به گزارش مجله خبری نگار ضرب المثل باعث میشه که در کمترین زمان منظور خودمون رو با استفاده از تعداد کمی از کلمات به طرف مقابل برسونیم.
از طرفی خیلی از حرفها رو نمیتونیم به صورت رک و مستقیم بزنیم، ضرب المثلها باعث میشن که بتونیم به راحتی با استفاده از دو پهلو حرف زدن حرف خودمونو بزنیم.
خیلی از ضرب المثلها هم معنی دقیق ندارن و وقتی با یه نفر صحبت میکنیم میتونیم به عنوان تموم کننده اون بحث از ضرب المثل استفاده کنیم تا طرف مقابل به معنیش فک کنه و از ادامه بحث خودداری کنه.
یه وقتایی هم واقعا برای توصیف یه موضوع هیچ چیزی بهتر از یه ضرب المثل نیست و اون وضعیت و اون حال و هوا رو فقط یه ضرب المثل میتونه توصیف کنه.
یکی از مواردی هم که میتونه به جذابتر شدن صحبتهای شما کمک کنه همین ضرب المثلها و استفاده از اون هاست.
۱- یعنی عالمی که بی تقوایی میکند، مانند انسان نابینایی است که چراغ در دست دارد، ولی از روشنایی آن فایدهای نمیبرد.
منظور از چراغ و مشعل، همان علم و دانش شخص عالم است؛ وقتی گناه میکند و در مسیر اشتباه قدم بر میدارد، یعنی هر آنچه خوانده و دانسته را زیر پایش گذاشته و سودی به حالش نداشته است. یعنی عالم بی عمل.
علمی که ره به حق ننماید، جهالتست
یعنی علم و دانشی که تو را به راه راست هدایت نکند و مسیر درست زندگی را نشانت ندهد، نه تنها علم نیست، بلکه عین جهل و نادانی است.
۲- این ضرب المثل قرابت معنایی دارد با ضرب المثل: چو دزدی با چراغ آید گزیدهتر برد کالا؛ در هر دو ضرب المثل به انسان دانا و عالمی اشاره میکند که در مسیر نادرست قرار گرفته و میتوانند خسارتهای زیادی به خود و دیگران وارد کنند.
۳- ناپرهیزکار یعنی بی تقوا؛ کسی که امر خدا را اطاعت نکرده و نهی الهی را مرتکب میشود و از انجام گناه ابایی ندارد. اگر چنین شخصی عالم هم باشد، گناهش دو چندان است؛ زیرا میداند و علم دارد که کارش خطاست، اما باز هم انجامش میدهد! (چون هوای نفسش بر او غالب گشته است.)
۴- همانطور که اگر انسان نابینا چراغی در دستش بگیرد، بازهم نمیتواند مسیر را پیدا کند، انسان دانشمندی هم که چراغ علم و دانش را دارد، ولی گناه میکند، چشمِ دلش کور شده و علمش به او سودی نخواهد بخشید. چنین شخصی اگر به مادیات دست یابد، هرگز به مراتب معنوی بالا نمیرسد مگر با توبه خالص و اصلاح گذشته اش.