به گزارش مجله خبری نگار، موزه موریس در لاهه، محل شاهکار قرن هفدهم ورمیر، دانشمندان علوم اعصاب را مأموریت داد تا نحوه واکنش مغز را هنگام مشاهده نقاشی و سایر آثار شناخته شده اندازه گیری کنند.
آنها کشف کردند که بیننده اسیر یک پدیده عصبی خاص است که آنها آن را "حلقه توجه مداوم" مینامیدند، که به اعتقاد آنها در "دختری با گوشواره مروارید" منحصر به فرد است.
نگاه بیننده به طور خودکار ابتدا به چشم دختر، سپس به دهان او، سپس به مروارید، سپس دوباره به چشم و ... کشیده میشود.
مارتین دو مونیک از شرکت تحقیقاتی Neurensics، که این مطالعه را انجام داده است، توضیح داد که این باعث میشود طولانیتر از سایرین به نقاشی نگاه کنید.
دانشمندان همچنین با اندازه گیری امواج مغزی دریافتند که بخشی از مغز که هوشیاری و هویت شخصی را کنترل میکند، بیشترین تحریک را دارد.
دی مونیک افزود: "از دختر انتظار میرفت که خاص باشد. اما برای ما نیز غافلگیر کننده بود.»
او خاطرنشان کرد که این اولین مطالعه شناخته شده برای استفاده از اسکن MRI و EEG برای اندازه گیری پاسخ عصبی آثار هنری است.
او خاطرنشان کرد: «هر چه بیشتر به کسی نگاه کنید، زیباتر یا جذابتر میشود» که محبوبیت این اثر هنری هلندی را نیز توضیح میدهد.
دانشمندان پاسخ عصبی را هنگام نگاه کردن به نقاشی اصلی در موزه با مواجهه با یک ماکت مقایسه کردند.
آنها دریافتند که واکنش احساسی بیننده نسبت به نسخه اصلی ده برابر قویتر از نسخه اصلی است.
برای انجام آزمایشات، دانشمندان یک ردیاب چشم و یک روسری برای ردیابی امواج مغزی روی ۱۰ نفر که نقاشیها و نسخههای واقعی به آنها نشان داده شد، نصب کردند.
مارتین گاسلینک، مدیر موزه موریس، گفت که این نشان دهنده اهمیت دیدن هنر اصلی است.
او توضیح داد که ورمیر اغلب تمرکز را به یک نقطه در کارش جلب میکند، با جزئیات تارتر پیرامون. با این حال، «دختری با گوشواره مروارید» دارای سه نقطه کانونی است - چشم، دهان و مروارید - و این کار را از سایر نقاشیهای ورمیر متمایز میکند.
دی مونیک گفت که انجام مطالعات مشابه در مورد نقاشیهای معروف دیگر، مانند مونالیزای داوینچی، جالب خواهد بود.
منبع: Science Alert