Nature: تنهایی با افزایش آسیب‌پذیری در برابر عفونت‌ها مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ارتباط با دوستان و خانواده می‌تواند به ما در حفظ سلامت کمک کند، زیرا سیستم ایمنی بدن ما را تقویت کرده و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ را کاهش می‌دهد. *

محققانی از بریتانیا و چین پس از مطالعه پروتئین‌های موجود در نمونه‌های خون گرفته شده از بیش از ۴۲۰۰۰ بزرگسال که در بانک زیستی بریتانیا ثبت شده بودند، به این نتیجه رسیدند. یافته‌های آنها در مجله Nature Human Behaviour منتشر شده است.

روابط اجتماعی نقش مهمی در سلامت ما دارند. شواهد فزاینده‌ای نشان می‌دهد که هم انزوای اجتماعی و هم تنهایی با سلامت ضعیف و مرگ زودرس مرتبط هستند. با این حال، علیرغم این شواهد، مکانیسم‌های اساسی که روابط اجتماعی از طریق آنها بر سلامت تأثیر می‌گذارند، هنوز مشخص نیست.

یکی از راه‌های مطالعه مکانیسم‌های بیولوژیکی، مطالعه پروتئین‌های موجود در خون است. پروتئین‌ها مولکول‌هایی هستند که توسط ژن‌های ما تولید می‌شوند و برای عملکرد صحیح بدن ما ضروری هستند. آنها همچنین می‌توانند به عنوان اهداف دارویی مفید عمل کنند و به محققان اجازه دهند درمان‌های جدیدی برای بیماری‌ها توسعه دهند.

تیمی از دانشمندان دانشگاه کمبریج در بریتانیا و دانشگاه فودان در چین، «پروتئوم‌ها» - مجموعه پروتئین‌ها - را در نمونه‌های خون بیش از ۴۲۰۰۰ بزرگسال ۴۰ تا ۶۹ ساله که در بیوبانک بریتانیا شرکت دارند، بررسی کردند. این به آنها اجازه داد تا ببینند کدام پروتئین‌ها در افرادی که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها هستند، غلظت بالاتری دارند و چگونه این پروتئین‌ها با سلامت ضعیف‌تر مرتبط هستند.

این تیم نمرات انزوای اجتماعی و تنهایی را برای افراد محاسبه کرد. انزوای اجتماعی یک معیار عینی است که بر اساس آن، به عنوان مثال، آیا فرد تنها زندگی می‌کند، چند وقت یکبار با دیگران در روابط اجتماعی تعامل دارد و آیا در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند یا خیر. از سوی دیگر، تنهایی یک معیار ذهنی است که بر اساس اینکه آیا فرد احساس تنهایی می‌کند یا خیر، سنجیده می‌شود.

وقتی آنها پروتئوم‌ها را تجزیه و تحلیل کردند و عواملی مانند سن، جنسیت و وضعیت اقتصادی-اجتماعی را در نظر گرفتند، تیم ۱۷۵ پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و ۲۶ پروتئین مرتبط با تنهایی را پیدا کرد (اگرچه همپوشانی قابل توجهی وجود داشت، به طوری که حدود ۸۵٪ از پروتئین‌های مرتبط با تنهایی با انزوای اجتماعی مشترک بودند). بسیاری از این پروتئین‌ها در پاسخ به التهاب، عفونت ویروسی و به عنوان بخشی از پاسخ‌های ایمنی ما تولید می‌شوند و همچنین با بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، سکته مغزی و مرگ زودرس مرتبط هستند.

سپس این تیم از یک تکنیک آماری به نام تصادفی‌سازی مندلی برای بررسی رابطه‌ی علّی بین انزوای اجتماعی و تنهایی از یک سو و پروتئین‌ها از سوی دیگر استفاده کرد. با استفاده از این رویکرد، آنها پنج پروتئین را شناسایی کردند که فراوانی آنها ناشی از تنهایی بود.

دکتر، چون شن، از دپارتمان علوم اعصاب بالینی دانشگاه کمبریج و دانشگاه فودان، گفت: «ما می‌دانیم که انزوای اجتماعی و تنهایی با سلامت ضعیف مرتبط هستند، اما هرگز دلیل آن را نفهمیده‌ایم. کار ما تعدادی پروتئین را شناسایی کرده است که به نظر می‌رسد نقش کلیدی در این ارتباط دارند، به ویژه افزایش سطح برخی از پروتئین‌ها به عنوان پیامد مستقیم تنهایی.»

پروفسور جیانفنگ فنگ از دانشگاه وارویک افزود: «بیش از ۱۰۰۰۰۰ پروتئین در بدن انسان و انواع بسیار زیادی از آنها وجود دارد. هوش مصنوعی و پروتئومیکس با توان عملیاتی بالا می‌توانند به ما در شناسایی برخی از پروتئین‌های کلیدی برای پیشگیری، تشخیص، درمان و پیش‌آگهی بسیاری از بیماری‌های انسان کمک کنند و دیدگاه سنتی نسبت به سلامت انسان را متحول سازند.» «پروتئین‌هایی که ما شناسایی کرده‌ایم، سرنخ‌هایی از زیست‌شناسی زیربنایی سلامت ضعیف افرادی که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها هستند، به ما می‌دهند و نشان می‌دهند که چرا روابط اجتماعی چنین نقش مهمی در حفظ سلامت ما دارند.»

یکی از پروتئین‌هایی که در نتیجه تنهایی به مقدار زیاد تولید می‌شود، ADM است. تحقیقات قبلی نشان داده است که این پروتئین در پاسخ به استرس و تنظیم هورمون‌های استرس و هورمون‌های اجتماعی مانند اکسی‌توسین - که به اصطلاح "هورمون عشق" نامیده می‌شود - نقش دارد که می‌تواند استرس را کاهش داده و خلق و خو را بهبود بخشد.

این تیم ارتباطی قوی بین ADM و حجم اینسولا، مرکز مغز برای حس احشای درونی، یا توانایی ما در حس کردن آنچه در بدنمان می‌گذرد، پیدا کرد - هرچه سطح ADM بالاتر باشد، حجم این ناحیه کمتر است. سطوح بالاتر ADM همچنین با حجم‌های کوچکتر هسته دمی چپ، ناحیه‌ای که در فرآیند‌های عاطفی، پاداش و اجتماعی دخیل است، مرتبط بود. علاوه بر این، سطوح بالاتر ADM با افزایش خطر مرگ زودرس همراه بود.

پروتئین دیگری به نام ASGR۱ با سطح کلسترول بالاتر و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، در حالی که پروتئین‌های دیگری نیز شناسایی شده‌اند که به عنوان مثال در ایجاد مقاومت به انسولین، تصلب شرایین (تشکیل پلاک در شریان‌ها) و پیشرفت سرطان نقش دارند.

پروفسور باربارا ساهاکیان از دانشگاه کمبریج در پایان گفت: «این یافته‌ها اهمیت ارتباط اجتماعی را برای حفظ سلامت ما برجسته می‌کند. افراد بیشتری در هر سنی احساس تنهایی می‌کنند. به همین دلیل است که سازمان بهداشت جهانی، انزوای اجتماعی و تنهایی را به عنوان یک «مشکل بهداشت عمومی جهانی» توصیف کرده است. ما باید راه‌هایی برای مقابله با این مشکل رو به رشد پیدا کنیم و افراد را در ارتباط نگه داریم تا به آنها در حفظ سلامتشان کمک کنیم.»

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.