نامگذاری یک گونه جدید سخت پوست به یاد «شهید محمد اسماعیل سزاری»

به گزارش مجله خبری نگار، گونه‌ای جدید از ایزوپودا (جورپایان) از آب‌های زیرزمینی اطراف روستای تووه، در مسیر اندیمشک-دورود کشف و توصیف شد.

این نمونه، اولین گونه‌ی تروگلوبایت/استیگوبایت (غارزی حقیقی، بدون چشم و رنگدانه) از خانواده Asellidae و از جنس Asellus از ایران است.

مطالعات ژنتیکی نیز بر روی این گونه انجام شد و نتایج این پژوهش در مجله‌ی Subterranean Biology به معنای زیست شناسی دنیای زیرزمینی به چاپ رسیده است.

محمد جواد ملک حسینی، یاسر فاطمی، Florian Malard، Christophe J. Douady، Rok Kostanjšek و Matjaž Kuntner اعضای این تیم پژوهشی را تشکیل می‌دهند.

این گونه به پاس از جان گذشتگی شهید محمد اسماعیل سزاری در نجات جان صد‌ها رزمنده، به یاد وی نام‌گذاری شد.

این گونه از چشمه‌ای در مسیر راه‌آهن اندیمشک-دورود در اطراف روستای تووه و در نزدیکی روستای سزار جمع‌آوری شد.

محمد اسماعیل سزاری یکی از مأموران نگهبان راه‌آهن (تونل ۹ و ۱۰ قطار سراسری اندیمشک–دورود) بود که با انداختن خود جلوی قطار موجب توقف آن شد و جان ۷۵۰ رزمنده‌ای که در حال بازگشت از عملیات والفجر هشت بودند را نجات داد.

در ۲۴ اسفند ۱۳۶۴ به دلیل بارش باران شدید، بخشی از صخره کوه جدا شده و بخشی از ریل قطار اندیمشک-دورود را با خود می‌برد.

محمد اسماعیل سزاری ابتدا طبق قانون قطار سراسری یک خط راه‌آهن را با فشفشه و ترقه مسدود می‌کند. سپس فانوسی در درست گرفته و در حالی که دو دست خود را باز کرده، در میان ریل‌ها می‌ایستد. راننده قطار نور چراغ فانوس را دیده و ترمز قطار را می‌کشد. با این حال قطار به او برخورد کرده و در لب پرتگاهی که به رودخانه می‌رسد می‌ایستد. بعد از حادثه ۴۸ ساعت طول می‌کشد تا سنگ‌های بزرگ منفجر شده و با لودر جابه‌جا شود.

محمد اسماعیل سزاری در این رویداد در دم جان باخته و پیکر وی در روستای محل اقامتش «سزار» به خاک سپرده می‌شود. فارغ از هر اندیشه‌ای، بزرگداشت چنین افراد فداکاری، وظیفه هر انسانی است. شاید نام‌گذاری یک گونه به اسم این افراد، بتواند بار دیگر نام، یاد و داستان ازخودگذشتگی وی را به جامعه یادآوری کند.

متأسفانه در بحث حفاظت از محیط‌زیست کمتر توجهی به مقوله غارها، چشمه‌ها و به طور کلس حیات زیرزمین می‌شود. کما اینکه همه می‌دانیم غار‌ها میزبان تنوع زیستی غنی هستند که تاریخچه‌های حیات را از ده‌ها و صد‌ها میلیون سال پیش به ما نشان می‌دهند و همچنین بافت زمین‌شناسی غار‌ها تغییرات اقلیمی را در دوران‌های مختلف زمین‌شناسی را نشان می‌دهند. غار‌ها از طرفی محل اسکان پیشینیان بوده و اطلاعات تاریخی بسیار ارزشمندی را در دل خود نهفته دارند. به‌عنوان مثال بخش اعظم اطلاعاتی که ما از تکامل انسان داریم از دل همین غار‌ها بیرون آمده و بخصوص غار‌های حوزه‌ی البرز و زاگرس نیز شواهد نشان داده‌اند که محل زندگی انسان‌های اولیه بوده‌اند. همچنین بسیاری از این غار‌ها و چشمه‌ها به صورت مستقیم با سفره‌های آب زیرزمینی که محل تأمین آب شرب برخی از هم‌وطنان نیز هستند ارتباط دارند که همه و همه لزوم حفاظت از غار‌ها و چشمه‌ها را بیش از پیش به ما گوشزد می‌کنند.

نویسندگان این مقاله از هوشنگ عارفیان، بیژن جرنگ و نورالله جرنگ که در طول تحقیق کمک شایانی به تیم تحقیقاتی داشته‌اند کمال تشکر و قدردانی را دارند.