بهروزی‌راد: طلا پارالمپیک چشم‌انداز اصلی من در سال ۱۴۰۰ است

به گزارش مجله خبری نگار، تعطیلات آغاز سال نو برای هر ایرانی می‌تواند زمانی برای بازگشت به سنت‌های حسنه عید نوروز باشد سنت‌هایی که از فرهنگ ایرانی اسلامی این سرزمین برگرفته شده و می‌توانند به الگویی برای تعامل اجتماعی در دنیای ماشینی تبدیل شوند. شیوع و فراگیری ویروس کرونا در سطح ایران و جهان این سنت ها را تحت تاثیر قرار داده و دورهمی‌های زیبای آن را به جدایی‌های اجباری تبدیل کرده است؛ جدایی که با تدبیر وزارت بهداشت و ستاد ملی مبارزه با کرونا به طور حتم موقت است. 
به گزارش مجله خبری نگار،«شهلا بهروزی‌راد» تنها قایقران پارالمپیکی ایران با توصیه به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در ایام تعطیلات عید نوروز گفت: بر کسی پوشیده نیست که فرهنگ  مناطق مختلف کشور جلوه‌های زیبایی از سنت‌های نوروزی را به نمایش خواهد گذاشت اما شیوع ویروس کرونا در سطح ایران و جهان این سنت‌های زیبا را تحت تاثیر قرارداده و ممکن است جشن سال نو به زمانی برای شیوع پیک چهارم کرونا تبدیل شود. برای سلامت شهروندان باید به طور موقت از این سنت‌ها چشم‌پوشی کنیم.
بهروزی‌راد از کرمانشاه به ورزش ایران گام گذاشته و با وجود محدودیت‌های ناشی از معلولیت توانسته خود را به عنوان یکی از مدعیان اصلی کسب مدال طلا پارالمپیک توکیو معرفی کند اتفاقی که اگر رخ دهد به تنها قایقرانی تبدیل خواهد شد که برای ایران از آوردگاه پارالمپیک مدال صید خواهد کرد. او در لیست ابتدایی کمیته ملی پارالمپیک در بین ورزشکاران شانس کسب مدال طلا قرار دارد و فدراسیون جهانی این رشته نیز بعد از کسب سهمیه یک قایق استاندارد مسابقه به صورت نیم‌بها به او اهدا کرد قایقی که البته تا رسیدن به ایران و ترخیص از گمرک زمان زیادی لازم داشت زیرا به گواه این پارالمپین قایق به نام فدراسیون قایقرانی و گمرک به خاطر برخی از بدهی‌های فدراسیون اجازه ترخیص آن را نداد.
او می‌گوید این قایق از جنس قایق‌هایی است که ورزشکاران در توکیو با آن مسابقه می‌دهند و میزان اصطکان آن با سطح آب زیاد است. این قایق استاندارد با تخفیف ۵۰ درصد از سوی شرکت سازنده به بهروزی‌راد اهدا و کمیته ملی پارالمپیک و وزارت ورزش نیز ۵۰ درصد دیگر آن را پرداخت کردند تا بهروزی راد با خیال آسوده به تمرینات خود ادامه دهد.
سال ۱۴۰۰ برای بهروزی‌راد شاید متفاوت از دیگر سال‌ها باشد زیرا وی در این سال به دنبال چشم‌اندازی است که در نهایت تنها قایقران پارالمپینی ایران را به سکوی پارالمپیک برساند.
او  در این زمینه باور می‌گوید: من از نخستین روزهای این سال به دنبال آن هستم تا با تلاش و پشتکار برنامه‌های خود را پیگیری کنم و در نهایت در روز ۱۹ شهریور که فینال مسابقه است پرچم ایران را به اهتزار درآورم. البته در این راه کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون تمام تلاش لازم را انجام داده و حضور روانشناس و بدنساز در کنار من نشان از آن دارد که این نهادهای ورزشی از تمرینات من بی‌خبر نیستند. 
او تعویق المپیک را فرصتی برای کسب تجربه بیشتر دانست و اضافه کرد: شاید اگر مرداد ماه سال ۱۳۹۹ المپیک برگزار می‌شد تجربه اکنون را نداشتم اما تعویق آن به من کمک کرد تا با قایق مخصوص تمرین کنم و بتوانم به آمادگی بیشتری برسم. البته در ۶ ماه نخست سال ۹۹ تجربه سختی در تمرینات انفرادی داشتم و مجبور بودم تنها کار بدنسازی را انجام دهم اما اکنون زیر نظر مربیان تمرینات خود را دنبال می‌کنم و امادگی لازم برای اعزام به توکیو دارم. تمرین انفرادی شرایط سختی داشت و من در کرمانشاه با امکانات کمی که وجود داشت مجبور بودم کنار بیایم. استان کرمانشاه زمانی در قایقرانی قطب به شمار می‌رفت ولی اکنون شرایط و زیرساخت لازم برای توسعه مدرن این رشته ندارد. 
وی که در ماه های ابتدایی سال ۱۳۹۹ دچار آسیب دیدگی شده بود اعلام کرد: با حضور در تهران و کمک پزشکان توانستم این آسیب دیدگی را رفع کنم و در نخستین ماه‌های سال ۱۴۰۰ به مسابقات جهانی مجارستان خواهم رفت. مسابقاتی که بعد از حدود یک سال و نیم می تواند شرایط خوبی برای من رقم بزند