عکس‌| شلوار جین‌های دست‌دوز و رنگ‌آمیزی‌شده ژاپنی توجه روزافزونی را به خود جلب می‌کنند

به گزارش مجله خبری نگار-کوجیما آگینو (ژاپن): شلوار جین ژاپنی که با نیل طبیعی رنگرزی و با دستگاه‌های بافندگی قدیمی بافته می‌شود، روز به روز طرفداران بیشتری پیدا می‌کند و افراد بیشتری مایل به سرمایه‌گذاری روی این پارچه‌های گران‌قیمت هستند.

درون کارخانه کوچک موموتارو جینز در جنوب غربی ژاپن، یوشیهارو اوکاموتو با دقت نخ‌های پنبه‌ای را در ظرفی از مایع آبی تیره فرو می‌برد که هر بار که این کار را تکرار می‌کند، دست‌ها و ناخن‌هایش را رنگی می‌کند.

پنبه از زیمبابوه وارد می‌شود، اما رنگ نیل طبیعی مورد استفاده در ژاپن استخراج می‌شود و اوکاموتو تأیید می‌کند که رنگ غنی‌تری نسبت به رنگ‌های مصنوعی دارد.

این روش که او از آن به عنوان «گران» و «وقت‌گیر» یاد می‌کند، برای رنگرزی کیمونو در دوره ادو از قرن هفدهم تا نوزدهم رایج بود.

شرکت موموتارو جینز که در سال ۲۰۰۶ توسط شرکت ژاپنی جپن بلو تأسیس شد، یکی از ده‌ها شرکت جین مستقر در کوجیما است، منطقه‌ای ساحلی که به خاطر کالا‌های دست‌ساز باکیفیتش شناخته می‌شود و با شلوار جین‌های تولید انبوه آمریکایی فاصله زیادی دارد.

ماساتاکا سوزوکی، رئیس شرکت ژاپنی «ژاپن بلو»، به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما در مورد جنبه‌های مختلف تولید بسیار سخت‌گیر هستیم.» این شامل «دوخت و رنگرزی باکیفیت» می‌شود که تکیه بر مهارت‌های تولید سنتی صنعتگران محلی را ضروری می‌سازد.

دستباف

این دانش هزینه دارد، به طوری که مدل پایه شلوار جین موموتارو حدود ۱۹۳ دلار قیمت دارد. گران‌ترین مدل، که با دست و روی یک دستگاه چوبی تبدیل‌شده از یک دستگاه بافت کیمونوی لوکس بافته شده، بیش از ۱۲۵۰ دلار قیمت دارد.

ژاپن بلو، یک برند شلوار جین لوکس ژاپنی، در کنار افسو و شوگر کین، در خارج از کشور توجه فزاینده‌ای را به خود جلب می‌کند.

صادرات در حال حاضر ۴۰ درصد از فروش خرده‌فروشی را تشکیل می‌دهد و این شرکت اخیراً ششمین فروشگاه خود را در کیوتو افتتاح کرده است و گردشگران ثروتمند را هدف قرار داده است.

صنعت شلوار جین در کوجیما، که سابقه طولانی در کشاورزی پنبه و تولید پارچه دارد، از دهه ۱۹۶۰ رونق گرفت.

در طول دوره ادو، این شهر طناب‌های بافته‌شده‌ای برای سامورایی‌ها تولید می‌کرد تا با آنها دسته شمشیر خود را ببندند. سپس به تولید «تابی»، جوراب‌های ژاپنی که انگشت شست پا را از سایر انگشتان جدا می‌کنند، روی آورد و بعداً به تولید لباس فرم مدارس روی آورد.

«بهترین کیفیت، ژاپنی است»

جین کوجیما در حال حاضر توسط برند‌های مد لوکس بین‌المللی استفاده می‌شود.

مایکل پندلبری، خیاطی که فروشگاه تعمیر لباس «دنیم داکتر» در بریتانیا را اداره می‌کند، می‌گوید: «بازار جین ژاپن در ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته رشد کرده است.»

اگرچه دوستداران شلوار جین در کشور‌های غربی علاقه زیادی به این شلوار‌ها نشان می‌دهند، اما به گفته پندلبری «خیلی‌ها نمی‌توانند از پس هزینه‌های آنها برآیند».

این مرد بریتانیایی ادامه می‌دهد: «برند‌های شلوار جین تولید انبوه مانند Levi’s، Diesel و Wrangler مهم‌ترین و محبوب‌ترین‌ها هستند، اما به نظر من، بهترین کیفیت همچنان متعلق به ژاپن است.» او ین ضعیف و رونق گردشگری را فرصتی اضافی برای این شلوار‌ها می‌داند.

استفاده از دستگاه‌های بافندگی قدیمی، شکننده و پر سر و صدا که تنها یک چهارم قدرت دستگاه‌های بافندگی کارخانه‌ای مدرن را دارند، اعتبار «شلوار جین موموتارو» را که نام یک قهرمان محلی را بر خود دارد، افزایش می‌دهد.

به گفته شیگرو اوچیدا، بافنده‌ای ماهر در موموتارو، این دستگاه‌های بافندگی که در دهه ۱۹۸۰ ساخته شده‌اند، اغلب خراب می‌شوند و تنها افرادی که می‌دانند چگونه آنها را تعمیر کنند، بالای ۷۰ سال سن دارند.

اوچیدا، ۷۸ ساله، در حالی که بین دستگاه‌ها قدم می‌زند و به هر صدایی که ممکن است نشان‌دهنده‌ی نقص باشد گوش می‌دهد، می‌گوید: «تعداد بسیار کمی از آنها در ژاپن باقی مانده‌اند.» «آن‌ها دیگر تولید نمی‌شوند.»

با وجود پیچیدگی این دستگاه‌ها، او تأیید می‌کند که این پارچه ارزش تلاش را دارد، زیرا «بافت پارچه بسیار نرم است... و وقتی به شلوار جین تبدیل می‌شود، مدت زیادی دوام می‌آورد.»

سوزوکی می‌گوید: «وقتی افراد مدت زیادی شلوار جین می‌پوشند، تاریخچه زندگی‌شان روی لباس‌ها باقی می‌ماند.» این موضوع به نحوه پوشیدن، شستشو و حتی محل زندگی آنها بستگی دارد.

(خبرگزاری فرانسه)