۴ سال ونیم، ۶ روز در هفته تمرین کردم

به گزارش مجله خبری نگار/ خراسان: حدود یک ماه پیش مسابقات بین‌المللی اسکواش در «دوحه» قطر برگزار شد. بروبچه‌های تیم ملی نوجوانان ما هم به این مسابقات اعزام شدند و چند روز پیش خبر رسید که حسابی گل کاشتند؛ کسب دو طلا و دو نقره، حاصل کار رفقای ما بود. در بین این بچه‌ها، جوانه رفته سراغ «امیررضا الوان‌ساز» که موفق شده است در رده کمتر از ۱۱ سال در صدر رنکینگ آسیا قرار بگیرد. با این قهرمان ۱۰ ساله آشنا شوید.

اتفاقی با اسکواش آشنا شدم

از امیررضا می‌پرسم چه شد که سر از اسکواش درآورد: «خیلی اتفاقی؛ پنج ساله که بودم، یک‌روز پدرم من را برد سالن اسکواش. به‌نظرم خیلی ورزش جالبی آمد و از همان موقع شروع کردم به اسکواش بازی کردن. بعد از یک‌سال تمرین و بازی، در مسابقات شرکت کردم و تا الان تعدادی مقام اول استانی و کشوری به‌دست آورده‌ام؛ ازجمله مقام اول مسابقات بین‌المللی ایران‌جونیور، مقام اول مسابقات قهرمانی کشور، مقام اول مسابقات دانش‌آموزی و این آخری‌ها هم که مقام اول مسابقات آسیایی». امیررضا حدود یک ماه پیش، به‌مدت یک‌هفته در قطر بود و توانست ۱۶ حریف را پشت‌سر بگذارد، اما قضیه به این‌سادگی که برای‌تان تعریف کردم، نیست. او از مسیر رسیدنش به این موفقیت می‌گوید: «چهارسال‌ونیم، هر روز هفته به‌جز جمعه‌ها تمرین کردم».

ذهن و بدنم قوی شده‌است

بزرگ‌تر‌ها این‌طور وقت‌ها گوش‌های‌شان تیز می‌شود که «عجب! هر روز تمرین؟ پس درس و مدرسه چی می‌شه؟»، امیررضا جواب می‌دهد: «خب مدرسه صبح تا ظهر است و باشگاه و تمرین، بعد از ظهرها. فقط می‌ماند روز‌های اردو و مسابقات که آن هم از مدیر و معلمم برای مدرسه نرفتن اجازه می‌گیرم. بعدش هم درس‌های عقب‌مانده را توی خانه به‌کمک مادرم می‌خوانم». همکلاسی‌های امیررضا معمولا برای‌شان سوال است که اسکواش چی هست و چی نیست. او هم اغلب با علاقه برای‌شان توضیح می‌دهد و تا حالا دونفر را به این ورزش علاقه‌مند کرده‌است، اما راستی از چی اسکواش خوشش می‌آید؟ می‌گوید: «من دویدن و بازی کردن را خیلی دوست دارم. اسکواش را هم به‌طور ویژه دوست دارم، چون دست‌ها و پاهایم را قوی می‌کند و به ذهنم اجازه می‌دهد بهتر فکر کنم. شما توی زمین مدام باید به این فکر کنید که توپ را کجا بزنید تا حریف بهش نرسد. این تمرین تصمیم‌گیری فوری و تمرکز کمک می‌کند فکر قوی‌تری داشته‌باشید».

اسکواش ورزش نسبتا گرانی است

اسکواش چطور بازی می‌شود؟ شاید توی تلویزیون این ورزش را دیده‌باشید، شاید هم خودتان بازی کرده‌باشید؛ امیررضا برای آن‌هایی که اسکواش را نمی‌شناسند، توضیح می‌دهد: «دو نفر در زمین هستید و باید نوبتی با راکت به توپ ضربه بزنید، طوری‌که توپ به دیوار برخورد کند و برگردد. اگر توپ در نوبت شما دو بار به زمین بخورد یا نتوانید با راکت به آن ضربه بزنید، امتیاز برای حریف محاسبه می‌شود. اسکواش در سه ستِ ۱۱ تایی بازی می‌شود، اختلاف امتیاز در هر ست باید ۲ باشد و کسی که هر سه دست را ببرد، برنده نهایی بازی است». خب ساده به‌نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که اسکواش، تحرک بدنی زیاد و حواسِ جمع لازم دارد. کمی هم گران است. امیررضا می‌گوید: «در این رشته باید برای راکت، کفش و لباس هزینه کنید. راکت از ۲ میلیون تومان شروع می‌شود تا ۶ میلیون. کفش بین یک تا ۳ میلیون تومان است و لباس هم حول‌وحوش ۵۰۰ هزار تومان هزینه دارد».

شکست ناامیدم نمی‌کند

آدم‌هایی که به حرفه و رشته‌شان علاقه‌مندند، چه شکلی‌اند؟ اگر از من بپرسید، می‌گویم شبیه به امیررضا! چرایش را از زبان خودش بشنوید: «وقت‌هایی که باشگاه نمی‌روم، ناراحتم و دلم برای اسکواش تنگ می‌شود. گاهی هم خوابش را می‌بینم. مثلا یک‌بار خواب دیدم در فینال مسابقات جهانی، حریفم را برده و نفر اول جهان شده‌ام. خیلی خوب بود حیف که بعدش بیدار شدم». همه چیز اسکواش خوب و قشنگ و باحال است؟ امیررضا از شکست‌هایش می‌گوید: «خب آدم که همیشه برنده نمی‌شود. من هم چندباری شکست خورده‌ام، اما خیلی از باختن ناراحت نمی‌شوم. سعی می‌کنم تمرکزم را بگذارم روی بازی کردن و به برد و باخت فکر نکنم. معمولا بعد از شکست به خودم می‌گویم اشکالی ندارد، دفعه بعدی بیشتر تلاش کن».