روایت غم مرد میدانی که رئیسی عزیز شد

به گزارش مجله خبری نگار، ساعت ۱۶ روز ۳۰ اردیبهشت ماه بود که تیتر اول اخبار و کانال‌های خبری مبنی بر سقوط بالگرد رئیس جمهور و همراهان شد. در مسیر رفتن به دکتر بودم که این خبر را شنیدم و در تمام مدت دل تو دلم نبود تا اخبار را کنترل کنم!‌ای کاش این خبر دروغ باشد.

کاشکی فردی بیاید و شانه‌هایمان را تکان دهد و بگوید بیدار شو! اما این فقط خیالی بیش نیست. در روز ۳۱ اردیبهشت ماه زمانی که در مترو نشسته‌ام و دودستی چنگال بر گوشی میزنم و خبر‌های ضد و نقیض را می‌شنوم، دلم می‌خواهد همان جا زمین دهن باز کند و مرا ببلعد. 

در مسیر دانشگاه بودم که خبر قطعی شهادت رئیس جمهور و همراهان را گذاشتند، نمی‌خواهم باور کنم، اما این خبر صحت دارد و ایران یک‌باره سیاه پوش شد.

همه هموطنان در غمی بزرگ غرق شدند، گویی می‌خواهند یکی بر گوش آنها سیلی بزند و بگوید این خبر کذب است.

جامعه دانشگاهی نسبت به این غم بزرگ واکنش‌هایی نشان دادند؛ یکی از اساتید دانشگاه می‌گوید: ایشان هیچ کاری را دستوری انجام نمی‌داد، مگر اینکه مطمئن می‌شدند آن کار به نفع مردم است و همواره اعتقاد داشتند کار کارشناسی که به نفع آینده مردم باشد، حتما باید اجرایی شود. عدالت، همواره شعار ایشان بود و در توزیع منابع به این مهم توجه می‌کرد.

رضا رسولی استاد دانشگاه آزاد می‌گوید: شهید ابراهیم رئیسی همانگونه که از اسم دولت ایشان مشخص بود، نماد مردمی بودن، خدمت و کار برای مردم بودند و این افتخار نصیب ایشان شد تا در راه خدمت به مردم به درجه رفیع شهادت برسند. 

وی می‌افزاید: بین مسؤول مردمی و غیر مردمی بسیار تفاوت است، این تفاوت در جایی مشخص می‌شود که خروجی کار به نفع مردم باشد. مسؤولین را باید به دو دسته مسول سیاسی و مردمی تقسیم کنیم.

این مدرس می‌گوید: کسی مانند شهیدجمهور دنبال خدمت به مردم بود و در تلاش بود تا وظایف خود را به عنوان نماینده جمهور به انجام برساند.

محمدصادق افراسیابی استاد دانشگاه سوره نیز می‌گوید‌: شهید جمهور مرد میدان عمل بودند و همیشه در صحنه‌های مهم کشور حضور موثر داشتند، این اتفاق تلخ نتیجه روحیه ایشان بود که همیشه می‌خواستند در صحنه حضور داشته باشند.

وی می‌افزاید: شهید ابراهیم رئیسی شخصی مردمی بودند و می‌خواستند در میدان حضور داشته باشند، مبنای شهید جمهور دفاع از حق بود.