به گزارش مجله خبری نگار، اگرچه آنها اغلب با بیماری کرون همراه هستند، اما زخم مقعد میتواند به دلیل عوامل دیگری نیز رخ دهد.
درک علل زمینهای زخم در رکتوم برای تشخیص و مدیریت مناسب این بیماری ضروری است. زخم مقعد میتواند از بیماریهای مقاربتی، خارش مقعد (خارش مقعد) و حتی عوارض جانبی برخی داروها ناشی شود. علل دیگر میتواند شامل عوامل شایع و نادری باشد که میتوانند در ایجاد زخم رکتوم نقش داشته باشند، آورده شده است:
بیماریهایی مانند کرون و کولیت اولسراتیو، به طور قابل توجهی به ایجاد زخم در ناحیه رکتوم کمک میکند. این شرایط التهابی مزمن بر دستگاه گوارش تأثیر میگذارد و میتواند منجر به زخمهای متعدد شود و غشای مخاطی و لایههای عمیقتر را تحت تأثیر قرار دهد.
عفونتهای مختلف باکتریایی، ویروسی یا قارچی میتوانند باعث ایجاد زخم در رکتوم شوند. این عفونتها ممکن است در اثر نقص سیستم ایمنی یا قرار گرفتن در معرض پاتوژنهای خاص ایجاد شوند. بافتهای آلوده میتوانند منجر به درد شکم، خونریزی مقعدی و سایر علائم شدید شوند.
برخی از داروها، به ویژه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، میتوانند دستگاه گوارش را تحریک کرده و منجر به زخم شوند. استفاده مزمن یا سوء استفاده از این داروها میتواند پوشش محافظ را مختل کند و منجر به ایجاد زخم در دیواره قدامی رکتوم یا سایر نواحی شود.
بیمارانی که تحت پرتودرمانی برای سرطانهای ناحیه لگن قرار میگیرند ممکن است عوارض جانبی از جمله ایجاد زخم در رکتوم را تجربه کنند. تابش میتواند به مخاط رکتوم آسیب برساند و منجر به علائم متوسط یا موارد شدیدتر زخم شود.
برخی از علل کمتر شایع شامل بیماریها یا اختلالات نادری است که بر کانال مقعد و مناطق اطراف آن تأثیر میگذارد. شرایطی مانند SRUS، کولیت ایسکمیک، یا اختلالات مربوط به عضلات کف لگن و افتادگی رکتوم میتوانند در زخم ظاهر شوند.
آسیب فیزیکی یا ضربه مستقیم به ناحیه رکتوم، فشار زیاد در حین حرکات روده یا عادات سبک زندگی ناسالم نیز ممکن است در ایجاد زخم موثر باشد. اقدامات محافظه کارانه کافی، از جمله تغییرات رژیم غذایی، ممکن است بخشی از راهبردهای پیشگیری و درمان باشد.
شقاق مقعدی یک پارگی یا ترک در مقعد یا کانال مقعد است. شقاق اولیه در اثر ضربه مستقیم مانند عبور یک مدفوع بزرگ و سفت ایجاد میشود. انواع دیگر شقاق میتواند از بیماریهای زمینهای یا ناهنجاریهای فیزیکی ایجاد شود. بیشتر شقاقها جزئی هستند و میتوانند خود به خود بهبود یابند. با این حال، برخی مزمن یا حاد هستند و در صورت عدم درمان، میتوانند به زخم تبدیل شوند.
درمان زخم داخل مقعد به شدت آن بستگی دارد. در صورت امکان، ابتدا محافظه کارانهترین درمان را انجام میدهیم و اگر بیماری زمینهای وجود داشته باشد، باید به آن نیز رسیدگی شود. به طور کلی برای درمان زخم مقعد باید
تغییر رژیم غذایی برای افزودن فیبر و مایعات بیشتر میتواند به تنظیم حرکات روده و رفع یبوست کمک کند. این به نوبه خود به کاهش فشار و فشار بیش از حد روی کانال مقعد کمک میکند و باعث بهبود زخم میشود. این ممکن است شامل اجتناب از غذاهایی باشد که سیستم گوارشی را تحریک میکند، مانند:
غذاهای تند: فلفل تند، کاری و برخی سسهای تند میتوانند علائم را بدتر کنند.
