به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه توسط پروفسور دباسیش باندوپادحیای (Debasish Bandyopadhyay) از دانشگاه تگزاس انجام شد. علاقه او برای اولین بار زمانی برانگیخته شد که او و یکی از همکارانش از یک مرکز تولید آلوئه ورا بازدید کرده و متوجه شدند که در حالی که حشرات به دنبال برگهای گیاهان دیگر میروند، ضایعات پوست آلوئه ورا را به حال خود رها میکنند. این مشاهدات باندوپادحیای را بر آن داشت تا برخی از پوستهها را برای تجزیه و تحلیل شیمیایی به آزمایشگاه خود ببرد.
پوستها ابتدا در یک محیط تاریک و در دمای اتاق، با دمیدن هوا روی آنها خشک شدند. این روش برای اینکه زیست فعالیتی پوستها بدون تغییر باقی بماند، اتخاذ شد. متعاقباً تعدادی از مواد شیمیایی حشره کش طبیعی از جمله دی کلرومتان و هگزان از آنها استخراج شد.
اگرچه این دو ماده سمی هستند، اما دانشمندان مواد شیمیایی غیر سمی حشرات کش مانند اکتاکوزانول، سابنیاتین B، دینوترب، آرژونگنین، نونادکانون و اسید کیلائیک را نیز استخراج کردند.
باندوپادحیای میگوید: اکنون باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا ببینیم این ترکیبات مشتق شده از آلوئه ورا در هنگام استفاده از محصولات واقعی در مزارع چقدر خوب عمل میکنند. اگر این آزمایشات به خوبی انجام شود، ممکن است استفاده از مواد شیمیایی در اسپریهای دافع پشه یا کنه نیز مورد بررسی قرار گیرد.
باندوپادهای در خاتمه افزود: با ایجاد یک حشره کش که از مواد شیمیایی مصنوعی خطرناک و سمی جلوگیری میکند، میتوانیم به حوزه کشاورزی کمک کنیم. اما اگر آزمایشها نشان دهنده فعالیت ضد پشه یا ضد کنه خوبی باشند، میتوانیم به عموم مردم نیز کمک کنیم.