به گزارش مجله خبری نگار، علی اکبر فرازی در گفتگو با برنامه «رویداد» با بیان اینکه سازمان همکاریهای شانگهای همکاریهای چند جانبه فرهنگی، اقتصادی و منطقهای را مد نظر دارد، گفت: ایران در سه شاخه حرفهایی برای گفتن دارد.
وی تاکید کرد در داخل کشور باید برنامه ریزیهای لازم صورت گیرد و نهادی برای پیگیریِ امور تاسیس شود.
فرازی گفت: ما در زمینه اقتصادی فرصتهای گرانبهایی در منطقه داریم که اگر بهره برداری به موقع داشته باشیم، به دستاوردهایی خوب خواهیم رسید.
وی ادامه داد: پروسه عضویت در چنین سازمانهایی کوتاه مدت نیست و حداقل زمانی میان مدت را نیاز دارد.
فرازی افزود: ما در سایر سازمانهای اقتصادی عضویت داریم و از بنیان گذاران سازمان اکو بودیم و شخصا مدتها معاون دبیرکل این سازمان بودم.
وی در پاسخ به این سوال که ایران چرا تظاهر کمتری در این سازمانها دارد، گفت: دلیل به فرم اقتصادی در داخل ایران باز میگردد. اقتصاد داخلی ما دارای متولیانِ متعدد است که با حسن نیت، کارهای یکدیگر را خنثی کرده و به هدفی مشترک نمیرسند.
برای عضویت در سازمان همکاریهای شانگهای باید در داخل برنامه ریزی و هدف گذاری نماییم. تا امروز تلاش داشتیم به عضویت این سازمان درآییم، ولی امروز باید زمینههای مشترک همکاری را در نظر داشته باشیم.
فرازی اعضای شانگهای را همگی مصرف کنندگان انرژی در جهان دانست و افزود: ایران یکی از عمدهترین کشورهای تامین کننده انرژی است. همین بعد باید در نظر ما باشد و بایستی در شانگهای مطرح شود.
وی در عین حال یادآوری کرد که پروژههای بسیاری در عرصه اقتصاد به دلیل کارشکنیها ناتمام مانده است، اما نباید فراموش کنیم برخی پروژهها نیز بنا بر سوء تدبیر داخلی ابتر شده است.
فرازی در عین حال گفت: همکاریهای استراتژیک دائمی نیست و کشورهای دیگر منتظر ما نمیمانند تا به یک تصمیم واحد برسیم و به همین دلیل وقتی خط لوله هند و پاکستان نا تمام ماند، دیگران از مسیرهای سخت و پر هزینه تر، خط لولهای جدید را تعریف کردند.
وی به رادیو گفتگو گفت: اکثر تحلیلگران این نکته را مغفول میگذارند که بودن در شانگهای به معنای نادیده گرفتنِ پیمانهای دیگر است، ولی این تصور اصلا درست نیست.