درمان بیماری ام اس با سرما

به گزارش مجله خبری نگار از پایگاه خبری ساینس، در این تحقیقات موش‌ها در محیطی با دمای ۱۰ درجه سانتیگراد قرار گرفتند که در مقایسه با شرایط طبیعی زندگی آن‌ها دمای پایینی محسوب می‌شود. در جریان آزمایش مشخص شد موش‌ها مشکلی در حفظ دمای طبیعی بدن خود ندارند، اما علایم بیماری خود ایمنی ام اس به میزان قابل توجهی در آن‌ها کاهش یافته و موش‌هایی که قبلا توانایی راه رفتن را نداشتند، بهبود یافته و تنها دچار فلج جزئی دم بودند.

به گفته محققان بخشی از واکنش ایمنی بدن به توانایی مونوسیت‌هایی بستگی دارد که توانایی شناسایی آنتی‌ژن‌ها را دارند و نحوه تشخیص عناصر غیرخودی را به سلول‌های T آموزش می‌دهند. اما در بیماری‌های خودایمنی آنتی‌ژن‌های خودی با آنتی‌ژن‌های غیرخودی اشتباه گرفته می‌شوند.

در این تحقیقات مشخص شد کاهش دما فعالیت مونوسیت‌ها را از طریق کاهش ظرفیت تشخیص آنتی ژن در آن‌ها، تعدیل می‌کند و در نتیجه موجب کاهش فعالیت سلول‌های ایمنی T می‌شود. در واقع بدن با افزایش متابولیسم به منظور حفظ دمای طبیعی در سرما، منابع خود را از اختیار سیستم ایمنی خارج کرده و به جای دیگری تخصیص می‌دهد و این فرایند منجر به کاهش فعالیت مضر سلول‌های ایمنی و در نهایت بهبود علایم بیماری می‌شود. این مطالعه می‌تواند در کاهش علائم بیماری ام اس موثر باشد.

ام اس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. سیستم ایمنی بدن به طور معمول عوامل خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را مورد هدف قرار می‌دهد؛ ولی در بیماری‌های خودایمنی، به اشتباه بافت‌های نرمال از بین می‌روند. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.

زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد.

انواع مختلف بیماری MS:

- ام اس پیشرونده مقدماتی
در این نوع، نشانه‌های بیماری به طور پیوسته از زمان تشخیص بیماری سیر صعودی دارند. حمله‌ها مشخص نیستند و هیچ علامت بهبودی وجود ندارد. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از بیماران، به این نوع از بیماری مبتلا می‌شوند. معمولا بیماری ام اس در افرادی که این مرحله را تجربه می‌کنند، دیر و در حدود ۴۰ سالگی تشخیص داده می‌شود.
- نوع عودکننده – فروکش کننده
حدود ۹۰ درصد از بیماران، به این نوع مبتلا هستند. معمولا نشانه‌های اولیه بیماری در این افراد، در اوایل بیست سالگی دیده می‌شود. پس از آن در دوره‌های مختلف، بیماری عود می‌کند و در بین دوره‌ها، بیمار بهبودی نسبی دارد. معمولا بیمارانی که به این نوع مبتلا هستند، وارد مرحله دیگری از بیماری به نام پیشرونده ثانویه می‌شوند.
- ام اس پیشرونده ثانویه
در این نوع، علایم بیماری به طور پیوسته سال‌ها وجود دارد و هیچ عود یا بهبودی حاصل نمی‌شود. معمولا این حالت ۱۰ تا ۲۰ سال پس از تشخیص بیماری اتفاق می‌افتد. این نوع از بیماری معمولا منجر به از کار افتادگی بیماران می‌شود.
- نوع پیشرونده عودکننده
این نوع از بیماری بسیار نادر است و در آن بیماری در دوره‌های مشخص عود می‌کند و از یک حمله تا حمله بعدی، نشانه‌های بیماری شدیدتر می‌شود. حدود ۵ درصد از افراد به این نوع از بیماری مبتلا هستند.
محققان دانشکده پزشکی هاروارد گزارشی مبنی بر علایم اولیه ام اس ارایه کرده‌اند و به افراد هشدار می‌دهند که این علایم را جدی بگیرند:
۱-مشکلات بینایی
۲-مشکلات تعادل
۳-سوزن سوزن شدن و خواب رفتن انگشتان دست و پا
۴-تغییرات ناگهانی دمای بدن اعم از کاهش یا افزایش
۵-تغییرات مداوم در عملکرد دستگاه گوارش
۶-مشاهده چرخشی هر یک از علایم ذکر شده در موارد یک تا پنج
۷-ضعف عضلانی
۸-مشکلات شناختی و عدم تمرکز
۹- خستگی مفرط
در حال حاضر بیش از ۲.۳ میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند و میزان آن در زنان تقریبا سه برابر مردان است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Cell Metabolism منتشر شده است.