به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان معتقدند فورانهای آتشفشانی در سیبری علت اصلی این پدیده بودهاند که مقادیر عظیمی از گازهای گلخانهای را به جو آزاد کرده و منجر به گرمایش شدید جهانی و تبدیل سیاره به یک "جهنم گرمایی" شده که میلیونها سال ادامه داشته است.
نویسندگان این مطالعه جدید فرضیهای مطرح میکنند مبنی بر اینکه زمین آنقدر سریع گرم شده که منجر به انقراض پوشش گیاهی از عرضهای جغرافیایی پایین تا متوسط، به ویژه جنگلهای بارانی گرمسیری، شده است.
پس از فاجعه، جنگلهای بارانی گرمسیری و باتلاقهای زغالسنگ که کربن را جذب کرده بودند، عملاً ناپدید شدند و گیاهان اولیه جایگزین آنها شدند. این امر چرخه کربن را کند کرد و گازهای گلخانهای مدت بیشتری در جو باقی ماندند و دمای شدید را حفظ کردند. آب و هوا تا حدود پنج میلیون سال بعد، زمانی که گیاهان شروع به بازیابی کردند، به تدریج به حالت عادی برنگشت.
دانشمندان بر این باورند که این رویداد ناشی از انتشار شدید گازهای گلخانهای بوده که منجر به گرمایش شدید و سریع جهانی شده است. با این حال، این راز همچنان پابرجاست که چگونه این شرایط بسیار گرم برای میلیونها سال ادامه داشته است. یک مطالعه جدید که در مجله Nature Communications منتشر شده است، راه حلی ارائه میدهد.
جرقهای که انقراض جمعی پرمین را شعلهور کرد، فوران مقادیر عظیمی از ماگما از تلههای سیبری بود. این ماگما در یک حوضه رسوبی غنی از مواد آلی فوران کرد و به اندازه کافی داغ بود تا سنگهای اطراف را ذوب کند و مقادیر عظیمی از دی اکسید کربن را در مدت زمان کوتاهی طبق استانداردهای زمینشناسی، شاید بین ۵۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰۰ سال، وارد جو زمین کند.
اعتقاد بر این است که دمای زمین آنقدر سریع افزایش یافت که بسیاری از اشکال حیات قادر به تکامل و سازگاری نبودند. بازیابی سیستم آب و هوایی پس از چنین فجایعی بین ۱۰۰۰۰۰ تا یک میلیون سال طول میکشد. با این حال، این شرایط آب و هوایی - که در آن میانگین دما در خط استوا از ۳۴ درجه سانتیگراد (حدود ۸ درجه سانتیگراد بالاتر از امروز) فراتر رفت - تقریباً پنج میلیون سال ادامه یافت.