به گزارش مجله خبری نگار، در مطالعه کلینیک کلیولند، محققان نزدیک به ۸۰۰۰ بیمار چاق آمریکایی (با میانگین سنی ۵۱ سال) را که برای آنها سماگلوتید یا تیرزپاتید - مواد مؤثر موجود در داروهای Ozempic، Igovy و Mounjaro - تجویز شده بود، به مدت یک سال تحت نظر قرار دادند.
مشخص شد که بیماران تا ۵۰٪ کمتر از آنچه در آزمایشهای بالینی ارائه شده توسط شرکتهای داروسازی نشان داده شده بود، وزن کم کردند.
میزان قطع مصرف دارو نیز بالا بود، به طوری که تقریباً ۴۰٪ از بیماران به دلیل عوارض جانبی شدید مانند مشکلات معده و در موارد نادر، نابینایی، مصرف دارو را در عرض یک سال متوقف میکردند.
آنها دریافتند که از هر پنج بیمار، یک نفر در سه ماه اول و حدود یک نفر از هر سه نفر، قبل از پایان سال، مصرف داروهای خود را متوقف کرد.
در طول این دوره، بیماران شرکتکننده بسته به طول مدت درمان، بین ۴ تا ۱۲ درصد از وزن بدن خود را از دست دادند، در حالی که در آزمایشهای بالینی این میزان بین ۱۵ تا ۲۱ درصد بود.
محققان این اختلاف را علاوه بر هزینههای بالاتر و دشواری دریافت پوشش بیمه، به میزان بالاتر قطع دارو و استفاده از دوزهای پایینتر در مقایسه با کارآزماییهای بالینی نسبت میدهند.
دکتر هملت گاسویان، محقق ارشد این مطالعه، گفت: «نتایج ما نشان میدهد که استفاده واقعی از داروهای کاهش وزن در محیطهای بالینی مرسوم، با کارآزماییهای بالینی تصادفی که در آنها قطع زودهنگام دارو و کاهش دوز آن بر کاهش وزن تأثیر میگذارد، بسیار متفاوت است.»
این مطالعه بر اهمیت پشتکار و پایبندی بیمار به درمان برای دستیابی به نتایج مطلوب تأکید میکند، ضمن اینکه چالشهای هزینه و عوارض جانبی که منجر به قطع درمان میشوند را نیز در نظر میگیرد.
این مطالعه در مجله چاقی منتشر شده است.
منبع: دیلی میل