به گزارش مجله خبری نگار، مهمترین نکته در رایحه درمانی و استفاده از اسانسها این است که به جهت ایجاد تحریکات شدید پوستی و مخاطی این ترکیبات هیچگاه نباید به صورت خالص مورد استفاده قرار بگیرند. برای استفاده از اسانسها باید آنها را با روغنهای گیاهی رقیق نمود.
اصولاً اسانسها از نوع روغنی بوده و درآب حل نمیشود و فقط مقدار بسیار کمی از آنها میتواند لابلای مولکولهای آب قرار گیرد و عرقیات طبیعی از آنها بدست آید.
روغنهای رقیق کننده اسانسها به نام روغن حامل پایه، باید بدون بو باشند تا بوی اسانس را تحت تاثیر قرار ندهد.
مهمترین روغنهایی که به این منظور استفاده میشوند شامل روغنهای بادام، زیتون بدون بو، آواکادو، گل مغربی، روغن هسته زردآلو، روغن ژوژوبا، روغن هسته انگور و روغن جوانه گندم هستند.
این روغنها سبک بوده و قابلیت جذب آنها در پوست خوب است. البته بعضی روغنها مانند روغن سیاه دانه که خود دارای اثرات دارویی میباشند، میتوانند به عنوان حامل مورد استفاده قرار گیرند.