از نمره قبولی قطر تا ندادن میزبانی‌ها به ما

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: جام جهانی امسال مثل ادوار اخیر این پیکار‌ها علاوه بر وجه فنی جنبه‌های اجرایی هم دارد و آنچه در هفته اول رقابت‌ها رؤیت شده، نشانگر این نکته است که قطری‌ها وظایف سنگین یک میزبان را با توفیق به انجام رسانده‌اند.

البته بر سر مسائل مرتبط با کارگران داخلی و خارجی که در راه تأسیس امکانات سخت‌افزاری و تأمین سایر نیاز‌های سنگین جام جهانی بیست و دوم جان باختند و موارد تخلف‌های حقوق بشری که به قطری‌ها نسبت داده شده هنوز بحث و جدل در جامعه جهانی برقرار است، اما تا آنجا که به ساخت استادیوم‌های مدرن و سایر امکانات پیشرفته و تأمین ملزومات سطح بالای جام جهانی مربوط می‌شود، قطری‌ها گام‌های لازم را برداشته و مجموعه‌ای کامل از استادیوم‌ها، هتل‌ها، راه‌های مراسلاتی و وسایل ارتباطی تکنولوژیک را در اختیار تیم‌های حاضر گذاشته‌اند و روش‌های اجرایی‌شان به رغم داشتن برخی خدشه‌ها و تأخیر‌ها و اعتراضات اندک شماری از ۳۲ تیم حاضر در دوحه، قابل قبول بوده است.

ساختار بصری زیبا و مدرن و پر امکانات بودن هشت استادیوم مورد استفاده در این مسابقات در سطحی چشمگیر بوده و تأمین هر یک از نیاز‌های رفاهی متعدد و درخواست‌های غذایی متنوع تیم‌ها نیز با گرفتن نمره قبولی از میهمانان همراه شده است. اگر فقط به بخش اجرایی جام توجه شود و از این نکته بگذریم که جام بیست و دوم توسط قطر ثروتمند به جام پولدار‌ها تبدیل شده و مسافران عادی برای اقامتی طولانی کم می‌آورند، نمی‌توان به قطر نمره قبولی نداد.

براساس این مشاهدات است که می‌توان فهمید «AFC» چرا میزبانی جام فوتبال ملت‌های آسیای ۲۰۲۳ را هم به قطر سپرده، زیرا مطمئن است که این کشور در امر یک میزبانی توأم با انواع امکانات و با ارائه اقسام خدمات به میهمانان مشکلی ندارد و وقتی از عهده جام جهانی برمی‌آید، طبعاً در یک جام قاره‌ای هم موفق خواهد شد. فدراسیون فوتبال قطر با همیاری مقام‌های ذیربط سیاسی و تجاری، ملزومات برگزاری این جام بسیار مهم را نیز در ۱۲، ۱۰ سال اخیر فراهم آورد و به تدریج و در یک سلسله عملیات طولانی به نقطه روشن کنونی رسید.

کافی است این نقطه را با میزان کفایت سخت‌افزاری و مقدار آمادگی فنی و روحی ما برای میزبانی‌های بزرگ مقایسه کنید تا دریابید چرا برگزاری جام‌های مطرح و کلاسیک را پیوسته به قطر و قطر‌ها و یا قدرت‌های اروپایی می‌سپرند و به ما پاسخ منفی می‌دهند. برپایی تورنمنت‌های بزرگی مثل جام جهانی یک آمادگی حداکثری در تمامی زمینه‌ها را می‌طلبد و حتی جزئی‌ترین نکات هم در صورت عدم دقت و تأمین نشدن آن توسط میزبان سبب نارضایتی تیم‌های حاضر در جام و رسانه‌ها و سایر اهالی فوتبال می‌شود. ما از همان خشت اول که ساختن دست کم ۱۰ استادیوم عالی استاندارد است، مشکل داریم و به تبع آن عمارت ما تا ثریا کج خواهد رفت و ورودمان به وادی این میزبانی‌ها عین بی‌تدبیری است.

وقتی هم که وارد بحث تأمین ملزومات به ظاهر کوچکتری شویم که ذکر آن به میان آمد، لغزش‌های ما بیشتر خواهد شد، زیرا جهان امروز مبتنی بر سرعت در سرویس‌دهی به متقاضیان در انواع موارد و زمینه‌ها از خورد و خواب و اقامتگاه و وسایل ارتباطی با حجم انبوه گرفته تا راهنمایی حاضران در کسری از ثانیه در مجاری موجود و پروسه‌های مختلف و تأمین صد‌ها نیاز آنان بدون ذره‌ای لغزش و لحظه‌ای تأخیر است و ناکامی ما در این عرصه رویدادی قدیمی است و تبدیل به یک عادت شده است.