به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از دانشمندان دانشگاه ویرجینیا تک، تاریخچه ژنتیکی ساسها را ردیابی کردند و کشف کردند که «زندگی شهری» آنها با اولین انسانهایی که غارها را ترک کردند، آغاز شد. یکی از دودمانهای ساسها تقریباً ۶۰ هزار سال پیش از خفاشها به نئاندرتالها «منتقل» شد و از آن زمان تاکنون همراه همیشگی بشریت بوده و احتمالاً به اولین انگل شهری واقعی تبدیل شده است. این مطالعه در مجله Biology Letters (BioLetters) منتشر شده است.
در حالی که تعداد حشراتی که با خفاشها باقی ماندهاند از آخرین عصر یخبندان (تقریباً ۲۰،۰۰۰ سال پیش) همچنان رو به کاهش بوده است، انگلهایی که انسانها را انتخاب کردهاند، افزایش یافتهاند. دانشمندان با استفاده از دادههای کامل ژنومی نشان دادهاند که جمعیت دودمان «انسانی» حشرات از امواج رشد جمعیتی بشریت پیروی میکند.
لیندسی مایلز، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد: «ما اندازه جمعیت مؤثر - معیاری از تعداد افراد در حال تولید مثل - را ردیابی کردیم و این به ما امکان میدهد گذشته این گونه را بازسازی کنیم.»
همه چیز از زمانی شروع شد که انسانها حدود ۶۰ هزار سال پیش از غارها بیرون آمدند و ساسها را با خود آوردند و بخشی از جمعیت را با خود بردند که بعدها بر تنوع ژنتیکی آنها تأثیر گذاشت. همزمان با شروع سکونتگاهها توسط انسانها - از بینالنهرین تا ابرشهرهای مدرن - ساسها شرایط ایدهآلی برای رشد پیدا کردند و جمعیت آنها به شدت افزایش یافت.
این امر آنها را به یکی از اولین گونههایی تبدیل میکند که با زندگی در محیطهای شهری سازگار میشوند و به دانشمندان دادههای مهمی برای پیشبینی شیوع انگلها و عفونتها با رشد شهرها میدهند.
جالب اینجاست که ساسها در قرن بیستم و پس از استفاده گسترده از حشرهکش DDT تقریباً ناپدید شدند. با این حال، تنها پنج سال پس از شروع درمان، آنها شروع به بهبود و ایجاد مقاومت در برابر سم کردند.
دانشمندان پیش از این جهشی را شناسایی کردهاند که ممکن است با این مقاومت مرتبط باشد و همچنان با استفاده از نمونههای جمعآوریشده در طول ۱۲۰ سال گذشته - از نمونههای موزهای مربوط به قرن نوزدهم - به مطالعه تکامل ساسها ادامه میدهند.
نویسندگان معتقدند که این کار، پایه و اساس محکمی برای مطالعه چگونگی سازگاری انگلها با تغییرات در محیط انسانی فراهم میکند و میتواند به مبارزه با حشراتی که در برابر حشرهکشهای مدرن مقاوم هستند، کمک کند.