به گزارش مجله خبری نگار،زهرا غریب، روانشناس درباره برقراری ارتباط خانوادهها با فرزندانشان اظهار کرد: در این مواقع توصیه ما به خانوادهها این که بهتر است دانش در این زمینه کسب کنند و آموزش ببینند تا بتوانند به درستی با فرزندان خود ارتباط بگیرند. در مرحله اول باید خانوادهها از فرزندانشان بخواهند که به راحتی حرف دلشان را بزنند بدون این که واکنش نادرستی از آنها سر بزند. زیرا یکی از دغدغههای فرزندانمان این است که بعد از شنیدن موضوع، خانوادهها واکنش خوبی از خود نشان نمیدهند.
او در ادامه تصریح کرد:گاهی اوقات خانوادهها مشغول همان فعالیتی هستند که فرزندانشان را منع میکنند. در حالی که از خودمان باید شروع کنیم یعنی اگر خودمان آن کار را انجام میدهیم از فرزندانمان به اجبار و زور نخواهیم که آن عمل را انجام ندهند. مواردی همچون هنوز داری با تلفن صحبت میکنی یا دوباره داری میخوری نگویند، زیرا وقتی میبینند خودتان هم انجام میدهید دیگر گوش شنوا نخواهند داشت.
غریب تصریح کرد: اگر با بدخلقی به خانه میآیید مشکلاتتان را بر سر فرزندانتان خراب نکرده و یا برای روز بدتان آنها را سرزنش نکنید. دوستانشان را به راحتی بدون شناخت قبلی قضاوت نکنید. اگر دوست دارند با دوستانشان باشند نه با اعضای خانواده در آنها احساس گناه به وجود نیاورید.
او در ادامه گفت: اگر میخواهند حقیقت را به شما بگویند آنها را برای هر موضوع کوچکی تنبیه نکنید. اگرچه بچههای شما دیگر کوچک نیستند و نوجوان شده اند به آنها بگویید عاشقشان هستییی و آنها را بغل کنید و ببوسید.
غریب تصریح کرد: البته به نوجوانان هم توصیه میکنم که کارهای احمقانهای مثل استعمال مواد مخدر انجام ندهند٬ فقط برای اینکه دوستانشان آنها را دوست داشته باشند. خانوادهها از روش زور و اجبار فاصله بگیرند. البته فرزندانمان بهتر است ارتباطات حقیقی و خوب خود را رشد دهند که بتوانند به دوستانشان اعتماد کنند.
او گفت: زمانی که با نوجوانان مختلفی صحبت میکردیم و از آنها میپرسیدیم آرزو میکردند چه چیزی در زندگیشان متفاوت بود؟ این گونه پاسخ میدادند کهای کاش والدین متوجه بودند که من دیگر بچه نیستم و اجازه میدادند کارهای بیشتری انجام دهم.ای کاش برنامهام با مطالعه و کلاسهای موسیقی پر نبود تا میتوانستم زمان بیشتری با دوستانم باشم.ای کاش دوستانم ارتباطشان با هم خوب بود و از من نمیخواستند از طرف خاصی حمایت کنم.ای کاش مردم بر اساس ظاهرمان به آنچه میپوشیم قضاوتمان نمیکردند. به عنوان توصیه آخر از خانوادهها میخواهیم که این موارد را از فرزندانشان بپرسند و ببینند پاسخشان چیست تا راحتتر ارتباط برقرار کنند.