به گزارش مجله خبری نگار، امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فوتبال کشورمان انتخاب شد تا مهمترین تیم ایران از بلاتکلیفی برای آماده سازی خود جهت حضور در رقابتهای جام ملتهای آسیا که زمستان سال آینده به میزبانی قطر برگزار میشود، در بیاید و حالا حداقل میدانیم با چه کسی به قطر ۲۰۲۳ خواهیم رفت. اگرچه طبیعی است سرمربی تیم ملی نگاهش به تمام موجودیت فوتبال ایران باید یکسان باشد، ولی چه بخواهیم چه نخواهیم، قلعه نویی عقبه استقلالی دارد و یکی از مربیان آبی در فوتبال ما محسوب میشود. اتفاقآ رابطه او با استقلالیها در دوره اول سرمربی گری فراز و نشیب فراوانی داشت و حالا باید دید اینبار چگونه پیش خواهد رفت؟
یکی از اشتباهاتی که امیر قلعه نویی و فدراسیون فوتبال وقت در سال ۸۵ هنگام انتخاب کردن این مربی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی مرتکب شدند، حضور همزمان امیر در تیم ملی و استقلال بود.
امیر که توانسته بود آبیپوشان را برای اولین مرتبه قهرمان لیگ برتر کند هنگام انتصاب به عنوان سرمربی جدید تیم ملی این شرط را گذاشت که از استقلال هم به طور کامل جدا نشود و در قالب رئیس سازمان فوتبال این باشگاه مشغول به فعالیت باشد. اتفاقی که در نهایت دردسر بزرگی برای سرمربی تیم ملی به وجود آورد و در بهمن ماه سال ۸۵ وقتی استقلال به دلیل عدم ارسال به موقع اسامی بازیکنان خود از حضور در لیگ قهرمانان آسیا محروم شد، بخش وسیعی از طرفداران این تیم امیر را مقصر اصلی قلمداد کردند و دوره ریاستش بر سازمان فوتبال استقلال اسفند ماه همان سال به پایان رسید. پایانی که البته واقعا تلخ بود.
یکی دیگر از نکات مهم در دوره اول سرمربیگری امیر قلعه نویی، انتخاب نکردن دستیاران استقلالی برای خودش بود. امیر در حالی تابستان سال ۸۵ این سمت را احراز کرد که ناصر ابراهیمی- منصور ابراهیم زاده- افشین پیروانی و کریم بوستانی از جمله دستیاران او به حساب میآمدند و چهره استقلالی در میان آنها دیده نمیشد. البته میرشاد ماجدی به عنوان مشاور امور مدیریتی کنار امیر قرار داشت، ولی او را نمیتوان به عنوان دستیار در آن مقطع حساب کرد. کریم بوستانی نیز اگرچه در استقلال اهواز با امیر کار کرده بود، اما در مجموع جزو خانواده استقلال به حساب نمیآید.
امیر در دوره اول سرمربیگری خود از وجود یک سرپرست بهره میبرد که تعلق خاطری به استقلال و پرسپولیس نداشت. مهدی مناجاتی که یکی از پیشکسوتان پاس تهران محسوب میشود قلعهنویی را تحت عنوان سرپرست همراهی کرد و از این بابت هم استقلالیها سهمی روی نیمکتی که قلعهنویی مرد شماره یک آن بود، نداشتند.
امیر قلعه نویی در تابستان سال ۸۵ در حالی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی کشورمان انتخاب شد که چند ماه قبل از آن استقلال عنوان قهرمانی پیکارهای لیگ برتر را مال خود کرده بود به همین خاطر حضور پررنگ بازیکنان این تیم در جمع ملی پوشان اصلا اتفاق عجیبی به حساب نمیآمد و رسانهها نیز در آن مقطع امیر را بابت انتخابهای خود مورد نقد تند قرار ندادند. قلعه نویی تا پایان دوره سرمربیگری خود که تابستان سال ۸۶ بود همواره از استقلالیها در اردوی تیم ملی زیاد استفاده کرد. وحید طالب لو، حسین کاظمی، امیرحسین صادقی، سید مهدی رحمتی، حسین کاظمی، رضا عنایتی و… از جمله استقلالیهایی بودند که در دوره سرمربیگری امیر قلعه نویی تقریباً حضوری ثابت در اردوی تیم ملی داشتند.
اتفاق دیگری که در آن دوره به وقوع پیوست، خداحافظی محمود فکری از تیم ملی بود. کاپیتان آن زمان استقلال که خیلیها معتقد بودند برانکو ایوانکوویچ باید نامش را در فهرست مسافران جام جهانی ۲۰۰۶ میگذاشت، اما چنین کاری را نکرد. قلعهنویی بلافاصله پس از انتصاب به عنوان سرمربی تیم ملی فکری را دعوت کرد و از وجود او در جدال مقابل کره جنوبی و سوریه بهرهمند شد. در نهایت فکری پاییز سال ۸۵ هنگام رویارویی ایران با کره جنوبی که با پیروزی دو بر صفر کشورمان تمام شد، از عرصه ملی برای همیشه خداحافظی کرد.
تیم ملی فوتبال کشورمان در حالی راهی جام ملتهای ۲۰۰۷ شد که امیر قلعه نویی در نهایت چهار بازیکن استقلالی را در فهرست مردان مورد نظر خود گذاشت. مهدی رحمتی، وحید طالب لو، امیرحسین صادقی و رضا عنایتی استقلالیهای این تیم بودند. البته ذکر دو نکته ضروری است بحث اول اینکه عنایتی چند ماه قبل از آغاز جام ملتها از استقلال جدا شده بود و در لیگ حرفهای امارات توپ میزد. نکته دوم هم حضور بازیکنانی همچون: رسول خطیبی، ایمان مبعلی و آندرانیک تیموریان بود. نفراتی که استقلالی بودند، اما در آن مقطع پیراهن استقلال را بر تن نمیکردند. جواد نکونام نیز پنج سال پس از برگزاری رقابتهای جام ملتهای ۲۰۰۷ به جمع آبی پوشان اضافه شد.