به گزارش مجله خبری نگار، این رویکرد نوآورانه مبتنی بر نظارت بر تفاوتهای ظریف در حرکات انگشت بین افراد مبتلا و بدون اوتیسم است.
در این مطالعه، محققان از شرکت کنندگان - با و بدون اوتیسم - خواستند تا از انگشت شست و سبابه خود که مجهز به برچسبهای ردیابی دیجیتال هستند، استفاده کنند تا بلوکهایی با اندازههای مختلف را بردارند، سپس آنها را بلند کنند و در جای خود قرار دهند، قبل از اینکه دستها را به موقعیت اول بازگردانند.
با استفاده از تکنیکهای یادگیری ماشین، تیم تحقیقاتی حرکت انگشتان را در حین انجام این کار به طور کامل تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که افراد غیر اوتیستیک میتوانند چسبندگی خود را با توجه به اندازه بدن (توده ها) با دقت بیشتری تنظیم کنند و حرکت را با سرعت بیشتری در مقایسه با افراد اوتیسم انجام دهند.
پروفسور ارز فروید، استاد روانشناسی در دانشگاه یورک و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: "مدلهای ما توانستند اوتیسم را با دقت حدود ۸۵ درصد طبقه بندی کنند، که نشان میدهد ابزارهای تشخیصی سادهتر و پرکاربردتر میتوانند توسعه یابند.
وی افزود که این نتایج اهمیت الگوهای حرکتی ظریف را به عنوان یک شاخص تشخیصی برجسته میکند که هنوز در عمل پزشکی مورد استفاده قرار نگرفته است، اگرچه اوتیسم مدت هاست که با اختلالات حرکتی، از جمله هماهنگی ضعیف دست و چشم و مشکل در انجام حرکات ظریف که معمولا در سنین پایین ظاهر میشود، همراه بوده است.
برای جلوگیری از اثرات بالقوه تأخیر در رشد، این مطالعه به جای کودکان، به جوانان متکی بود و شرکت کنندگان را از نظر سن و تواناییهای شناختی مطابقت داد. با این حال، محققان گفتند که این آزمایش احتمالا در آینده در کودکان نیز مورد استفاده قرار میگیرد که میتواند تشخیصی را که در حال حاضر بسیار کند است تسریع کند.
اگرچه علت دقیق اوتیسم هنوز ناشناخته است، اما تحقیقات نشان میدهد که از دوران قبل از تولد شروع میشود و اغلب دارای یک جزء ژنتیکی است. شدت نشانهها بین افراد متفاوت است، برخی از آنها میتوانند بدون حمایت زندگی عادی داشته باشند، در حالی که برخی دیگر به مراقبتهای ویژه نیاز دارند.
این مطالعه در مجله Autism Research منتشر شده است.
منبع: دیلی میل