روایت خانواده فلسطینی از سرمای غزه در چادری که حتی چادر نیست!

به گزارش مجله خبری نگار، جنگنده‌های رژیم صهیونیستی در هشتادمین روز از جنگ غزه، اردوگاه‌های البریج، المغازی و النصیرات را هدف حملات هوایی و توپخانه‌ای مداوم قرار دادند. نیروهای اشغالگر هم‌چنین جاده اصلی بین اردوگاه‌ها در منطقه مرکزی غزه را برای جلوگیری از ورود آمبولانس‌ها به مکان‌های هدف بمباران کردند.

روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: «شباهنگام در میانه بارش سنگین باران و کاهش دمای هوا، "هبا" و "ایهاب احمد" ۲ فرزند کوچک خود را سخت در آغوش گرفته‌اند و با گرمای تن خود و پتویی نازک آن‌ها را گرم نگه می‌دارند. آن‌ها در حالی که برای بقای خود و فرزندانشان تقلا و کوشش می‌کنند، آب باران و وزش باد زمستانی از طریق سوراخ‌های چادرشان مهمان ناخوانده آن‌ها شده‌ است».

خانم هبه احمد که ۳۶ سال سن دارد، می‌گوید: «ما هیچ چیز نداریم که خود را گرم نگه داریم. ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که هرگز در تمام عمرم نمی‌توانستم آن را ممکن تصور کنم».

نیویورک تایمز در این گزارش تاکید می‌کند: «خانواده احمد از جمله ۱.۹ میلیون نفری در غزه هستند که طبق گفته سازمان ملل متحد از زمان آغاز بمباران بی‌وقفه اسرائیل آواره شده‌اند. همزمان با شروع سرما و فصل زمستان، این خانواده سه هفته پیش به منطقه المواصی در جنوب نوار غزه کوچ کردند».

در قسمت دیگری از این گزارش، آقای احمد که ۴۵ سال سن دارد، محل سکونت فعلی خود را به تصویر می‌کشد. گفته شده که این خانواده هفت نفره به چادری کوچک و نازک پناه برده‌اند که خود آن را با نایلون و تکه‌هایی از چوب ساخته‌اند. آن‌ها به همراه ۱۶ نفر از خویشاوندان خود در این چادر زندگی می‌کنند.

او به کنایه می‌گوید: «این حتی چادر مناسبی نیست. آن‌هایی که در چادرهای واقعی زندگی می‌کنند، خانواده‌های مرفه غزه هستند!»

آقای احمد هم‌چنین روایت‌هایی را از تلاش و زحمات خود و پسران بزرگترش نقل می‌کند. این مرد خانواده به همراه فرزندان پسر در طول روز می‌کوشند تا آتشی را درست کرده و از آن برای آشپزی و ابزار گرمایشی در برابر سرمای زمستان استفاده کنند.

او که این مصاحبه را به طور تلفنی انجام داده، در حین مکالمه می‌گوید: «همچنان که با شما صحبت می‌کنم، دود این آتش چشمانم را کور می‌کند.» در پس زمینه صدای او، سرفه‌های شخصی به گوش می‌رسد و در عین حال آقای احمد تاکید می‌کند: «دود این آتش به ریه‌هایمان نیز آسیب می زند».

سازمان ملل و سایر گروه‌های حقوق‌بشر در روزهای اخیر نگرانی‌های فزاینده‌ای را در مورد گسترش بیشتر بیماری‌های ناشی از آب آلوده مانند وبا و اسهال مزمن در غزه، ابراز کرده‌اند. طبق گزارش یونیسف، کودکان به شدت تحت تاثیر افزایش بیماری‌های عفونی هستند.

روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: «تنها دختر و کوچکترین فرزند آقا و خانم احمد که «جانا» نام دارد و ۹ ساله است، تقریبا ۲ هفته به دلیل کم‌آبی شدید دچار دل‌درد شده است. پدر خانواده می‌گوید که قادر نیست فرزند خود را به بیمارستان یا کلینیک ببرد زیرا در حال حاضر معدود مراکز پزشکی فعال هستند و دسترسی به آن‌ها با پای پیاده دشوار است. فرزندم از درد جیغ می‌کشد و تنها چیزی که می‌توانیم به او بدهیم، مقداری آب باران است».

هنگامی که خانواده احمد در روزهای آغازین جنگ مجبور به کوچ اجباری و ترک خانه خود از بیت حانون، شمال شرق غزه شدند، هوا گرم بود و آن‌ها همچون سایر فلسطینی‌ها صرفا برخی از مدارک و چند دست لباس تابستانی با خود برداشتند؛ آن‌ها انتظار نداشتند جنایات رژیم صهیونیستی تا این مدت طول بکشد.

آقای احمد در این مصاحبه می‌گوید: «ما روی یک ملحفه نازک می‌خوابیم و شن‌ها را به شکل بالش در می‌آوریم تا بتوانیم سرمان را روی آن بگذاریم و استراحت کنیم».

روزنامه نیویورک تایمز در پایان می‌نویسد: «مانند بسیاری از خانواده‌های آواره دیگر، خانواده احمد نیز که از آغاز جنگ چهار بار کوچ کرده‌اند، برای یافتن آب و غذا با مشکلاتی مواجه هستند».

طبق گزارش‌های اخیر، ده‌ها شهروند فلسطینی که اکثر آنها کودک و زن بودند، در کشتار جدید شبانه نیروهای اشغالگر پس از هدف قرار دادن بسیاری از منازل در اردوگاه المغازی در مرکز نوار غزه، شهید و مجروح شدند.

ارتش اشغالگر از هفتم اکتبر (پانزدهم مهر) جنگ ویرانگری را علیه غزه آغاز کرده که تا روز یکشنبه ۲۰ هزار و ۴۲۴ شهید و بیش از ۵۴ هزار مجروح که بیشتر آن‌ها کودک و زن هستند، برجای گذاشته‌ و براساس بیانیه‌های سازمان ملل، این جنگ باعث تخریب گسترده زیرساخت‌ها و یک فاجعه انسانی بی‌سابقه شده‌ است.