تاثیر آمادگی جسمانی کودکان بر اضطراب و افسردگی

به گزارش مجله خبری نگار/برنا؛ یافته‌های این مطالعه کوهورت در سراسر کشور، شامل ۱.۹ میلیون شرکت کننده در تایوان، نشان داد که کودکان و نوجوانان در کوانتایل‌های تناسب اندام با عملکرد بهتر، میزان کمتری از اختلالات اضطراب، اختلالات افسردگی و اختلال کمبود توجه/بیش فعالی را نشان می‌دهند. به طور خاص، افزایش تناسب قلبی تنفسی، استقامت عضلانی و قدرت عضلانی به طور مستقل با کاهش بروز اختلالات روانی در این جمعیت شناسی همراه بود، حتی پس از محاسبه عوامل گیج کننده.

به این معنی که این یافته‌ها پتانسیل تناسب قلبی تنفسی و عضلانی را به عنوان عوامل محافظتی در کاهش شروع اختلالات روانی در میان کودکان و نوجوانان نشان می‌دهد. با افزایش شیوع اختلالات روانی در میان کودکان و نوجوانان، شناسایی انجمن‌های قابل تغییر بسیار مهم است.

هدف بررسی ارتباط بین تناسب اندام و خطرات اختلال روانی

طراحی، تنظیم و شرکت کنندگان این مطالعه کوهورت در سراسر کشور از داده‌های آزمون‌های ملی تناسب اندام دانشجویی تایوان و پایگاه داده‌های تحقیقاتی بیمه درمانی ملی از ۱ ژانویه ۲۰۰۹ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ استفاده کرد. شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند که اضطراب و افسردگی (۱، ۹۹۶، ۶۳۳ شرکت کننده) و اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD؛ ۱، ۹۲۰، ۵۹۶ شرکت کننده) را هدف قرار می‌دادند. شرکت کنندگان در زمان ورود به مطالعه ۱۰ تا ۱۱ سال سن داشتند و حداقل ۳ سال پیگیری کردند، تقریبا توزیع جنسیتی برابر داشتند و به طور متوسط ۶ سال پیگیری داشتند. داده‌ها از اکتبر ۲۰۲۲ تا فوریه ۲۰۲۴ تجزیه و تحلیل شدند.

ارزیابی‌های قرار گرفتن در معرض تناسب اندام فیزیکی شامل تناسب قلب و تنفس (CF)، استقامت عضلانی (ME)، قدرت عضلانی (MP) و انعطاف پذیری بود که از طریق زمان اجرا ۸۰۰ متر، خم شدن پا‌های خم شده، پرش گسترده ایستاده و تست نشستن و رسیدن به ترتیب اندازه گیری شد.

نتایج و اقدامات اصلی روش کاپلان-مایر میزان انباشت اضطراب، افسردگی و ADHD را در چهارچوب‌های تناسب اندام محاسبه کرد. علاوه بر این، مدل‌های خطرات متناسب چند متغیر کاکس استفاده شد که شامل تمام ۴ جزء تناسب اندام بود و جنسیت و درآمد را به عنوان اصلاح کننده بررسی کرد.

نتایج گروه اضطراب و افسردگی ۱،  ۹۹۶،  ۶۳۳ شرکت کننده داشت (۱،  ۰۳۵،  ۴۱۱ شرکت کننده مرد بودند [۵۱.۹ ٪]، و متوسط سن [IQR]۱۰.۶ [۱۰.۳-۱۱.۰]سال بود)، در حالی که گروه ADHD ۱،  ۹۲۰،  ۵۹۶ (۹۷۵،  ۵۶۸ شرکت کننده مرد بودند [۵۱.۹ ٪]، و متوسط سن [IQR]۱۰.۶ [۱۰.۳-۱۱.۰]سال بود).

شیوع انباشت اختلالات روانی در میان شرکت کنندگان در چهارچوب‌های تناسب اندام با عملکرد بهتر کمتر بود، که نشان می‌دهد ارتباط وابسته به دوز است.

تجزیه و تحلیل‌های جنسیتی خاص، کنترل برای گیج کننده‌ها، نشان داد که بهبود CF، که با کاهش ۳۰ ثانیه‌ای در زمان اجرا نشان داده شده است، با کاهش خطرات اضطراب، افسردگی و ADHD در شرکت کنندگان زن و کاهش خطرات اضطراب و ADHD در شرکت کنندگان مرد همراه است نسبت خطر تنظیم شده [aHR]برای خطر ADHD برای شرکت کنندگان زن، ۰.۹۲؛ ۹۵ ٪ CI، ۰.۹۰-۰.۹۴؛ p