خزندگان دریایی دوره تریاس چگونه تغذیه میکردند؟

به گزارش مجله خبری نگار،تجزیه و تحلیل جمجمه دو نمونه Hupehsuchus nanchangensis اخیراً توسط محققان چینی و بریتانیایی، ساختار‌هایی را شناسایی کرد که به این حیوانات اجازه می‌داده تا مقادیر زیادی آب را برای غربال کردن غذا در فرآیندی به نام تغذیه فیلتری جمع آوری کنند.

به گفته محققان، نهنگ‌های امروزی نیز به همین گونه غذا می‌خورند، اما به نظر می‌رسد هوپه سوچوس‌ها (Hupehsuchus) که یک گونه منقرض شده از خزندگان دریایی با طول ۱ متر است، این روش را در ۲۵۰ میلیون سال پیش کشف کرده اند.

زیچن فانگ (Zichen Fang) دیرینه شناس از مرکز زمین شناسی ووهان چین و پژوهشگر اصلی این تحقیق می‌گوید: ما از کشف این سازگاری‌ها در چنین خزنده دریایی اولیه شگفت زده شدیم. هر دو شواهد فسیلی از سازند جیالینگ جیانگ در چین آمده است. یکی دارای اسکلت تقریباً کامل است، در حالی که دیگری عمدتاً از ناحیه سر تا ترقوه حفظ شده است.

به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل، محققان جمجمه نمونه اسکلت کامل را با جمجمه‌های ۱۳۰ گونه آمنیوت از جمله نهنگ‌های بالین، نهنگ‌های دندان‌دار (odontocetes)، فوک‌ها (پنج‌پا)، تمساح‌ها، پرندگان و پلاتیپوس‌ها مقایسه کردند.

این تیم تحقیقاتی می‌گوید ساختار جمجمه هوپه سوچوس‌ها نشان می‌دهد که به طور همگرا با نهنگ‌های بالین مدرن تکامل یافته است، به این معنی که گونه‌های مختلف ویژگی‌های مشابهی را در طول زمان ایجاد کردند.

لی تیان (Li Tian) زمین‌شناس زیستی از دانشگاه علوم زمین ووهان می‌گوید: ما معتقدیم که این جاندار به طور مستقل نوعی از بالین را تکامل داده است. هوپه سوچوس دهانی بزرگ با آرواره‌های پایینی بلند، باریک و انعطاف‌پذیر داشته که ویژگی‌های عالی برای تغذیه بهتر با فیلتر کردن آب محسوب می‌شود. پوزه بلند از استخوان‌های تسمه مانندی تشکیل شده بود که فاصله‌ای طولانی بین آن‌ها وجود داشت.

به گفته محققان این ساختار فقط در نهنگ‌های بالین مدرن دیده می‌شود، جایی که ساختار شل پوزه و آرواره‌های پایینی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا از گلوی بزرگی حمایت کنند که هنگام شنا کردن به سمت جلو آمده و طعمه‌های کوچک را می‌بلعد.

این تیم پژوهشی دریافتند:جمجمه‌های هوپه سوچوس دارای شیار‌ها و بریدگی‌هایی در لبه‌های آرواره‌هایشان هستند که نشان می‌دهد هوپه سوچوس از بافت‌های نرمی مانند نهنگ بالین برای بیرون راندن آب از دهان نسبتاً بزرگ خود استفاده کرده است.

تیان توضیح می‌دهد: نهنگ‌های بالین مدرن برخلاف نهنگ‌های دندان‌دار مانند دلفین‌ها و اورکا‌ها دندان ندارند. نهنگ‌های بالین شیار‌هایی در امتداد فک‌ها دارند تا از پرده‌های بالین، نوار‌های باریک بلند کراتین، پروتئینی که مو، پر و ناخن‌ها را می‌سازد، حمایت کنند.

شواهد نشان می‌دهد: اجداد اولیه نهنگ‌ها قبل از از دست دادن کامل دندان‌های خود، هم دندان داشتند و هم پرده‌های بالین که برای فیلتر کردن به کار می‌رفته است.

تیان در پایان اضافه می‌کند:تنه سفت و سخت هوپه سوچوس به این معنی است که شناگر کندی بوده و احتمالاً از روش تغذیه مداوم با فیلتر مانند نهنگ‌های سر کمانی استفاده می‌کرده و در نواحی مملو از پلانکتون‌ها و در نزدیکی سطح آب می‌زیسته است.

محققان خاطرنشان می‌کنند: حدود ۳۰ میلیون سال طول کشید تا نهنگ‌ها سازگاری‌های تغذیه با فیلتر را تکامل دهند، بنابراین سیستم تغذیه هوپه سوچوس بسیار قابل توجه است. شرح کامل این مطالعه در BMC Ecology and Evolution منتشر شده است.