سرنوشت مبهم ایستگاه بین‌المللی فضایی/آیا روسیه و آمریکا به توافق می‌رسند؟

به گزارش مجله خبری نگار، از پایگاه اطلاع‌رسانی اسپیس، نمایندگان سازمان‌های فضایی کشور‌های آمریکا (ناسا)، کانادا، ژاپن و اتحادیه اروپا در یکی از نشست‌های تخصصی دوازدهمین همایش تحقیق و توسعه ایستگاه بین‌المللی فضایی اخیرا (۳۱ ژوئیه تا ۳ اوت، ۹ تا ۱۲ مرداد) از تایید طرح‌هایی خبر دادند که کارکرد این ایستگاه را تا سال ۲۰۳۰ تایید می‌کرد، کانادا آخرین کشوری بود که با تمدید مهلت ایستگاه فضایی ماه مارس گذشته (اسفند ۱۴۰۱/ فروردین ۱۴۰۲) موافقت کرد.

جوئل مونتالبانو، مدیر برنامه ایستگاه بین‌المللی فضایی در ناسا در این مورد گفت: برنامه ما این است که تا پایان دهه به فعالیت خود ادامه دهیم، نمی‌خواهیم روند فعالیت‌ها را کُند کنیم یا تا پایان دهه ۲۰۲۰ به فعالیت‌ها خاتمه دهیم، بلکه قصد داریم با تمام ظرفیت به پایان دهه ۲۰۳۰ برسیم.

البته فضای حاکم بر این نشست با نشست قبلی ابتدای سال جاری میلادی به طور کلی متفاوت بود، نشستی که با اظهارات یوری بوریسوف، رئیس سازمان ملی فضایی روسیه همزمان شد، بوریسوف آن زمان احتمال قطع همکاری روسیه را با این ایستگاه فضایی تا سال ۲۰۲۴ مطرح کرده بود. وی و دیگر مقامات روس بعدا لحن و اظهارات ملایم‌تری درپیش گرفتند و سازمان ملی فضایی روسیه در ماه آوریل (فروردین) اعلام کرد تا پایان سال ۲۰۲۸ به همکاری با این ایستگاه فضایی متعهد خواهد بود.

مونتالبانو نیز در این نشست گفت که تمدید مهلت همکاری روسیه با ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال ۲۰۲۸ و نه ۲۰۳۰ با دوره‌های برنامه کاری سازمان ملی فضایی روسیه مرتبط بوده است.

وی افزود: رئیس سازمان ملی فضایی روسیه در دوره‌های چهارساله برنامه‌ریزی و فعالیت می‌کند و آخرین برنامه سال ۲۰۲۴ بود؛ با نزدیک شدن به سال ۲۰۲۸ به رایزنی با آژانس روسیه و دیگر همکاران بین‌المللی ادامه می‌دهیم تا ببینیم نتیجه چه خواهد شد.

پیام مقامات آژانس فضایی و دیگر حضار در همایش این بود که ایستگاه بین‌المللی فضایی به عنوان یک مقر و سکوی تحقیقاتی شناخته شده و به جایگاه مناسبی رسیده است. فرانک دی وین، مدیر برنامه ایستگاه بین‌المللی فضایی در آژانس فضایی اروپا در این مورد گفت: اقدامی اساسی در ظرفیت‌سازی برای استفاده از این ایستگاه اضافه کردن فضانورد چهارم به بخش آمریکایی در ایستگاه است. یکی از مشکلات زمان فضانوردان است. افزودن این فضانورد چهارم، زمان آن‌ها را در ایستگاه دو برابر یا حتی بیشتر می‌کند که واقعا کمک‌کننده خواهد بود.

با وجود این، جان مالهولاند معاون شرکت بوئینگ و مدیر برنامه‌های ایستگاه بین‌المللی فضایی گفت که هنوز برنامه‌های ایستگاه با مشکل روبروست و در زمینه تحقیق و توسعه کار‌های عقب‌افتاده زیادی وجود دارد. باید نیاز‌های فزاینده ایستگاه را در این زمینه رفع کنیم. هزینه‌های حاشیه‌ای سرمایه‌گذاری ضروری در این زمینه موجب افزایش قابل‌توجهی در بخش سرمایه‌گذاری‌های علمی خواهد شد.

 ایستگاه فضایی بین‌المللی، در مدار نزدیک زمین و در ارتفاع ۳۳۰ تا ۴۳۵ کیلومتری از سطح زمین در حرکت است. این ایستگاه هر ۹۳ دقیقه یک مرتبه به دور کره ما می‌چرخد و در ماه چند بار بر فراز ایران حرکت می‌کند.

این ایستگاه فضایی با مشارکت بیش از ۱۵ کشور ساخته شده و بیشتر بخش‌های اصلی آن به پایان رسیده؛ اما قرار است تا پایان دهه کنونی میلادی چند بخش دیگر به آن افزوده شود. ایستگاه فضایی بین‌المللی پس از تکمیل، ۴۵۰ تُن وزن و ۱۲۰۰ مترمکعب فضای کار، پژوهش و زندگی برای فضانوردان خواهد داشت.

این ایستگاه محصول همکاری مشترک سازمان ناسا، سازمان فضایی روسیه، سازمان فضایی اروپا، سازمان فضایی ژاپن و سازمان فضایی کاناداست. سازمان فضایی برزیل نیز از طریق همکاری با ناسا با این برنامه مشارکت می‌کند. سازمان فضایی ایتالیا، هم به عنوان یک عضو فعال در سازمان فضایی اروپا و هم به‌طور مستقل در برنامه ایستگاه فضایی مشارکت می‌کند.

تاکنون فضانوردانی از ۱۷ کشور جهان از جمله پنج توریست، به این ایستگاه فضایی سفر کرده‌اند. این ایستگاه در حال حاضر ظرفیت ۶ سرنشین دائمی را دارد. دو فروند فضاپیمای سایوز نیز هر یک با ظرفیت سه نفر به طور دائمی برای تخلیه اضطراری ایستگاه در هنگام خطر به آن متصل هستند.