به گزارش مجله خبری نگار/فوتبال ۳۶۰: به اعتقاد گابریل باتیستوتا، ستاره سابق و مشهور تیم ملی آرژانتین، دارو دسته لیونل مسی بخت مناسبی برای تکرار دستاورد مارادونای افسانهای در جامجهانی پیشرو دارند.
مسی در طول سالهای درخشانش همواره در تیم ملی آرژانتین مورد انتقاد بوده، اما فتح اخیر در کوپاآمریکا تا حدود زیادی نگاهها را عوض کرده و به همین دلیل «باتی گل» معتقد است با وجود جریان داشتن یک انتظار طبیعی برای درخشش در جامجهانی، هموطنان لیونل نباید انتظار داشته باشند او به تنهایی ناجی تیمش شود. هر چه باشد، برنده ۷ توپ طلا به این متهم است که در تیم ملی به اندازه روزهای باشگاهی ندرخشیده؛ هر چند از زمان ترک بارسلونا در تیم ملی جام گرفته و در یک فصل لیگ فرانسه فقط ۶ گل زده است! انتظارات از مسی در پنجمین و احتمالا آخرین حضورش در جامجهانی بالاست و این عامل میتواند مانند شمشیر دولبه، هم مضر و هم مثبت باشد.
ستاره سابق فیورنتینا، رم و اینتر با اشاره به موضوعات اخیر پیرامون مسی اظهار داشت: «ما برای مدتی طولانی بار تمام مسئولیتها در تیم ملی را به دوش مسی انداختیم. از او یک منجی ساختیم و پیش خودمان گفتیم مسی، مسیح ماست. بله، او بازیکن بزرگی است، اما مسیح موعود نیست و با این مدل انتظارات، سالها به لیونل ضربه زدیم. در حال حاضر اوضاع تغییر کرده و انتظارات از او کمتر شده؛ با این حال من اگر توپی در اختیار داشته باشم و ۲ همتیمی در موقعیت یکسان ببینم، قطعا اول به مسی پاس میدهم، اما اگر لیونل پشت دیوار باشد و بقیه در موقعیت خوبی باشند، نسل جدید قطعا به جای مسی به آن بازیکنی که موقعیت بهتری دارد، پاس میدهند. این طرز فکر نسل جدید را دوست دارم. بازیکنان تیم ملی فعلی همگی خوب هستند و میدانند اگر نتوانند مسی را صاحب موقعیت کنند، دیگر بازیکنان هم میتوانند به خوبی او ظاهر شوند».
باتی گل در ادامه افزود: «مسی احمق نیست. چرا یک نفر باید از این که بقیه از او انتظار دارند همه کارها را برایشان انجام دهد، لذت ببرد؟ بروید از مسی بپرسید ترجیح میدهد در بارسلونای پپ کنار بازیکنان بزرگ به میدان برود یا در یک تیم دیگر همه گلها را خودش بزند! به همین دلیل او باید از تشخص فردی بازیکنان و این که تنها نیست، لذت ببرد. من عاشق همه آنها هستم».
تاوان یک فصل ضعیف در پاریسنژرمن اولین غیبت در لیست کاندیداهای توپ طلایی از سال ۲۰۰۵ بود، اما مسی در تیم ملی درخشان ظاهر میشود و با زدن ۸۶ گل در ۱۶۲ بازی درصدد پشت سر گذاشتن گابریل باتیستوتا، بهترین گلزن تاریخ تیم ملی آرژانتین است. اکنن همه انتظار عملکرد درخشانتری از لیونل دارند. باتی گل هم با این فرضیه موافق است: من تا ۴۰ سالگی بازی نکردم، چون مشکل مصدومیت داشتم، اما ذهنیت مسی را درک میکنم و او نشان داده میتواند کماکان بازی کند. پس چرا خودش را متوقف کند؟ همه بازیکنان برای هدفی بازی میکنند و هدف مسی، اثبات بهترین بودن در جهان است. به همین دلیل تصور میکنم تا زمانی که بتواند به فوتبال ادامه میدهد. در مسی نشانهای از تمایل به خداحافظی از تیم ملی نمیبینم. بله، گاهی اوقات وضعیت بدنش به او اجازه حضور طولانی مدت در زمین را نمیدهد، اما به لحاظ ذهنیتی، او و رونالدو در سطحی متفاوت از سایر بازیکنان هستند. توانایی مسی با هیچ بازیکن دیگری قابل مقایسه نیست. رونالدو همه رکوردها را شکسته، چون ذهنیتی قوی دارد و سخت تلاش میکند، اما غرور دارد؛ چیزی که همه داریم؛ همه من و هم همه شما. کسی که غرور ندارد، هیچ چیز ندارد! مارادونا و پله هم غرور داشتند و همه این ستارگان علاوه بر غرور، دیگر فاکتورهای مثبت را یکجا در خود میدیدند؛ قدرت، توانایی، اشتیاق. عده زیادی کنار هم تمرین میکنند، اما همه آنها اشتیاق و هدف یکسانی ندارند. مسی در این جامجهانی میدرخشد؛ نه به خاطر این که آخرین حضورش در این عرصه است. فقط به این دلیل که میخواهد جام را به خانه بیاورد و اتفاقا همتیمیهای خوبی هم کنار خودش میبیند.