به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: پرسپولیس مدل ۱۴۰۱ را میتوان به پازلی پیچیده و وسیع تشبیه کرد که تمام قطعات آن در همان روزهای نخست پنجره نقل و انتقالات تابستانی چیده شد، به غیر از آخرین، اما مهمترین قطعه آن. ارتش سرخ پایتخت خیلی زود کمربند شلشده خط دفاعی خود را با بازگرداندن علیرضا بیرانوند و مرتضی پورعلیگنجی به فوتبال ایران و خرید گئورگی گولسیانی و دانیال اسماعیلیفر از سپاهان تقویتکرد و با اضافهکردن سعید صادقی و سروش رفیعی و حفظ مهدی ترابی، خط هافبکی ساخت که هر مهاجمی آرزوی بازیکردن در جلوی آن را داشته باشد. با این حال، معادله خط حمله پرسپولیس هفتههاست که حل نشده باقی مانده.
از پنجره زمستانی فصل گذشته، یحیی گلمحمدی این موضع خود را با مدیران باشگاه به اشتراک گذاشته که خط آتش قرمزپوشان به دست یک ستاره خارجی در قواره شیخ دیاباته استقلال لیگ نوزدهم بهتر از مهاجمان موجود در بازار داخلی برافروخته میشود. پروژه جذب مهاجم خارجی در زمستان به بهانه کمبود گزینههای باکیفیت در دسترس به جذب شرزود تمیروف، شیر گلنزن تاشکند ختم شد. اما در تابستان جاری و با وجود رفع بهانههای نیمفصل گذشته نیز طی مدت یک و نیم ماه، تنها چیزی که از ساختمان شیخ بهایی مخابره شد، منتفیشدن یکی پس از دیگری مهاجمان خارجی مدنظر گلمحمدی بود.
ضعف شدید پرسپولیس در مذاکره اصولی با فوتبالیستهای بینالمللی در حال آسیبرسانی قابلتوجه به خط آتش سرخپوشان است. برخلاف سپاهان و تراکتور، رسانهای شدن سریع گزینههای مدنظر پرسپولیس، فرصت را در اختیار دلالان میگذارد تا به کام سودجویی خود، مهاجمان خارجی را برای عقد قراردادهای زیادهخواهانه برای پرسپولیس وسوسه کنند و حتی از حضور در فوتبال ایران بترسانند.
با ادامه وضعیت موجود، گلمحمدی ناچار است در فصل جدید نیز دستکم در ابتدای لیگ روی حامد پاکدل حساب باز کند و مهدی عبدی که سودای لژیونر شدن در سر پرورانده. جذب یک مهاجم باکیفیت، اما ناشناس، از جذب پرسپولیسیهای سابق یا ستارههای لیگ که خود از ابهت برند پرسپولیس آگاهند و برای پوشیدن پیراهن آن چراغ سبز نشان دادند، بهمراتب پیچیدهتر است. موفقیت یا ناکامی پرسپولیس در جذب یک یا دو نفر از لیست مهاجمان مورد علاقه یحیی، عیار واقعی مدیریت قرمزها در نقل و انتقالات را نشان خواهد داد.