به گزارش مجله خبری نگار/ایرانورزشی: امیر قلعهنویی در حال گرفتن انتقام همه چیزهایی است که به زعم او بعد از شکست در ضربات پنالتی برابر کره جنوبی در جام ملتهای آسیای ۲۰۰۷ از او دریغ شد؛ او و ماشین جنگی بیرحمش، گل میزنند، میبرند و جلو میروند. آنها فعلاً در نیمهنهایی هستند.
۱۰ برد، ۶ مساوی و یک باخت؛ این آماری است که قلعهنویی در مقطع اول حضورش روی نیمکت تیم ملی ثبت کرد. تنها شکست او مربوط بود به دیداری دوستانه با مکزیک در خانه این تیم. (اگر باخت در ضربات پنالتی برابر کره جنوبی در جام ملتها را باخت حساب نکنیم) در این ۱۷ بازی، تیم ملی فقط در ۳ بازی موفق به زدن گل نشد. تیم ملی با او در بازیها، ۳۰ گل زد (کمتر از ۲ گل در هر بازی) و ۱۲ بار دروازهاش باز شد که ۴ تا متعلق به یک بازی بود.
امیر قلعهنویی در مقطع دوم انتخابش به عنوان سرمربی تیم ملی، تا به حال در ۱۸ بازی روی نیمکت تیم ملی نشسته و در ۱۵ تا به پیروزی رسیده؛ بیش از ۸۳ درصد بازیها که یک رکورد خارقالعاده است و از این بهتر اینکه تیم ملی با او در همه این ۱۸ بازی، گل زده؛ ۵۰ گل در ۱۸ بازی یعنی بیشتر از ۵/۲ گل در هر بازی. در این مقطع، تیم ملی فقط نتوانسته ۳ تیم را شکست بدهد؛ تساوی یک یک با روسیه در دیداری دوستانه که اولین حضور قلعهنویی روی نیمکت تیم ملی در مقطع دوم بود، دیدار با ازبکستان در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ که بازی ۲ صفر برده را با تساوی ۲ بر ۲ در خانه حریف عوض کردیم و تساوی یک یک با سوریه در یکهشتم نهایی جام ملتهای ۲۰۲۳ که به برد در ضربات پنالتی منجر شد.
۲۵ برد در ۳۵ بازی و گلزنی در ۳۲ بازی، کارنامه درخشانی است که امیر قلعهنویی روی نیمکت تیم ملی رقم زده است. با وجود همه انتقادات درست یا غلطی که از او میشود، قلعهنویی از نظر آماری فوقالعاده بوده. تیم ملی با او در این ۳۵ بازی، ۸۰ گل زده و ثبت معدل بیشتر از ۲ گل در هر بازی، کمیت فراتر از استانداردی به حساب میآید.