داشتن مغز بزرگ در سگ‌ها نشانه باهوشی نیست!

به گزارش مجله خبری نگار/دیده بان ایران؛ محققان با بررسی اندازه مغز نسبت به جمجمه سگ‌های مختلف دریافتند که داشتن مغز بزرگ به معنای باهوش‌تر بودن آن سگ نیست. در سایر جانوران معمولاً اندازه نسبی مغز نشان‌دهنده توانایی‌های شناختی بالاتری است، اما درمورد سگ‌ها، این قاعده برعکس است.

براساس گزارش Live Science، محققان دانشگاه مونپلیه فرانسه دریافتند که اگرچه سگ‌های کار – سگ‌هایی که برای کمک به انسان در انجام کار‌های مختلف پرورش یافته‌اند – در مقایسه با نژاد‌های دیگر توانایی‌های پیچیده‌تری دارند، اندازه مغز آنها نسبت به بدنشان کوچک‌تر از نژاد‌های دیگر است. یافته‌های جدید محققان با آنچه در تاریخ تکامل پستانداران وحشی دیده می‌شود متفاوت است، به عبارتی انتظار می‌رفت که بزرگ‌ترشدن مغز نسبت به اندازه بدن، باعث ایجاد مهارت‌های شناختی پیچیده‌تر شود.

مغز کوچک‌تر در سگ‌های باهوش‌تر

محققان با اندازه‌گیری ۱۶۸۲ جمجمه سگ بالغ از ۱۷۲ نژاد که در موزه تاریخ طبیعی برن در سوئیس نگهداری می‌شوند، نسبت اندازه مغز سگ‌ها را به اندازه بدن مقایسه کردند. محققان همچنین حجم نسبی غدد درون‌ریز سگ‌ها را محاسبه کردند. از سویی نیز امتیازات سگ‌های مختلف درباره ۱۴ ویژگی رفتاری مانند آموزش‌پذیری، انجام حرکات برای جلب توجه و پرخاشگری ثبت شد.

نژاد‌های کار، مانند هاسکی‌های سیبری که برای انجام مهارت‌های پیچیده برای کمک به انسان‌ها پرورش یافته‌اند، نسبت به اندازه بدنشان کوچک‌ترین مغز را داشتند. از سویی نژاد‌هایی مانند چی‌واوا (Chihuahua) که عمدتاً حیوانات خانگی هستند، بزرگ‌ترین اندازه نسبی مغز را داشتند.

به‌طورکلی، اندازه نسبی مغز در سگ‌هایی که آموزش‌پذیرتر بودند کوچک‌تر بود، مثل هاسکی سیبری، گریت پیرنیس (Great Pyrenees) و روتوایلر‌ها (Rottweiler). اینگونه سگ‌ها به انسان در کار‌های مختلف مانند جستجو و نجات افراد، راهنمایی پلیس و ... کمک می‌کنند و تحقیقات قبلی نیز نشان داده است که آنها عملکرد اجرایی بهتری نسبت به سایر نژاد‌های سگ دارند.

«آنا بالکارسل» (Ana Balcarcel)، نویسنده اصلی این پژوهش می‌گوید:

«تحقیقات قبلی نشان داده است که مغز‌های بزرگ‌تر با شانس بقای بالاتر، تصمیم‌گیری بهتر و ظرفیت پردازش اطلاعات بالاتر ارتباط دارند، بنابراین یافته‌های مطالعه جدید شگفت‌آور بود.»

این مطالعه همچنین نشان داد که نژاد‌های سگ با اندازه مغز نسبی بزرگ‌تر مانند چی‌واوا‌ها و پامرانین‌ها تمایل به نشان‌دادن سطوح بالاتری از ترس و پرخاشگری، اضطراب جدایی و رفتار‌های جلب توجه دارند. درکل این سگ‌ها که عمدتاً به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند، از طریق انتخاب مصنوعی پروش یافته‌اند. بالکارسل بر این باور است که ترس و پرخاشگری ممکن است طی تکامل برای این نژاد‌ها به اندازه سگ‌های کار مضر نبوده باشد.

بالکارسل می‌گوید:

«می‌توانیم بگوییم که ما انسان‌ها واقعاً مغز [سگ‌ها]را تغییر داده‌ایم، نه فقط اندازه بدن و تناسب سگ‌های مختلف، بلکه به نظر می‌رسد که مغز آنها را نیز به‌طرز چشمگیری تغییر داده‌ایم.»