به گزارش مجله خبری نگار،محسن حسین زاده درباره سازوکار صدور کارتهای مربیگری در تنیس، ادعا کرد: کسانی که کارت مربیگری صادر میکنند، خودشان تنیس باز حرفهای نبوده اند و فقط کتاب خوانده اند. حتی اجازه نمیدهند هیچ کسی هم وارد آن کمیته شود. اگر بگذارند ما وارد شویم که تنیس باز حرفهای هستیم همه چیز برایشان داستان دار میشود بنابراین اجازه نمیدهند هیچ کسی ورود کند.
او ادامه داد: نکته مهم این است که هنوز دارند تنیس را با سیستم ۵۰ سال پیش آموزش میدهند و همین است که تنیس پیشرفت نمیکند. مدرسان فدراسیون با همان روشی که پدر بزرگ من تنیس بازی میکرد، آن را آموزش میدهند در حالی که سیستم تنیس تغییر کرده است. اگر میخواهند تنیس را حرفهای آموزش دهند باید از کشورهایی نظیر اسپانیا و فرانسه مدرس بیاورند تا ببینند تنیس حرفهای چه چیزی است.
حسین زاده با انتقاد از نحوه صدور کارت مربیگری در تنیس، مدعی شد: یک گروه هستند که خودشان تعیین میکنند چه کسانی برای آموزش به شهرستانها بروند و برای چه کسانی کارت صادر کنند و چه کسانی کارت دریافت نکنند. برای مربیگری درجه سه، از من امتحان گرفتند که قبول شدم، اما بعد گفتند در مدارکی که ارسال کرده ام، کارت پایان خدمتم کج است و آنقدر رفتم و آمدم که در نهایت گفتم کارت مربیگری نمیخواهم.
ملی پوش سابق ایران همچنین گفت: تعداد مربیانی که کارت مربیگری دارند از تعداد بازیکنان بیشتر است و به نوعی همه مربی شده اند. البته هیچ کدام از قهرمانان زیر دست این مربیان کار نمیکنند. مربی که کارت درجه سه را دارد باید بتواند پنج ورزشکار ملی تحویل دهد، اما هیچ کاری نکرده و، چون آشنای فرد دیگری است، براین اساس کارت درجه دو را به او میدهند و نظارتی هم روی این مسئله انجام نمیشود.
او در مورد مهترین نیاز تنیس ایران تاکید کرد: ما بیشترین چیزی که احتیاج داریم، مسابقات فیوچرز است. اینکه فقط مسابقه داخلی داشته باشیم فایده ندارد. الان نفر اول مسابقات داخلی را مقابل یک بازیکن خارجی بگذارید، در دو ست با نتیجه ۶ بر صفر میبازد و از زمین بیرون میآید و این چه فایدهای دارد. تقی اکبری و منصور بهرامی زمانی که تنیس بازی میکردند در گرند اسلمها بودند، اما تنیس آن موقع کجا و الان کجا. این یعنی یک جای کار ایراد دارد. همه از کمیته آموزش تا رییس فدراسیون آدمهای تنیسی نیستند. اگر افراد تنیسی در فدراسیون باشند، درست برنامه ریزی میکنند.