چگونه شیرین‌کننده‌های کم‌کالری، کاهش وزن را دشوارتر می‌کنند؟!

به گزارش مجله خبری نگار، نگرانی‌ها در مورد اثرات شکر بر وزن و دندان‌ها منجر به افزایش تقاضا برای محصولاتی شده است که با شیرین‌کننده‌های مصنوعی بدون کالری و مبتنی بر مواد شیمیایی ساخته شده‌اند.

این محصولات که به عنوان نشانه‌ای از زندگی سالم دیده می‌شوند، در همه چیز از نوشیدنی‌های غیرالکلی و غذا‌های آماده گرفته تا کیک و خمیردندان یافت می‌شوند.

اما اگرچه شکی نیست که خطر پوسیدگی دندان را کاهش می‌دهد، اما در مورد اعتبار آن به عنوان یک کمک کننده به کاهش وزن سوالاتی وجود دارد - با این پیشنهاد که ممکن است در واقع هوس غذا‌های شیرین و چاق کننده را افزایش دهد.

به گزارش دیلی میل، مطالعات متعددی در سال‌های اخیر نشان داده‌اند که مصرف منظم غذا‌ها و نوشیدنی‌های حاوی شیرین‌کننده‌ها می‌تواند کاهش وزن را دشوارتر کند، نه آسان‌تر، زیرا این مواد شیمیایی با مغز تعامل دارند.

تحقیقات جدید و پیشگامانه نشان می‌دهد سلول‌هایی در روده که به مغز می‌گویند ما قند خورده‌ایم - و بنابراین کالری - با شیرین‌کننده‌ها همین کار را نمی‌کنند و باعث می‌شوند ما هوس غذا‌های شیرین کنیم.

مطالعات دیگر نشان می‌دهد که خود مغز واکنش متفاوتی به شیرین‌کننده‌ها نسبت به قند نشان می‌دهد. یکی از جدیدترین آنها، در سال ۲۰۲۱، توسط متخصصان موسسه دیابت و چاقی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس‌آنجلس انجام شد که مغز ۷۴ مرد و زن را پس از مصرف سوکرالوز - یک جایگزین قند پرکاربرد که ۶۰۰ برابر شیرین‌تر از شکر است - اسکن کردند.

در طول یک سری آزمایش‌های آزمایشگاهی، از داوطلبان خواسته شد که آب ساده، نوشیدنی حاوی سوکرالوز یا نوشیدنی طعم‌دار شده با شکر بنوشند.

بعد از هر نوشیدنی، آنها تحت اسکن MRI قرار گرفتند تا جریان خون به نواحی مختلف مغز در حالی که تصاویری از غذا‌های پرکالری، شیرینی‌ها یا میان وعده‌های خوشمزه را مشاهده می‌کردند، اندازه‌گیری شود.

نتایج منتشر شده در مجله JAMA Network Open، میزان بالاتر جریان خون - نشانه‌ای از افزایش فعالیت نورونی (سلول‌های مغزی) - را در نواحی مغز مسئول هوس‌های غذایی، مانند هیپوکامپ، نشان داد.

محققان تأکید کردند که این نتایج حکم قطعی در مورد شیرین‌کننده‌ها ارائه نمی‌دهد - اولاً، افزایش اشتها در درجه اول در زنان مشاهده شد، نه مردان. یک نظریه این است که زنان حاضر در این مطالعه همگی در سال‌های اولیه باروری خود بودند، زمانی که مغز آنها بیشتر به دنبال غذا‌های پرکالری‌تر است تا شانس بارداری و زنده ماندن آنها را افزایش دهد.

دانشمندان دانشگاه دوک، کارولینای شمالی، دریافته‌اند که انسان‌ها و حیوانات سلول‌های خاصی در دستگاه گوارش خود دارند که می‌توانند این دو را از هم تشخیص دهند، دقیقاً مانند جوانه‌های چشایی که می‌توانند شیرینی و ترشی را از هم تشخیص دهند. این سلول‌های «حساس‌شده» سپس بسته به ماده‌ای که شناسایی کرده‌اند، پیام‌های متفاوتی را به مغز ارسال می‌کنند.

برای مثال، ظرف یک ثانیه پس از تشخیص قند در روده، این نورون‌ها ماده شیمیایی - به نام گلوتامات - آزاد می‌کنند که از طریق عصب واگ سیگنالی به مغز می‌فرستد.

این "بزرگراه" اصلی بدن است که در طول آن سیگنال‌های الکتریکی بین مغز و بسیاری از اندام‌های اصلی بدن حرکت می‌کنند.

این سیگنال بلافاصله به مغز می‌گوید که به لطف «وعده غذایی» قندی، نیاز بدن به کالری کاهش یافته است.

اما چنین افزایشی در سطح گلوتامات زمانی که روده شیرین‌کننده‌ها را تشخیص می‌دهد، رخ نمی‌دهد، بنابراین هوس کالری همچنان باقی می‌ماند.