به گزارش مجله خبری نگار، به گفته مرکز روابط عمومی دانشگاه فیزیک و فناوری مسکو، این یک پرتو باریک از ماده است که با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت میکند.
یوگنیا کراوچنکو، محقق ارشد گفت: "برای اولین بار، ما تصویر دقیقی از فرآیندهای فیزیکی در نزدیکی سیاهچاله ابرپرجرم به دست آوردهایم و کشف یک میدان مغناطیسی قوی و اندازه گیری چرخش فارادی در چنین فرکانسهای بالایی در اختروش NRAO ۵۳۰ فرصتهای جدیدی را برای آزمایش نظریههای فعلی در مورد تشکیل پرتوهای جت و سقوط ماده به سیاهچالهها باز میکند.
کراوچنکو و تیم تحقیقاتی خاطرنشان کردند که مرکز کهکشان NRAO ۵۳۰ حاوی یکی از بزرگترین سیاهچالههای ابرپرجرم است که جتهای خود را به سمت زمین هدایت میکند و آنها را به ویژه روشن نشان میدهد. این جرم آسمانی جالب توجه است، زیرا پرتو جت آن ساختار پیچیدهای دارد که با دور شدن سیاهچاله تغییرات زیادی میکند و انتشار رادیویی این سیاهچاله به طور دورهای افزایش و ضعیف میشود که نشان دهنده فرآیندهای غیرعادی است که در داخل پرتو جت یا مواد اطراف سیاهچاله اتفاق میافتد.
دانشمندان روسی و خارجی برای اولین بار توانستند اطلاعات دقیقی در مورد میدان مغناطیسی و ساختار این پرتو جت به دست آورند، زیرا این تیم دادههای به دست آمده از چهار تلسکوپ رادیویی را که در پنج طول موج مختلف کار میکردند، ترکیب کردند. همه آنها در به اصطلاح "تداخل رادیویی" ادغام شدهاند - تلسکوپهایی با حساسیت و قابلیت تحلیلی برتر در سطح سیاره.
استفاده از دادههای دریافتی در فرکانسهای مختلف به تعیین محل "پایه" که پرتو جت از آن سرچشمه میگیرد و همچنین اندازه گیری دقیق قدرت میدان مغناطیسی، تعیین شکل پرتو جت و ارزیابی چگالی پلاسمای داخل آن کمک کرد. این اندازه گیریها نشان داد که پرتو جت شکل مارپیچی دارد، احتمالا به این دلیل که "دهانه" آن به صورت دایرهای با فاصله ۶ تا ۱۰ سال میچرخد.
محققان همچنین کشف کردند که در فاصله بسیار کمی از افق رویداد سیاهچاله، قدرت میدان مغناطیسی حدود ۳-۳۰ هزار گاوس است. این مقدار دهها هزار برابر بیشتر از مقدار متناظر سطح زمین است و بسیار بالاتر از نتایج اندازه گیریهای مشابه سیاهچالههای ابرپرجرم در کهکشانهای دیگر است. دانشمندان امیدوارند که این اطلاعات به محدود کردن نظریههایی که مکانیسمهای تشکیل پرتو جت و رفتار سیاهچالههای ابرپرجرم را توصیف میکنند، کمک کند.
منبع: TASS