به گزارش مجله خبری نگار، دارچین اغلب برای طعم دادن در غذاها و سایر موارد استفاده میشود. معمولا میتوانید دارچین را در موارد زیر پیدا کنید:
*آدامس
*خمیر دندان
*سس سیب
*بلغور جو دوسر
*صبحانه غلات
*محصولات پخته شده مانند کلوچه، پای، کیک، بیسکویت و شیرینی
*آب نبات
*دهانشویه
*چای و قهوههای طعم دار
در ادامه این مقاله به بررسی علل و علائم آلرژی و حساسیت به دارچین و همچنین روشهای پیشگیری و درمان آن میپردازیم.
درصد کمی از افراد پس از خوردن یا تماس با دارچین واکنش آلرژیک را تجربه میکنند. آلرژی به ادویهها حدود ۲ درصد از آلرژیها را تشکیل میدهد و اغلب به ندرت تشخیص داده میشود. این به این دلیل است که تشخیص حساسیت به ادویهها در آزمایشات پوستی و خونی دشوار است.
اگر واکنش آلرژیک به دارچین دارید ممکن است این موارد را تجربه کنید:
*سوزن سوزن شدن، خارش و تورم لب ها، صورت و زبان
*تورم در سایر قسمتهای بدن
*مشکل در تنفس
*خس خس سینه
*گرفتگی بینی
*تاولها
*خارش
*درد شکم
*اسهال
*سرگیجه
*حالت تهوع
*استفراغ
*غش کردن
یک واکنش نادر، اما جدی به نام آنافیلاکسی هم میتواند رخ دهد. این میتواند باعث شوک شما شود. اگر شما یا اطرافیان تان واکنش آنافیلاکسی دارید، باید فورا به دنبال مراقبتهای پزشکی باشید.
دارچین یکی از رایجترین آلرژیها به ادویه هاست. تنفس، خوردن یا لمس این ادویه میتواند باعث ایجاد واکنش آلرژیک در برخی افراد شود.
اگرچه غیرمعمول است، اما واکنشها میتواند ناشی از طعم دارچین مصنوعی باشد که در آدامس، خمیر دندان و دهانشویهها یافت میشود.
واکنش نادر به دارچین مصنوعی استوماتیت تماسی نامیده میشود که میتواند باعث سوزش یا خارش در دهان شود. خبر خوب این است که به محض توقف مصرف طعم دهندهی دارچین، وضعیت بهبود مییابد.
سینامیل الکل یا سینامالدئید ممکن است در عطرها استفاده شود و همچنین میتواند باعث واکنش آلرژیک شود.
علائم آلرژی میتواند از عطسه خفیف تا آنافیلاکسی تهدید کننده زندگی متغیر باشد. آنافیلاکسی زمانی اتفاق میافتد که بدن شما سعی میکند آلرژن را با آنتی بادیها خنثی کند.
حداقل تماس با آلرژن برای تحریک آنتی بادیها لازم است. مقدار لازم برای شروع یک واکنش میتواند با هر تماس کاهش یابد. اگر این اتفاق بیفتد بدن شما ممکن است دچار شوک شود.
اگر شما یا اطرافیان تان دچار شوک آنافیلاکسی شدید فورا به دنبال مراقبتهای پزشکی باشید.
ممکن است برای تشخیص آلرژی به دارچین آزمایشهای متعددی لازم باشد. پزشک ممکن است آزمایش خون را برای تشخیص حساسیت مفرط به ادویهها از طریق آنتی بادیهای موجود در خون شما تجویز کند. همچنین ممکن است از تست چسب پوستی برای تعیین علائمی که تجربه میکنید استفاده شود.
اگر فکر میکنید ممکن است به دارچین یا ادویهی دیگری آلرژی داشته باشید، به پزشک مراجعه کنید. با کمک پزشک میتوانید علائم خود را برطرف کنید و تصمیم بگیرید که در مرحله بعد چه کاری انجام دهید.
اگر علائم یک واکنش آلرژیک را تجربه میکنید، توصیه میشود از داروهای آنتی هیستامین مانند بنادریل استفاده کنید. با این حال شما باید فقط قرص را مصرف کنید. گزارش شده است که محلول بنادریل حاوی دارچین به عنوان طعم دهنده است.
یک آنتی هیستامین باید در کمتر از ۱۵ دقیقه علائم شما را تسکین دهد.
اگر پیش بینی میکنید که با این آلرژن تماس داشته باشید و پزشک تان روشن کرده باشد که تماس متوسط مشکلی ندارد، مصرف آنتی هیستامین توصیه میشود. این کار بدن شما را آماده میکند و شدت علائمی را که ممکن است تجربه کنید محدود کرده یا کاهش میدهد.
اگر مشکل تنفسی دارید در اسرع وقت به دنبال مراقبتهای پزشکی باشید.
یک متخصص آلرژی میتواند به شما کمک کند واکنشهای آلرژیک خود را بهتر درک کنید و با شما برای ایجاد یک برنامه مناسب همکاری میکند.
یکی دیگر از روشهای پیشگیری رایج شامل اجتناب از مصرف دارچین است، اگرچه انجام این کار میتواند بسیار سخت باشد.
خواندن دقیق برچسب روی مواد غذایی و محصولات مراقبت شخصی ضروری است. لیست کامل مواد تشکیل دهنده باید روی محصول باشد.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده ادویهها را تنظیم نمیکند و همین خواندن برچسبها و دانستن اینکه کدام محصولات حاوی دارچین هستند را دشوار میکند.
توجه داشته باشید که لازم نیست عطرها و طعم دهندهها با نام شیمیایی خاصی فهرست شوند و معمولا به عنوان عطر مشخص میشوند.
علاوه بر خواندن برچسبها باید از قبل در مورد جایی که غذا میخورید فکر کنید. اگر برای صرف غذا بیرون میروید، احتمالا باید با کارکنان رستوران صحبت کنید.
اگرچه داشتن آلرژی به دارچین ممکن است نیاز به محدود کردن رژیم غذایی و محصولاتی که استفاده میکنید داشته باشد، اما قابل کنترل است. اگر مشکوک به آلرژی به دارچین هستید، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. با هم میتوانید برای تشخیص علائم خود و ارائه یک برنامه مناسب اقدام کنید.
اگر از حساسیت خود به دارچین آگاه هستید، بدانید که در این مورد تنها نیستید. برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی با پزشک یا متخصص آلرژی خود همکاری کنید.
یک برنامه شخصی به شما این امکان را میدهد که مصرف منظم یا استفاده از یک محصول را متناسب با نیازهای خود تنظیم کنید.
منبع:سومیتا