فرق بین بیماری روانی و اختلال شخصیتی

مجله خبری-سبک زندگی نگار: اختلال شخصیت عبارت است از: «یک الگوی با دوام و پایدار از رفتار و تجربه درونی که به طور قابل ملاحظه‌ای با انتظاراتی که از شرایط فرهنگی فرد وجود دارد متفاوت باشد، فراگیر و غیرقابل انعطاف باشد، شروعش به دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ برگردد، در طول زمان پایدار باشد و به ناراحتی یا آسیب‌دیدگی روحی منجر گردد.» به دلیل آن که این اختلالات، مزمن و فراگیر هستند. می‌توانند به اختلال جدّی در کار کرد و زندگی روزمره بیانجامند. اختلال شخصیت را با بیماری روانی اشتباه نگیرید.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت می‌گردد؟

علل اختلال شخصیت، محل بحث و اختلاف نظر بوده است. برخی کارشناسان عقیده دارند که اختلالات شخصیت به دلیل تجربیات اولیه‌ای که مانع رشد عادی الگو‌های فکری و رفتاری شده‌اند به وجود می‌آیند. برخی دیگر از پژوهشگران میگنا ir عقیده دارند که تأثیرات بیولوژیکی یا ژنتیکی ریشه پیدایش اختلالات شخصیتی هستند. با وجودی که هنوز بر سر یک علت قطعی برای اختلالات شخصیتی توافق نشده است، امّا به احتمال زیاد ترکیبی از زمینه‌های ژنتیکی و متغیر‌های محیطی در رشد آن‌ها دخالت دارند.

اختلالات شخصیتی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

به منظور آن که اختلال شخصیت در یک فرد تشخیص داده شود، باید عوارضی در او وجود داشته باشد: این الگو‌های رفتاری باید مزمن و فراگیر باشند، بر جنبه‌های مختلف زندگی فرد، از جمله کارکرد اجتماعی، کاری، تحصیلی و روابط نزدیک او تأثیر بگذارند. فرد باید عوارضی نشان بدهد که بردو یا بیشتر از زمینه‌های زیر اثر بگذارد: افکار، هیجانات، کارکرد، روابط میان فردی و کنترل امیال.

الگو‌های رفتاری باید در طول زمان، پایدار باشند و سرآغاز پیدایش آن را بتوان تا دوران نوجوانی یا اوایل دوران بلوغ ردگیری کرد. این رفتار‌ها قابل توضیح یا تشریح توسط اختلالات ذهنی دیگر، سوء مصرف دارو یا شرایط پزشکی دیگر نباشند. اختلالات شخصیتی گروهی از حالات روانی می‌باشند که بیماری نبوده، بلکه شیوه‌های رفتاری هستند.

خصوصیات این اختلالات عبارتند از:

• الگو‌های رفتاری نسبتاً ثابت، انعطاف ناپذیر و ناسازگار که به بروز مشکلاتی در ارتباط برقرار کردن با دیگران و مشکلات شغلی و قانونی منجر می‌گردد.
• افراد دچار این حالات تصور می‌کنند که الگو‌های رفتاری شان طبیعی و صحیح است.
• شخصیت این افراد در برخورد با موقعیت‌هایی که واکنش با آن‌ها مستلزم تغییرات و تصمیمات جدید است، ناسازگار می‌باشد، یعنی تفکر و رفتار انعطاف ناپذیری از خود بروز می‌دهند.

بنابراین، اختلال شخصیت یعنی رفتار‌های ناسازگار و انعطاف ناپذیر در برخورد با محیط و موقعیت ها.

انواع اختلال شخصیت

بدبین (پارانویید): این افراد دارای شک و بی‌اعتمادی غیر منطقی هستند و حالت تدافعی و حساسیت بیش از حدی نسبت به دیگران دارند.

منزوی (اسکیزویید): از نظر هیجانی سرد هستند. در برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند. گوشه گیر، خجالتی، خرافاتی و از نظر اجتماعی منزوی هستند.

وسواسی: کمال گرا، دارای عادت خشک و مردد بوده و نیاز‌های طبیعی خود را مهار می‌کنند.

نمایشی (هیستریک): وابسته، فاقد بلوغ فکری، زود رنج، عاطل و باطل، دائم خواستار تشویق و توجه دیگران بوده و با ظواهر یا رفتار خود با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند (جلب توجه می‌کنند).

خودشیفته (نارسیستیک): دارای یک حس خودباوری بیش از حد بوده و شیفته قدرت هستند. نسبت به دیگران بی‌علاقه هستند. خواستار توجه دیگران بوده و احساس می‌کنند که سزاوار توجه ویژه هستند.

