روند متفاوت لندنی‌ها طی ۲ سال

به گزارش مجله خبری نگار، ۲۹ می ۲۰۲۱، روزی که چلسی با توماس توخل قهرمان اروپا شد؛ در آن تاریخ، آرسنال، هم‌شهری و رقیب دیرینه شیر‌های لندنی اوضاع چندان خوبی نداشتند و در حال ساختن یک تیم جوان و جاه‌ظلب با هدایت آرتتا بودند. در همان سال، توچی‌های رتبه‌ای بهتر از رتبه هشتم به دست نیاوردند و کم کم اعتماد‌ها به میکل آرتتا هم در حال کمرنگ شدن بود.

اما حالا و پس از گذشت یک فصل و نیم از آن روزها، شرایط دو تیم به طور کلی عوض شده و اصلا با سال ۲۰۲۱ قابل مقایسه نیست. اما چه اتفاقاتی رخ داد که امروز آرسنال با اختلاف بر صدر جدول تکیه زده و چلسی از شکست دادن ناتینگهام فارست تازه لیگ برتری شده و انتهای جدولی هم عاجز است.

شاید بتوان ادعا کرد که اوضاع نابه‌سامان چلسی از حمله نظامی روسیه به خاک اوکراین آغاز شد. از آن تاریخ به بعد، اتحادیه فوتبال انگلستان به بهانه هم‌دستی رومن آبراموویچ با ولادیمیر پوتین، کار را به جایی رساند که مالک متمول و روس آبی‌ها مجبور شد باشگاه مورد علاقه‌اش را به فروش بگذارد؛ باشگاهی که عاشقانه برای آن تلاش کرد و خیلی سریع توانست به یکی از غول‌های فوتبال انگلیس و اروپا تبدیلش کند.

تاد بولی، باشگاه چلسی را از آبراموویچ خرید. مالک آمریکایی چلسی در نقل و انتقالات تابستانی سال ۲۰۲۲، تلاش زیادی کرد تا کریستیانو رونالدو را به استمفورد بریچ ببرد؛ اما توماس توخل با این تصمیم مخالفت کرد؛ چرا که اعتقاد داشت ورود فوق ستاره پرتغالی، نظم تیم و رختکن را برهم می‌زند و به همین خاطر، پیر امریک اوبامیانگ را به رونالدو ترجیح داد؛ اما توخل خیلی زود تاوان این مخالفتش با مالک جدید را پرداخت و پس از شکست از دیناموزاگرب، از نیمکت باشگاه چلسی اخراج شد. هرچند که نتایج چلسی با توخل در اواخر دوره حضور مرد آلمانی در استمفورد بریج چندان تعریفی نداشت و چنگی به دل نمی‌زد؛ اما شاید با گذشت زمان او می‌توانست تیمی که خودش ساخته را دوباره به سطح اول اروپا برگرداند.

تاد بولی، گراهام پاتر انگلیسی را به‌عنوان جانشین توخل انتخاب کرد؛ پاتری که در برایتون نتایج درخشانی به دست آورده بود. اما حالا و با گذشت زمان مشخص شد که تنها مشکل چلسی در ابتدای فصل توماس توخل نبود؛ بلکه تاد بولی باید معضل تیمش را در کمربند خط میانی پیدا می‌کرد؛ جایی که کانته و جورجینیو درخشش سال‌های گذشته را ندارند و چلسی با مشکلاتی جدی در این پست مواجه است.

حالا باید دید بولی درمورد پراهام پاتر هم عجولانه تصمیم می‌گیرد یا به مرد انگلیسی نیمکتش زمان می‌دهد تا تیم خودش را بسازد.

اما در شمال لندن، قرمز‌ها روند کاملا متفاوتی را طی کردند. کرونکه، مالک آمریکایی آرسنال برعکس هموطن خود، اعتمادش نسبت به سرمربی‌اش را در این مدت حفظ کرد و حالا مزد ثبات نیمکت تیمش را با صدرنشینی بلامنازع در لیگ برتر می‌گیرد. او طی چند سال اخیر همواره مورد انتقاد هواداران آرسنال قرار می‌گرفت و حتی در دوره‌ای تصمیم به فروش باشگاه آرسنال هم گرفت که در نهایت انجام نشد.

خود میکل آرتتا نیز در چند مقطع فاصله کمی تا جدایی از آرسنال داشت. او در هفته‌های ابتدایی فصل گذشته چند شکست متوالی را متحمل شد و کمتر کسی فکرش را می‌کرد پس از گذشت تنها یک سال، آرسنال قعرنشین آن روز‌ها به صدرنشین فعلی معتبرترین لیگ فوتبال جهان تبدیل شود. آرتتا با اعتماد به جوانانی همچون سالیبا، گابریل ماگالاییش، گابریل مارتینلی، ادی انکتیا و البته بوکایو ساکا، و همین‌طور با خرید بازیکنان باتجربه‌ای مثل توماس پارتی، الکساندر زینچنکو، مارتین اودگارد و گابریل ژسوس تیم قدرتمندی ساخته که حالا توان رقابت با هر تیمی در لیگ انگلیس را دارد.

شاید اصلی‌ترین تفاوت چلسی و آرسنال در این ۲ فصل، ثبات موجود در بدنه مالکیت و رختکن دو باشگاه است؛ جایی که توپچی‌ها هنوز با همان کادر دو فصل پیش کار می‌کنند، اما چلسی از آن زمان تا به امروز، یک مالک و یک سرمربی عوض کرده است.