به گزارش مجله خبری نگار، «بیش از ۹۰ درصد از موشکهای ایرانی توسط سامانه گنبد آهنین رهگیری شدند.» این جملهای بود که برخی از مقامات رژیم صهیونیستی و البته آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه وحشتزده آمریکا ساعاتی پس از انجام عملیات «وعده صادق-۲» بر زبان راندند، اما کمی بعد، مقامات آمریکایی به برخورد ۲۵ فروند از ۱۸۰ فروند موشک شلیکشده به سمت سرزمینهای اشغالی اعتراف کردند و البته همه میدانیم که این عدد هم روی نمودار کاهش قرار داده شده است وگرنه تصاویر گویای جهنمی بود که در اهداف از پیشتعیینشده برپا شد. اما سهشنبهشب هفته پیش، گنبد آهنین چگونه در انجام ماموریتش شکست خورد؟
گمانهزنیها حکایت از آن دارد که هایپرسونیکهای فتاح-۱ بودهاند که بخش زیادی از توانایی گنبد آهنین را در آن شب از بین بردهاند. موشک هایپرسونیک فتاح-۱، با سرعتی بالغ بر ۱۶ هزار کیلومتر در ساعت و با حرکتی غیرقابل پیشبینی و تغییر مسیرهای ناگهانی توسط سامانههای پدافندی قابل رهگیری نیست. نوع ضربهزنی این موشک بهگونهای است که حتی درصورت منفجر نشدن کلاهک جنگی آن هم، میتواند به هدف خسارات سنگینی وارد کند.
بهطور ساده میتوان گفت سامانه پیکان از ۴ بخش اصلی تشکیل شده است؛ رادار، باتری، سامانه کنترل و سامانه موشکی. طبیعی است که اگر بتوان رادار یا باتری آن را از کار انداخت، سامانه به کلی مختل میشود، اما این کار، چندان هم آسان نیست. روشهای استتاری و همچنین عملکرد ذاتی چنین سامانهای، اجازه نزدیکشدن موشکهای بالستیک را نمیدهد.
منبع: همشهری