شاعران پیشگامان ماجرای فلسطین هستند

به گزارش مجله خبری نگار، این شاعر درباره روز قدس و بازتاب آن در شعر و ادبیات ایران اظهار کرد: تقریبا یک قرن است که ماجرای فلسطین شکل گرفته و از همان ابتدا خیلی‌ها نسبت به اتفاقات فلسطین واکنش نشان دادند؛ از جمله جا‌هایی که واکنش تند نشان دادند و این موضوع خیلی در آن‌ها بروز داشت، روزنامه‌ها به عنوان تنها رسانه معدود آن سال‌هاست و دیگری محافل و انجمن‌های ادبی و چهره‌های شاخص ادبیات، لذا شعر از پیشگامان این ماجراست و شاعران از اولین کسانی هستند که در ماجرای فلسطین وارد شدند. البته شعر در تحلیل و تبیین ماجرا در گروه‌های مخالف هم جایگاه ویژه‌ای داشت.

او در ادامه گفت: این‌که شعر زبان قوم عرب است و در شکل‌گیری مناسبات سیاسی و اجتماعی خیلی دخیل است، خود را نشان داده است. قدس و ماجرای فلسطین پایاپای حوادث اجتماعی و سیاسی در ادبیات و شعر ما در ادوار مختلف و با سلایق مختلف نمود داشته و می‌توان گفت شعر همیشه پیشتاز ماجرا بوده و شاعران هم چه در خود فلسطین و چه بیرون از مرز‌های آن به ویژه در ایران پیش از انقلاب و بعد از انقلاب در میدان بودند و حمایت می‌کردند و چهره‌های پیشتاز ماجرا بودند.

داوودی تصریح کرد: قرن بیستم، قرن حوادث اجتماعی و سیاسی بوده است و تجربه دو جنگ جهانی بزرگ و کشورگشایی‌ها، درگیری مسلمانان با غرب با محور ماجرای فلسطین بوده است. همان‌طور که گفتم شاعران در این زمینه پیشتاز هستند و در ایران ادبیاتی با عنوان ادبیات مقاومت شکل گرفت، بعد از انقلاب شعر مقاومت به یک جریان تبدیل شد و ما چهره‌های متنوع از روشنفکران و کسانی که گرایش اسلامی و دینی نداشتند تا دیگران داریم که درباره ماجرای فلسطین شعر گفتند. در ایران بعد از انقلاب به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با آرمان قدس و جهان اسلام داشتیم و حتی «روز قدس» ایده امام خمینی (ره) بود، این مسئله پررنگ‌تر و ارتباطمان با فلسطین بیشتر شد و آمد و شد شاعران عرب به ایران به این ارتباطات تحکیم بخشید و ادبیات مقاومت و فلسطین به عنوان محور کلیدی به ادبیات ایران افزوده شد.

او همچنین اظهار کرد: بالای ۵۰ سال است که در ماجرای فلسطین در اشکال و رویکرد‌های مختلف شعر داریم و در بزنگاه‌های اجتماعی سیاسی هم مانند ماجرای غزه و جنگ ۳۳ روزه، این ماجرا تشدید شده است. درست است شعر مقاومت در چندین جبهه درگیر بوده، اما فراموش نکرده‌ایم دشمن اصلی اسرائیل است.

این شاعر درباره این‌که آیا در شعر همه ماجرا و ابعاد فلسطین نمود دارد یا خیر اظهار کرد: این شدنی نیست، یکی از دلایل این است که ما رابطه‌مان محدود است؛ به صورت مثال شعر دفاع مقدس ما به هیچ وجه با شعری که برای قدس گفته می‌شود، قابل مقایسه نیست، زیرا ما به صورت مستقیم درگیر جنگ بودیم، اما در ماجرای قدس به واسطه اخبار و خبر‌هایی که از قدس و فلسطین می‌شنویم، احساساتمان جریحه‌دار و درگیر شده است.‌ای بسا که نسبت به سایر کشور‌های دنیا ارتباطمان خیلی کمرنگ‌تر بوده، زیرا امکان رفت‌وآمد نداریم چنان‌چه خبرنگاران کشور‌های دیگر رفت‌و آمد دارند، اما ما این امکان را نداریم و این باعث شده است صرفا متکی به اخبار باشیم و شعری که می‌گوییم برآمده از اطلاعات خبری باشد بنابراین شعر ما نمی‌تواند بازتاب‌دهنده همه ماجرای فلسطین باشد. البته اساسا بنا نیست شعر بازتاب‌دهنده همه فجایع باشد و این کار، کار رسانه‌های دیگر است و شعر همین که حضور دارد و ماجرا را تبیین و قهرمان‌ها را تقدیس می‌کند، موفق عمل کرده است.

علی داوودی درباره این‌که با توجه به سابقه ۵۰ ساله در شعر مقاومت، شعر چقدر ظرفیت دارد به یک ماجرا بپردازد و اساسا به چه چیز‌هایی باید بپردازد، گفت: درباره این‌که شعر باید چه کار کند باید بگویم نمی‌توان به سادگی برای شعر خط و نشان کشید که شعر باید این کار را بکند، زیرا بخش عمده‌ای از اتفاقاتی که روی می‌دهد، اتفاقات شعری نیست. شعر آیینه‌تمام نمای جامعه است. در این ماجرا شاهدش هستیم، مثلا درباره فلسطین، چقدر این اتفاق در رسانه‌های ما برجسته است؟ در دهه‌های گذشته، در ماه رمضان سریال‌های مخصوص روز قدس و فلسطین پخش می‌کردند و این اتفاق در ویترین سیاسی ما بود و خود را نشان می‌داد، اما الان این‌طور نیست و کنار رفته و به قدس نمی‌پردازیم، نمی‌شود توقع داشت شعر داشته باشم و شاعر کاری کند و فعالیت داشته باشد.