به گزارش مجله خبری نگار، مجله علمی ساینس نشان میدهد که مهاجرت از شمال آسیا به تیرا دل فوئگو طولانیترین مهاجرت در تاریخ بشر بوده است.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی به ما این امکان را داده است که مسیری را که انسانهای باستان برای رسیدن به سواحل شمال غربی آمریکای جنوبی حدود ۱۴۰۰۰ سال پیش طی کردند، ردیابی کنیم. در اینجا، جمعیت به چهار شاخه تقسیم شد: برخی در حوضه آمازون باقی ماندند، در حالی که برخی دیگر به منطقه خشک چاکو، پاتاگونیا و آند نقل مکان کردند.
این تیم علمی از تکنیکهای پیشرفتهی تعیین توالی برای آشکار کردن تنوع ژنتیکی غیرمنتظره در جمعیتهای آسیایی استفاده کرد. به گفتهی آنها، این یافته، ایدههای قبلی مبنی بر اینکه اروپاییها از تنوع ژنتیکی بیشتری برخوردارند را به چالش میکشد.
کیم هی لیم، دانشیار دانشگاه، اشاره میکند که این سفر که هزاران سال طول کشیده، منجر به کاهش تنوع ژنتیکی مهاجران شده است.
او میگوید: «آنها تنها بخش کوچکی از ژنهای اصلی اجداد خود را حمل میکردند که ممکن است سیستم ایمنی بدن آنها را تضعیف کرده باشد.» به گفتهی او، این موضوع آسیبپذیری مردم بومی در برابر بیماریهایی را که هزاران سال بعد توسط اروپاییها معرفی شدند، توضیح میدهد.
این مطالعه همچنین نشان داد که چگونه گروههای مختلف با شرایط سخت، از یخزارهای پاتاگونیا گرفته تا ارتفاعات آند، سازگار شدند. محققان معتقدند که این سازگاری استثنایی همان چیزی است که به انسانهای باستان اجازه داده است تا بر چنین اکوسیستمهای متنوعی تسلط یابند.