غذاهای اسیدی: گوجه فرنگی، مرکبات (مانند پرتقال و لیمو) و نوشیدنیهایی مانند قهوه و نوشابه میتوانند پوشش گوارشی را تحریک کنند.
محصولات لبنی: برای برخی از افراد، به ویژه کسانی که به لاکتوز حساسیت ندارند، لبنیات میتواند مشکل ساز باشد. این شامل شیر، پنیر و بستنی است.
غذاهای چرب و سرخ شده: غذاهای پرچرب، به ویژه غذاهای سرخ شده، سخت هضم میشوند و ممکن است علائم را بدتر کنند.
الکل و کافئین: هر دو میتوانند سیستم گوارشی را تحریک کنند و باید در حد اعتدال مصرف شوند یا از مصرف آنها اجتناب شود.
غذاهای فرآوری شده: اقلامی که دارای افزودنی ها، نگهدارندهها و مواد مصنوعی هستند میتوانند برای سیستم گوارش سختتر باشند.
تغییرات سبک زندگی: این ممکن است شامل اجتناب یا کاهش فعالیتهایی باشد که ممکن است شرایط را تشدید کند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا زور زدن بیش از حد در هنگام دفع مدفوع.
تمرینات کف لگن: این تمرینات میتواند به تقویت عضلات کف لگن، کاهش علائم و حمایت از فیزیولوژی کلی آنورکتال کمک کند. نمونههایی از این تمرینات عبارتند از تمرینات کگل، که در آن فرد ماهیچههای لگن را به طور مکرر سفت و شل میکند، اسکات عمیق که عضلات لگن و گلوتئال را درگیر میکند، حالتهای پل که ناحیه لگن را هدف قرار میدهد، و نشستن روی دیوار که به تقویت کف لگن کمک میکند.
ضد التهاب ها: این داروها برای زخمهای ناشی از التهاب، به ویژه در شرایطی مانند IBD استفاده میشود. آنها با کاهش تورم کار میکنند و میتوانند به علائم متوسط کمک کنند. به عنوان مثال میتوان به مسالامین (Asacol، Lialda) و سولفاسالازین (Azulfidine) اشاره کرد. این داروها نه تنها التهاب را کاهش میدهند بلکه به ترمیم پوشش داخلی روده نیز کمک میکنند.
آنتی بیوتیک ها: اگر زخم به دلیل عفونت باشد، آنتی بیوتیکها میتوانند با هدف قرار دادن باکتریهای خاص یا سایر میکروبهای ایجاد کننده مشکل کمک کنند. به عنوان مثال، پزشکان معمولاً مترونیدازول (Flagyl) و سیپروفلوکساسین (Cipro) را برای عفونتهای باکتریایی در روده تجویز میکنند.
داروهای موضعی: این داروها مستقیماً در ناحیه آسیب دیده، معمولاً در کرم، پماد یا شیاف استفاده میشود. در صورت وجود زخمهای متعدد میتوانند مفید باشند. داروهای موضعی نیز علائم شدید و دردهای شکمی را تسکین میدهد. به عنوان مثال کرم هیدروکورتیزون است که میتواند خارش و التهاب را کاهش دهد.
در موارد مداوم یا شدید، ممکن است برای برداشتن زخم یا اصلاح مسائل ساختاری زمینهای مانند پرولاپس رکتوم، به اقدامات جراحی نیاز باشد. درمانهای جراحی مختلفی در دسترس هستند و انتخاب به عواملی مانند محل زخم، اندازه و شرایط مرتبط مانند یک اختلال نادر بستگی دارد.
در این مطلب به این موضوع پرداختیم که مقعدم از داخل زخم شده چیکار کنم؟ زخم داخل مقعدی نشانه چیست؟ همانطور که گفتیم علل مختلفی برای بروز این وضعیت وجود دارد که برای بهبود لازم است شناسایی شده و روش درمان متناسب انتخاب شود.
منبع:آلامتو