توان دفاعی به هیچ وجه قابل مذاکره و مصالحه نیست/ قدرت نظامی آشکارترین بُعد قدرت ملی است

به گزارش مجله خبری نگار حمید خوش‌آیند با اشاره به فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری پیرامون توانمدی‌های دفاعی کشور گفت: در گام نخست باید عنوان کرد که قدرت ملی عبارت است از توانایی‌های مادی و غیرمادی یک کشور که از مبادی و منشأ‌های گوناگونی در حوزه‌های اقتصادی، نظامی، سیاسی و فرهنگی که برای یک کشور تولید قدرت می‌کند. قدرت ملی دارای ارکان گوناگونی اعم از جمعیت، منابع طبیعی و زیرزمینی، علم و فناوری و روحیه ملی و خودباوری است.

این تحلیلگر مسائل بین‌الملل تصریح کرد: قدرت دفاعی و نظامی، اقتدار منطقه‌ای، توانمندی‌های هسته‌ای و موارد مختلفی از این دست جزو عناصر قدرت ملی هستند که باید آن‌ها مغتنم شمرد و با چنگ و دندان از آن‌ها مراقبت کرد و در هر شرایطی اجازه تضعیف این موارد را نداد.

خوش‌آیند گفت: نکته حائز اهمیت این است که قدرت دفاعی، یکی از عناصر اصلی و کلیدی قدرت ملی هر کشوری است که بدون برخورداری از قدرت دفاعی، سخن از قدرت، توان و اقتدار ملی بیهوده است.

وی افزود: امروزه با وجود پیشرفت‌های بزرگی که بشر در عرصه‌های اقتصادی، نرم‌افزاری، تکنولوژی و مواردی از این دست، کماکان برخورداری از قدرت نظامی و دفاعی مهم‌ترین مظهر قدرت ملی محسوب می‌شود. منظور از قدرت دفاعی نیز شامل تجهیزات، لجستیک، تسلیحات، زیرساخت‌های نظامی و دفاعی و همچنین نیرو‌های رزمی است.

این تحلیلگر مسائل بین‌الملل ادامه داد: بنابراین قدرت نظامی آشکارترین بُعد قدرت ملی است؛ به دلیل آن که محسوس‌تر، عملی‌تر و آشکارتر از سایر ابعاد قدرت است، از اهمیتی به سزا و چشم‌گیر در دکترین‌های دفاعی و امنیت ملی برخوردار است. ضمن اینکه کشور‌های خارجی نیز همیشه در برنامه‌ریزی‌های خود برای مقابله با یک کشوری به قدرت نظامی و دفاعی آن توجه ویژه می‌کنند.

خوش‌آیند با تأکید بر اینکه برخورداری از قدرت دفاعی و نظامی در جمهوری اسلامی ایران یک موضوع حیاتی، راهبردی، فراجناحی و کلیدی است که در هر شرایطی نمی‌توان و نباید از آن چشم پوشید، اضافه کرد: علاوه بر متغیر‌ها و دلایل دیگری که بهره‌مندی حداکثری از قدرت دفاعی و نظامی را لازم و ضروری می‌داند، در اسلام نیز نسبت به این موضوع تأکید ویژه‌ای شده است.

وی با اشاره به آیات قرآن در مورد توان دفاعی و نظامی ملت‌ها، گفت: مبنای اقتدار و بهره‌مندی از قدرت دفاعی و نظامی در جمهوری اسلامی یک مبنای عقلانی و واقع‌بینانه، منطبق بر شرع مقدس اسلام و کلام خداوند است. همان‌طور که رهبر معظم انقلاب نیز در یکی از بیاناتشان تأکید کردند که حد و اندازه قدرت دفاعی، عرض و طول نیرو‌های مسلح و تعیین انواع ابزار‌های دفاعی، همه بر اساس محاسبات درست و منطقی است.

این تحلیلگر مسائل بین‌الملل بیان داشت: برخورداری از قدرت دفاعی و نظامی و اولویت و ارجحیت آن با وجود تحولات بسیاری که در دنیا به وجود آمده، حتی در عصری که بعضی‌ها آن را عصر گفتگو و گفتمان می‌دانند، همچنان مهم و محوری است.

وی در ادامه اضافه کرد: اگر یک نگاه مختصری به مهم‌ترین و جدیدترین رخداد نظام بین‌الملل یعنی جنگ اوکراین داشته باشیم به خوبی می‌توانیم به اهمیت و ضرورت اسلحه و موشک و جنگنده و نیروی رزمی حتی در هزار سوم میلاد و در مقطع فعلی پی ببریم. اوکراین که زمانی سومین کشور دارنده توانمندی هسته‌ای در دنیا به شمار می‌رفت، اگر زیر بار منطق و حیله آمریکا و اروپا نمی‌رفت و خود را خلع سلاح نمی‌کرد و یک کشور مقتدر از نظر دفاعی و نظامی باقی می‌ماند، بسیار بعید بود که شاهد وقایع و رخداد‌هایی که امروز دچار آن شده است، بشود.

خوش‌آیند بیان داشت: کشوری که زمانی یک قدرت بزرگ هسته‌ای در دنیا محسوب می‌شد، امروز در شرایطی قرار گرفته است که برای مقابله با عملیات روسیه، دست به سوی آمریکا دراز کرده و درخواست کمک و تجهیزات نظامی می‌کند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه قدرت ملی و ارکان مختلف آن به ویژه قدرت دفاعی و نظامی و همچنین اقتدار منطقه‌ای و هسته‌ای به هیچ وجه قابل مذاکره و مصالحه نیست، گفت: امروز کشور‌هایی که بیشترین بودجه نظامی در دنیا را دارند و حتی در منطقه نیز کشور‌هایی که بزرگ‌ترین خریداران اسلحه در دنیا به شمار می‌روند و بخش مهمی از درآمد خود را صرف خرید تسلیحات و تجهیزات نظامی می‌کنند، خواستار محدود شدن قدرت نظامی و موشکی ایران هستند.

خوش‌آیند در پایان اظهار داشت:، اما کدام کشور در شرایطی که نظام بین‌الملل یک ساختار آنارشیک دارد که مهم‌ترین خصوصیت آن «بی‌اعتمادی به دیگر بازیگران و اتکای به خود» است دست از قدرت دفاعی و عناصر قدرت ملی خود می‌کشد؟ محاسبات عقلانی و واقع‌گرایانه و منطق سیاست‌ورزی و حکمرانی ایجاب می‌کند که در چنین ساختاری نباید تأمین و تضمین امنیت خود را به دیگران واگذار کرد. تجربه اوکراین تجربه مفیدی در این زمینه است.