دوری گزین (اجتنابی): ترس و واکنش بیش از معمول نسبت به رد شدن، اعتماد به نفس پایین، از نظر اجتماعی گوشه گیر و وابسته هستند.

وابسته: غیرفعال، بیش از حد پذیرای نظرات دیگران، ناتوان در تصمیم گیری و فاقد اطمینان هستند. بی‌تفاوت، مهاجم، سرسخت، بدخلق و قهرکننده، ترسان از صاحب اختیار بودن و سهل انگار هستند. همیشه کار‌ها را به تعویق انداخته، استدلالی بوده و به سختی از دیگران کمک پذیرفته یا عقاید خود را کنار می‌گذارند.

ضداجتماعی: خودپسند، بی‌عاطفه، بی‌نظم و بی قاعده، تحریک پذیر و بی پروا هستند. از تجارب، درس عبرت نمی‌گیرند و در تحصیل و کار ناموفق هستند.

بینابینی: تحریک پذیر، دارای شخصیت ناپایدار و تغییر شخصیتی هستند. احساسات خود از جمله خشم، ترس و احساس گناه را نابجا بروز می‌دهند. نمی‌توانند خود را کنترل کنند. مشکلات هویتی دارند. ممکن است اقدام به خودزنی کنند (ایجاد جراحت یا سوزاندن قسمتی از بدن برای کاهش تنش خود) و گاهی دست به خودکشی می‌زنند.

ویژگی‌هایی که نشانگر روانی بودن شماست

بیماری روانی به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که با تأثیر بر تفکر و رفتار باعث ایجاد ناراحتی برای فرد مبتلا یا ایجاد ناتوانی در او می‌شوند. علت بیماری‌های روانی به خوبی شناخته نشده است، ولی آنچه مسلم است این است که عوامل ژنتیک، استرس‌های مختلف و نوع تعامل فرد با دیگران در ایجاد یا بروز آن‌ها مؤثر است. افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنیا از جمله این اختلالات هستند.

هر کسی، حداقل یک رابطه‌ی سمی در زندگی اش تجربه می‌کند. به نظر می‌رسد بعضی از اشخاص، مدام از یک رابطه‌ی بد به رابطه‌ی بد دیگری وارد می‌شوند و دلیلش را هم نمی‌دانند. اگر شما هم اینچنین هستید، ممکن است مشکل، خود شما باشید و دلیل آن چیزی باشد که کاملا از کنترل شما خارج است. شما ممکن است روانی باشید! و این، علت داشتن رابطه‌های بد با دوستان، خانواده و همکاران تان باشد.

سایکو پث یا بیماری روانی چیست؟

سایکو پث یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی، یک بیماری روانی است که تبعیت فرد از نُرم‌های اجتماعی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فرد سایکو پث، تمایل دارد اصول را زیر پا بگذارد، بدون توجه به عواقب رفتار کند و نسبت به دیگران، جور دیگری به نظر برسد. بیماران روانی معمولا دروغ می‌گویند، که گاهی آن‌ها را به دردسر می‌اندازد. البته این که شما، مهربان‌ترین فرد در میان خانواده یا گروه دوستان تان نیستید، دلیل نمی‌شود روانی باشید. اما یک سری ویژگی‌های کلیدی وجود دارد که اگر ترکیب شوند، می‌توانند نشانگر سایکو پث یا روانی بودن شما باشند.

از علائم بیماری روانی غافل نشوید

علائم و نشانه‌های بیماری روانی می‌تواند بسته به اختلال، شرایط و عوامل دیگر متفاوت باشد. علائم این بیماری می‌تواند احساسات، افکار و رفتار‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. نمونه‌هایی از این علائم و نشانه‌ها عبارتند از:

• احساس غم و اندوه
• تفکرات هراس انگیز
• عدم توانایی در تمرکز
• ترس بیش از حد و یا نگرانی یا احساس شدید گناه
• تغییرات خلقی شدید
• کناره‌گیری از جمع دوستان و شرکت در فعالیت‌ها
• خستگی مفرط، کم انرژی بودن و یا مشکل در خوابیدن
• جدایی از واقعیت (تصورات)، توهم داشتن
• ناتوانی در مقابله با مشکلات روزانه یا استرس
• مشکل درک موقعیت‌ها
• مصرف الکل یا مواد مخدر
• تغییرات عمده در عادات غذا خوردن
• خشم بیش‌ازحد، خصومت یا خشونت
• فکر به خودکشی