پیش‌بینی آثار ویرانگر سیل در کشور‌های درحال توسعه با مدل‌سازی جدید

به گزارش مجله خبری نگار، از تارنمای اخبار علمی فیز، این مطالعه که در نشریه Frontiers in Marine Science منتشر شده، هزینه‌های سالانه مورد انتظار و تعداد افرادی را که تحت تأثیر سیل‌های ساحلی در سراسر جهان قرار می‌گیرند، مشخص کرده است.

سیل‌های ساحلی با افزایش سطح دریا اتفاق می‌افتند. این مطالعه تأثیر سیل را برای هر کشور در سناریو‌های مشخص ارزیابی کرده و نشان داده است با توجه به کاهش ظرفیت کشور‌های در حال توسعه برای پرداخت هزینه بهبود دفاع ساحلی و آسیب پذیری جغرافیایی این کشورها، سیلاب‌ها به طور نامتناسبی بر این کشور‌ها تأثیر می‌گذارد.

این مطالعه به رهبری دکتر ابرو کیرزچی و ایان یانگ استاد مهندسی دانشگاه ملبورن نشان داد بسیاری از کشور‌های در حال توسعه در صورت اتخاذ نکردن تدابیر لازم برای کاهش آثار سیل‌های ساحلی، سالانه بیش از پنج درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) خود را از دست خواهند داد.

در مقابل، تقریباً همه کشور‌های توسعه‌یافته به دلیل ظرفیت انجام اقداماتی برای سازگاری دفاعی ساحلی، خسارت سالانه کمتر از سه درصد تولید ناخالص ملی را تجربه خواهند کرد.

اقدامات سازگاری دفاعی ساحلی شامل بالا بردن یا ساختن دیوار یا خاک ریز در مقابل بالا آمدن سطح دریا و مداخلات طبیعی مانند بهبود زهکشی، تپه‌های شنی یا پرورش درختان حرا است.

یانگ گفت: این تحقیق هزینه انسانی و مالی تغییرات اقلیمی و تأثیرات نابرابر آن را نشان می‌دهد.

کشور‌های در حال توسعه هم از نظر اقتصادی و هم از نظر انسانی دچار آسیب می‌شوند. اگر برای کاهش این آثار اقلیمی در کشور‌های در حال توسعه هزینه نشود، اجتماعات انسانی مجبور به عقب نشینی از ساحل خواهند شد و اختلالات اجتماعی قابل توجهی از جمله افزایش پناهندگان اقلیمی به آن سوی مرز‌ها رخ خواهد داد.

محققان در این مطالعه، یک پایگاه داده برای مدل‌سازی و تجزیه و تحلیل سیل‌های شدید ساحلی پیش‌بینی‌شده در بیش از ۹ هزار نقطه برای سال‌های ۲۰۵۰ و ۲۱۰۰ ایجاد کردند. آن‌ها داده‌های سال ۲۰۱۵ را مبنا قرار دادند و دو سناریو «دفاع ساحلی» را مدل‌سازی شدند؛ یک سناریو بدون اقدامات تطبیقی دفاع ساحلی اضافی و سناریوی دیگر با اقدامات تطبیقی دفاع ساحلی اضافی بود.

این مدل‌سازی نشان داد این اقدامات نقش حیاتی در کاهش آثار سیل‌های شدید ساحلی برای کشور‌ها خواهد داشت. این مدل سازی شدیدترین تأثیرات را تا سال ۲۱۰۰ برای آسیا، غرب آفریقا و مصر، صرف نظر از این سناریوها، پیش بینی کرد. کشور‌ها و مناطقی که احتمالاً بیشترین آسیب را خواهند دید، شامل سورینام، ویتنام، ماکائو (چین)، میانمار، بنگلادش، کویت، موریتانی، گویان، گینه بیسائو، مصر و مالزی است.

دکتر کیرزچی گفت: سیل‌های ساحلی می‌تواند ناشی از موج توفان، جزر و مد، شکست موج و بالا آمدن سطح آب دریا ناشی از تغییرات اقلیمی باشد.

وی افزود: مدل ما جزر و مد، موج‌های توفان، شکست موج و میانگین بالا آمدن سطح دریا را در نظر گرفته است. همچنین جمعیت‌های مختلف، تولید ناخالص داخلی و گاز‌های گلخانه‌ای را تا سال ۲۱۰۰ مورد توجه قرار داده است.

این مدل سازی پیش بینی کرد در صورت انجام ندادن اقدامات انطباقی، تعداد افراد متاثر از سیل شدید ساحلی می‌تواند از سالانه ۳۴ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵ به ۲۴۶ میلیون نفر تا سال ۲۱۰۰ افزایش یابد. هزینه سالیانه جهانی خسارات ناشی از سیل شدید ساحلی می‌تواند از سه دهم درصد تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۵ به ۲.۹ درصد تا سال ۲۱۰۰ برسد.

با این حال، اگر اقدامات دفاعی ساحلی با افزایش پیش‌بینی‌شده سطح دریا مطابقت داشته باشد، تا سال ۲۱۰۰، تعداد افراد آسیب‌دیده حدود ۱۱۹ میلیون نفر در سال خواهند شد و هزینه جهانی سالانه مورد انتظار تقریباً سه برابر کاهش می‌یابد و به ۱.۱ درصد تولید ناخالص داخلی می‌رسد. با این حال به گفته این محققان تامین بودجه برای پرداخت هزینه این اقدامات یک چالش بزرگ است.

یانگ گفت: ابتکاراتی مانند کنفرانس اخیر تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد COP ۲۷ که در مصر برگزار شد، با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند.