به گزارش مجله خبری نگار، یکى از مزایایى که خداى متعال به مؤمنان، اختصاص داده این است که اگر مؤمن، ایمان خودش را تا هنگام مرگ حفظ کند، گناهان کوچکش به واسطه اجتناب و دورى از گناهان کبیره، بخشوده شده و گناهان بزرگش به وسیله توبه کامل و مورد قبول پروردگارش، آمرزیده مىشود، و اگر موفق به چنین توبهاى نشد، تحمل گرفتاریها و مصائب دنیا بار گناهانش را سبک کرده و سختىهاى برزخ و مواقف آغازین رستاخیز ناخالصىهایش را مىزداید و اگر باز هم از آلودگىهاى گناهان پاک نشد به وسیله "شفاعت" که مظهر تجلى بزرگترین و فراگیرترین رحمت الهى در اولیاء خدا به ویژه رسول اکرم و اهل بیت کرامش (ع) مىباشد، از عذاب دوزخ نجات خواهد یافت.
عن النبى (ص): "ادّخرتُ شفاعتى لاهل الکبائر من امتى؛ شفاعتم را براى ارتکاب کنندگان گناهان کبیره از امتم ذخیره کردم". (بحارالانوار، ج۸، ص۳۷ - ۴۰
شفاعت در لغت به معناى «ضمیمه کردن چیزى به چیز دیگر و جفت نمودن آن» است و در اصطلاح مذهبى به معناى کمک کردن اولیاى خدا (پیامبران، امامان و مردم صالح و درستکار) براى نجات افرادى است که در طول زندگى مرتکب لغزشهایى شدهاند.
پاسخ به پرسشهاى مذهبى؛ ص ۲۳۷.
شفاعت از حکمت خداوند سرچشمه مى گیرد، یعنى روى حساب و کتابى است، و تا کسى شایسته شفاعت نباشد، اذن براى شفاعت او داده نمى شود و طبعاً شفیعان باید افراد والا مقام و بلند مرتبهاى باشند که از ضعیفان دستگیرى کنند.
ر. ک: تفسیر نمونه؛ ج ۲؛ ص ۱۱۲/همان؛ ج ۱۱
نخستین و بزرگترین شفیع، شخص پیامبر اسلام (ص) است، سپس تمام انبیاء، ائمه معصومین و شیعیان آنها نیز شفاعت مى کنند، علماء و دانشمندان و همچنین شهیدان راه خدا از شفیعانند.
آنها که اهل بهشتند به برکت شفاعت، درجاتشان رفیع میشود، همه شیعیان و کسانی که دینشان مورد رضایت خداوند است نیازمند به شفاعتند، یا در نجات از جهنّم یا در تخفیف از عذاب و ورود به بهشت یا ترفیع درجات بهشت. به هر تقدیر در همه این مراحل و درجات به شفاعت نیازمندند.
اینکه همه بزرگان در پیشگاه این کریمه عرض میکنند «إشفَعی لیّ فی الجنة فإن لَکِ عِندَ الله شأناً من الشأن»، معلوم میشود که وجود مبارک این کریمه از ولایت الهی برخوردار است و با قرآن همراه است و از قرآن جدا نمیشود، چنین مقامی را اگر کسی بشناسد و آن حضرت را با این معرفت زیارت کند استحقاق بهشت را خواهد داشت.
همۀ این امور نشان میدهد که حضرت فاطمه معصومه (س) به چه جایگاهی رسیده است که امام هشتم و امام نهم (سلام الله علیهما) هم ترغیب کردهاند که آن حضرت را زیارت کنید به نحوی که وجود مبارک امام رضا (ع) زیارتنامه خاصی مقرر کرده است و هم در این زیارتنامه جملاتی را بیان فرمودند که نشانه مقام و منزلت والای حضرت فاطمه معصومه (س) است.
آیتالله جوادی آملی، پایگاه اطلاعرسانی اسراء
بسیاری از مقامات اهل بیت (ع) را میتوان در زیارتنامههای آنها یافت؛ زیارت جامعۀ کبیره و زیارت وارث را میتوان برای فهم شخصیت امام حسین (ع) مثال زد، زیارت نامه حضرت فاطمه معصومه (س) نیز نشان گر علو درجات و جایگاه معنوی ایشان است. به عنوان نمونه وجود دو جمله «یا فاطمة اشفعی لی فی الجنة فإن لک عند الله شأنا من الشأن» در زیارتنامه آن حضرت، به تنهایی از علو مقام ایشان حکایت دارد.
باید دانست دایره شفاعت، متناسب با دایره مقام و شخصیت است. هرچه مقام بالاتر باشد، دایره شفاعت، گستردهتر است، حال وقتی در زیارت نامه آن حضرت میخوانیم: «یا فاطِمَةُ اشْفَعى لى فىِ الْجَنَّةِ،ای فاطمه معصومه برای من برای ورود به بهشت، شفاعت کن!». پس معلوم میشود آن حضرت میتواند شفیع همه شود. همانگونه که در حدیث شریف امام صادق (ع) ذکر شده بود: «با شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت میشوند».
در واقع این تعبیر خیلی وسیع و گستردهای دارد که شامل آنان که قابل شفاعتند و لیاقت شفاعت را دارند، میشود، بنابراین معلوم میشود مقام این بانو، مقام فوق العاده عظیمی است که بر اثر معارف و تقوای بالا و مقامی شبیه عصمت، نصیب حضرت فاطمه معصومه علیها السلام شده است.
«فَإنَّ لَک عِندالله شأناً مِن الشأن» در فرازی دیگر از زیارتنامه میخوانیم: «فَإنَّ لَک عِندالله شأناً مِن الشأن؛ چرا که در پیشگاه خدا داراى جایگاه با عظمت هستى» که این عبارت، گویای نهایتِ عظمتِ آن حضرت است.
پایگاه اطلاعرسانی دفتر حضرت آیتالله مکارم شیرازی
علامه مجلسی رحمه الله در کتاب گرانسنگ بحار الانوار از امام صادق (ع) نقل میکنند که فرمودند: همانا برای خدای متعال حرمی وجود دارد و آن مکه است و برای رسول خدا حرمی وجود دارد و آن مدینه است و حرم امیرالمومنین (ع) در کوفه واقع شده است، آگاه باشید که شهر قم کوفه صغیر است، بهشت هشت درب دارد که سه تای از آنها به سوی شهر قم باز میشوند، در این شهر زنی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی دفن میشود که تمام شیعیان من به شفاعت آن بانو داخل بهشت میشوند.
امام صادق (ع) قبل از تولد حضرت معصومه (س) این روایت را فرمودند، اگر در فضیلت حضرت معصومه (س) همین یک روایت وجود داشت برای عظمت این بانوی کرامت کافی بود.
شفاعت معصومین و اولیاى الهى (ع) چراغ سبز براى انجام گناه نیست، بلکه به عکس یک عامل بازدارنده در برابر گناه است، زیرا من به هنگام تقاضاى شفاعت مى گویم اگر لغزشى از من سر زد باید مراقب باشم آلوده گناه دیگر نشوم تا رابطه من با اولیاى الهى قطع نگردد و روى این را داشته باشم که از آن حضرات بخواهم شفیع من بر در درگاه خداوند غفور و رحیم باشند.