به گزارش مجله خبری نگار، ماههای تیر و مرداد شرایط جوی مطلوب مسیرها برای صعود به دماوند را مهیا میکند. اما تردد انبوه کوهنوردان، مسائل بیشماری را برای مرتفعترین قله ایران ایجاد کرده است. مصائب دماوند البته محدود به قله نیست و درد و رنجهای دماوند از دامنه آغاز میشود و به قله میرسد.
سالانه حدود ۱۵ تا ۲۰ هزار نفر به قله دماوند صعود میکنند. این تعداد انبوه به شدت بر فرسایش خاک، تخریب پوشش گیاهی و آلودگی محیطزیست منطقه تأثیر دارد.
تا ارتفاع حدود ۳ هزار متری از سطح دریا در قله دماوند جاده تردد خودرو وجود دارد. این جادهها پیشتر برای معدنکاوی و حالا برای فتح قله استفاده میشود. از آن پس، تا ارتفاع ۴ هزار متری کوهنوردان به وسیله اسب و قاطر وسایلشان را حمل میکنند که عامل مضاعف در تخریب کوهستان است.
کوهنوردان و گردشگران زباله خود را به پایین قله بازنمیگردانند و براساس برآوردهای فدراسیون کوهنوردی در فصل صعود تابستانی، کوهنوردان، بیش از ۷ تن پسماند از خـــــود در قله برجای میگذارند.
در سالهای اخیر فعالیت معادن سنگ لاشه و پوکه معدنی در دامنه دماوند متوقف شد. سال ۱۴۰۰ آخرین معدن نیز تعطیل شد، ولی هیچگاه محوطه این معادن به نفع اکوسیستم منطقه احیا نشد. معدنکاوی جای خود را به برداشت آب معدنی از چشمههای طبیعی دامنه دماوند داد و محوطههای معدنی حالا به دپوی زباله روستاها و شهرهای اطراف تبدیل شده است.
چرای بیرویه دام یکی از مهمترین عوامل تخریب پوشش گیاهی، فرسایش خاک، ایجاد سیل، تخریب تنوع زیستی، تغییر در چرخه آب، آلودگی آبهای سطحی و تغییر در ترکیب گیاهان است. سال گذشته یگان حفاظت محیطزیست توانست از ورود ۳ هزار دام به مراتع دماوند جلوگیری کند. حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار رأس دام در مراتع دماوند حضور دارند.
میزان برداشت گیاهان دارویی از مناطق مختلف ایران به طور کلی بین۳۰ تا ۵۰ هزار تن در سال برآورد میشود و دماوند هم مستثنی نیست. برداشت بیرویه گیاهان دارویی باعث از بین رفتن گونههای نادر میشود که برخی فقط در ایران رشد میکنند. هرگونه برداشت بیرویه منجر به فرسایش خاک و بروز سیلاب در پاییندست میشود. کاهش منابع گیاهان دارویی تأثیرمنفی بر اقتصاد محلی دارد.
منبع: همشهری