ناسا اورانوس را در پدیده نجومی نادری رصد می‌کند که می‌تواند راه را برای اکتشافات جدید هموار کند

به گزارش مجله خبری نگار، این رویداد نجومی منحصر‌به‌فرد، که نزدیک به یک ساعت به طول انجامید و تنها از یک منطقه محدود در غرب آمریکای شمالی قابل مشاهده بود، فرصتی ارزشمند برای دانشمندان است تا لایه‌های جو این سیاره مرموز را مطالعه کنند، که از زمان عبور وویجر ۲ بیش از سه دهه پیش، کاوشگر فضایی از آن بازدید نکرده است.

ما همیشه در مورد مریخ صحبت می‌کنیم، اما آیا برای سفر به اورانوس آماده هستید؟ 

در ۷ آوریل، دانشمندان فرصتی برای جمع آوری داده‌های مهمی پیدا کردند که می‌تواند به تلاش‌های اکتشافی آینده برای غول یخی کمک کند.

ویلیام ساندرز، دانشمند سیاره‌ای در مرکز تحقیقات لانگلی ناسا، تیمی متشکل از بیش از سی دانشمند از سراسر جهان را رهبری کرد که از شبکه‌ای متشکل از هجده رصدخانه نجومی پیچیده برای مشاهده برهمکنش دقیق بین نور ستارگان دوردست و جو اورانوس استفاده کردند.

ساندرز که از همه اعضای تیم که در این مأموریت علمی خارق العاده مشارکت داشتند قدردانی عمیق خود را ابراز کرد، گفت: "برای اولین بار در تاریخ ما همکاری‌ای به این بزرگی را برای نظارت بر غیبت سازماندهی کرده‌ایم. "

اهمیت علمی این مشاهده در این واقعیت نهفته است که این اولین در نوع خود از سال ۱۹۹۶ است، زمانی که دانشمندان شاهد آخرین غیبت ستاره درخشان اورانوس بودند. با مقایسه داده‌های جدید با داده‌های جمع آوری شده در ۲۷ سال پیش، محققان امیدوارند که تغییرات استراتوسفر - لایه میانی جو سیاره - را از نظر دما و ترکیب شیمیایی درک کنند.

این اطلاعات می‌تواند بستر هر ماموریت فضایی آینده برای کشف این سیاره مرموز را تشکیل دهد.

اورانوس که در حال حاضر حدود ۳.۲ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد، با عدم وجود یک سطح جامد سنتی مشخص می‌شود که بیشتر آن از مخلوطی متراکم از آب، آمونیاک و متان یخ زده تشکیل شده است و آن را به مدلی منحصر‌به‌فرد برای مطالعه جو سیارات غول پیکر بدون برخورد سطح جامد تبدیل می‌کند.

دکتر، اما دال، محقق موسسه فناوری کالیفرنیا که در رصد رصدخانه هاوایی شرکت کرد، توضیح داد که "عدم وجود یک سطح جامد اجازه می‌دهد تا الگو‌های تشکیل ابر، طوفان‌ها و جریان‌های باد به روشی خالص‌تر و به دور از عوارض ناشی از تعامل با سطوح سخت مورد مطالعه قرار گیرند. "

ناسا یک سری غیبت‌های ستاره‌ای کمتر درخشان را برای اورانوس طی شش سال آینده پیش بینی می‌کند، اما فرصت بزرگ بعدی تا سال ۲۰۳۱ تکرار نخواهد شد، زمانی که سیاره یخی ستاره‌ای درخشان‌تر از ستاره‌ای که در این ماه مشاهده شد، مسدود خواهد شد. این پدیده‌های نجومی نادر دریچه‌ای منحصر‌به‌فرد برای دانشمندان برای درک یکی از اسرارآمیزترین سیارات منظومه شمسی ما فراهم می‌کند و ممکن است راه را برای ماموریت‌های فضایی آینده که اسرار این دنیای یخی دورافتاده را آشکار می‌کند، هموار کند.

منبع: اسپیس