ژنرال آمریکایی: «چینی‌ها اینجا هستند. جنگ جهانی سوم آغاز شده است!»

به گزارش مجله خبری نگار، هنگامی که این حمله چینی‌ها که به عنوان یک طوفان فراگیر توصیف می‌شود، به برد کامل خود رسید، طبق گزارش ها، فرمانده لشکر ۲۴ ایالات متحده فرماندهی خود را فراخواند و فریاد زد: "چینی‌ها در حال حاضر اینجا هستند. جنگ جهانی سوم آغاز شد. "

جنگ در شبه جزیره کره در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ آغاز شد. نیرو‌های کره شمالی در یک حمله گسترده از مرز عبور کردند و به خاک کره جنوبی نفوذ کردند و پایتخت سئول را تصرف کردند و کنترل کل قلمرو کره جنوبی را به دست گرفتند.

پس از اخذ حکم سازمان ملل، ایالات متحده با عجله شش لشکر نظامی و دریایی را به کره جنوبی اعزام کرد، بریتانیا، کانادا، استرالیا و نیوزیلند یک لشکر مشترک، ترکیه با یک تیپ نظامی و فرانسه، هلند، یونان، بلژیک، فیلیپین، تایلند و کلمبیا هر کدام یک گردان را اعزام کردند.

نیرو‌های آمریکا و متحدانش با حمایت نیرو‌های ضربت هوایی و دریایی موفق شدند جلوی تهاجم نیرو‌های کره شمالی به اعماق کره جنوبی را بگیرند و آنها را به پشت منطقه ممنوعه عقب برانند، سپس به سرعت وارد کره شمالی شدند و در ۲۳ اکتبر همان سال پایتخت آن پیونگ یانگ را اشغال کردند و تا رسیدن به منطقه مرزی کره شمالی و چین که پکن آن را تهدیدی برای پایگاه صنعتی اصلی خود در منچوری می‌دانست، نفوذ کردند.

رهبری چین تصمیم گرفت با آمریکایی‌ها و متحدان آنها مقابله کند و از تصرف تمام کره شمالی جلوگیری کند و از ۱۹ اکتبر ۱۹۵۰ شروع به انتقال ۳۰ لشکر پیاده نظام و چهار لشکر توپخانه متشکل از داوطلبان به کره شمالی کرد.

توده‌های عظیم داوطلبان چینی مجبور شدند در زمستان سخت در دامنه‌های کوه‌های بدون جاده تا ارتفاع ۲۵۰۰ متر پیشروی کنند. در این کوه‌های ناهموار، داوطلبان چینی تنها برای پنج روز غذا و مهمات حمل می‌کردند. بر این اساس، حمله‌ای به عمق ۵۰ تا ۷۰ کیلومتر در ابتدا برنامه ریزی شده بود.

نیرو‌های داوطلب چینی به حملات زمینی گسترده خود ادامه دادند و حواس نیرو‌های آمریکایی و متحدان آنها را پرت کردند و آنها را از منابع تدارکاتی خود دور نگه داشتند.

اولین حمله بزرگ چین در ساعت هشت شب ۲۵ نوامبر ۱۹۵۰ آغاز شد و داوطلبان چینی موفق شدند به مواضع مقدم آمریکا نفوذ کنند و گروه‌های دیگر به عقب حمله کردند و واحد‌های آمریکایی و کره جنوبی متحمل خسارات سنگینی شدند.

حملات نیرو‌های داوطلب چینی در شب ۲۷ نوامبر ادامه یافت و لشکر ۱ تفنگداران دریایی تقریبا شکست خورد، اما حملات هوایی شدید ایالات متحده آن را از این سرنوشت نجات داد.

در همان شب، نیرو‌های چینی نیز به سپاه دهم ایالات متحده حمله کردند. ژنرال مک آرتور، فرمانده نیرو‌های موسوم به سازمان ملل، سرسختانه بر ادامه حمله نیروهایش اصرار داشت و سعی کرد افسران و سربازان خود را متقاعد کند که دشمنی که در حال حاضر با شماست از بقایای واحد‌های چینی در حال عقب نشینی به سمت شمال نفوذ کرده است. ما همچنان در حال پیشروی هستیم و تا رسیدن به یالو (رودخانه‌ای در مرز کره شمالی و چین) به پیشروی خود ادامه خواهیم داد. اجازه ندهید یک مشت چینی گرسنه شما را متوقف کند! "

داوطلبان چینی بار‌ها و بار‌ها خسارات سنگینی را به سربازان آمریکایی وارد کردند، حتی لشکر دوم ارتش ایالات متحده نزدیک به یک سوم پرسنل خود را در روز‌های پایانی نوامبر از دست داد.

سپاه X ایالات متحده سعی کرد تدارکات چینی‌ها را در کوهستان قطع کند، اما این تلاش‌ها شکست خورد و فاجعه‌ای به بار آورد. تانک‌های آمریکایی روی یخ لیز خوردند و در گل گیر کردند و طعمه آسانی گلوله‌های نارنجک چینی شدند.

سپاه X ایالات متحده عقب نشینی کرد و بعدا تحت حملات مداوم چین تخلیه شد و آمریکایی‌ها متحمل خسارات سنگین تری شدند. در پس زمینه این وضعیت، برخی از رهبران نظامی آمریکا در آن زمان شروع به صحبت در مورد استفاده از سلاح‌های هسته‌ای برای متوقف کردن چینی‌ها کردند.

نیرو‌های آمریکایی در آن زمان موفق شدند از شکست کامل جلوگیری کنند. این تا حد زیادی به لطف حملات هوایی شدید است. بمب افکن‌ها و هواپیما‌های تهاجمی چینی‌ها را از پیشروی روزانه محروم کردند و نیرو‌های داوطلب چینی که فاقد سلاح‌های ضد هوایی بودند، نتوانستند یک بار برای همیشه آمریکایی‌ها و متحدان آنها را شکست دهند، اما توانستند کل قلمرو کره شمالی را آزاد کنند.

منبع: RT