به گزارش مجله خبری نگار، آیا آمریکا واقعاً توانست با بمبهای سنگرشکن، قلب برنامه هستهای ایران را متوقف کند؟ رسانههای بینالمللی پاسخ روشن و یکسانی برای این سوال ندارند. از یکسو مقامهای نظامی آمریکایی از «دقت بالا و موفقیت کامل» سخن میگویند، و از سوی دیگر گزارشهایی مانند نیویورکتایمز و تصاویر ماهوارهای نشان میدهند که تأسیسات زیرزمینی مانند فردو تنها بهطور محدود آسیب دیدهاند.
پنتاگون بلافاصله پس از حمله اعلام کرد که عملیات نظامی علیه تأسیسات هستهای ایران «با دقت بالا و موفقیتآمیز» انجام شده است. وزیر دفاع آمریکا نیز در توصیفی اغراقآمیز گفت: «این عملیات، جاهطلبیهای هستهای ایران را نابود کرد».
اما تنها چند ساعت بعد، نیویورکتایمز به نقل از یک مقام ارشد نظامی آمریکا نوشت: «تأسیسات فردو نابود نشده؛ فقط آسیب دیده است.»
این جمله، بیش از آنکه قدرت نظامی آمریکا را نمایش دهد، محدودیت آن در مقابله با زیرساختهای عمیق زیرزمینی را برجسته میکند.
وبسایت بیزینس اینسایدر و سایر منابع تصویری، با انتشار تصاویر ماهوارهای از سایت فردو، چالههای بزرگ ناشی از اصابت بمبهای سنگین را تأیید کردهاند، اما تصریح کردند که هسته اصلی تأسیسات که در عمق کوه واقع شده، دستنخورده باقی مانده است.
اندیشکده بریتانیایی RUSI در گزارشی تحلیلی نوشت: «حمله با بمبهای ۳۰ هزار پوندی میتواند به درب ورودی و سطوح اولیه آسیب وارد کند، اما برای تخریب کامل مراکز هستهای در اعماق کوه، به عملیات مکرر نیاز است.»
این گزارش تأکید کرد که ایران در طراحی فردو و نطنز، بهویژه در برابر حمله هوایی، مقاومسازی ویژهای انجام داده است.
تحلیلگران حقوق بینالملل هشدار دادهاند که حمله بدون تصویب کنگره و بدون تهدید فوری، میتواند مصداق تجاوز نظامی تلقی شود. دبیرکل سازمان ملل نیز در واکنشی رسمی، عملیات آمریکا را «خطرناک» و تهدیدکننده صلح منطقهای خواند.
ارزیابی رسانههای بینالمللی نشان میدهد اگرچه حمله آمریکا به تأسیسات هستهای ایران در سطح «تاکتیکی» موفق ارزیابی شده، اما از نظر استراتژیک و عملیاتی، نتوانسته قلب برنامه هستهای ایران را متوقف کند. فردو همچنان سرپاست، نطنز از کار نیفتاده، و آنچه تغییر کرده، فقط سطح تنش در منطقه است.