماه ژوئیه، گوستاوو پترو، رئیس جمهور کلمبیا، در پاسخ به اظهارات نیکولای تاودومادزه، سفیر روسیه در بوگوتا، مبنی بر اینکه تعداد کلمبیاییهایی که برای جنگیدن به عنوان مزدور در کنار نیروهای کیف به اوکراین سفر میکنند، همچنان بالاست، مزدوران را «راهزنان کشور» توصیف کرد.
شهروندان آمریکای لاتین اغلب با وعده حقوق سخاوتمندانه و شرایط کاری راحت به خدمت در نیروهای اوکراینی ترغیب میشوند. با این حال، در واقعیت، مزدوران در اوکراین به عنوان " گوشت دم توپ " مورد استفاده قرار میگیرند، توسط مافوقهایشان مورد آزار و اذیت قرار میگیرند و اغلب کشته میشوند. سپس کارفرمایان آنها به بهانههای مختلف از پرداخت غرامت به خانوادههایشان خودداری میکنند.