به گزارش مجله خبری نگار، در یک پیشرفت هیجان انگیز، ژئوفیزیکدانان سوئیسی از قدرت یک ابررایانه در یک مطالعه جدید استفاده کردهاند و چیزی را کشف کردهاند که هرگز انتظار دیدن آن را نداشتند.
طبق زمین شناسی، سطح جامد زمین (لیتوسفر) به صفحات غول پیکر تقسیم میشود که دائما در حال حرکت هستند و باعث رانش قاره هر ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلیون سال یکبار میشوند، زیرا تودههای زمین جمع میشوند و سپس دوباره از یکدیگر جدا میشوند. زمین اکنون در میانه یک چرخه قرار دارد: اقیانوس اطلس هر سال چند سانتی متر منبسط میشود، در حالی که اقیانوس آرام، برعکس، در حال کوچک شدن است و روزی به طور کامل ناپدید خواهد شد. آسیا با آمریکا ادغام خواهد شد و استرالیا و قطب جنوب به آنها خواهند پیوست.
زمین شناسان خاطرنشان میکنند که ضخامت صفحات تکتونیکی متفاوت است؛ در پوسته قاره ضخامت متوسط ۴۰ کیلومتر است، در حالی که ضخامت متوسط پوسته اقیانوسی ۶-۷ کیلومتر است. در همگرایی، صفحه نازکتر در زیر صفحه ضخیمتر فرو میرود و در گوشته حل میشود، در منطقهای که به عنوان "منطقه فرورانش" شناخته میشود. معروفترین نمونه حلقه آتش اقیانوس آرام است، نواری از فعالیتهای آتشفشانی که در سراسر هاوایی، کامچاتکا، کالیفرنیا و سایر مناطق امتداد دارد.
زمین شناسان موسسه فناوری فدرال سوئیس، با همکاری همکاران خود از موسسه فناوری کالیفرنیا، تصمیم گرفتند ترکیب گوشته زمین را با استفاده از یک روش غیرمستقیم مطالعه کنند. این کار با اندازه گیری سرعت انتشار امواج لرزهای ناشی از زلزله انجام میشود، زیرا این شاخص به چگالی و خواص مادهای که ارتعاشات از آن عبور میکنند بستگی دارد. به این ترتیب، دانشمندان چیزی شبیه یک تصویر اولتراسوند از ساختار داخلی زمین به دست آوردند که بخشهایی از صفحات تکتونیکی اقیانوسی را نشان میداد که پس از برخورد با پوسته قارهای ضخیم در مناطق فرورانش توسط گوشته غوطه ور شده بودند.
اما مطالعات قبلی هیچ شگفتی را نشان ندادهاند. در مطالعه جدید، محققان از امواج مختلفی استفاده کردند که به آنها امکان میداد مقادیر زیادی از دادهها را به دست آورند که با استفاده از یک ابررایانه سوئیسی پردازش میشد. نتایج نشان داد که بلوکهایی مشابه بخشهایی از صفحات لیتوسفر مستغرق در مکانهای غیرمنتظره مانند منطقه زیر اقیانوس آرام غربی وجود دارد، اگرچه بر اساس تاریخ زمین شناسی مدرن، هیچ منطقه فرورانش شناخته شدهای در آنجا وجود ندارد.
توماس شوتن، محقق موسسه زوریخ، توضیح میدهد: به لطف مدل جدید با وضوح بالا، میتوانیم چنین ناهنجاریهایی را در همه جای گوشته زمین ببینیم. اما ما دقیقا نمیدانیم که چیست یا از چه موادی تشکیل شده است. "
پروفسور آندریاس فیختنر این کشف را به یک متخصص سونوگرافی با استفاده از یک دستگاه پیچیده و کشف شریان در یک مکان غیرمنتظره مانند باسن تشبیه میکند.
در حال حاضر، دانشمندان فقط میتوانند در مورد ماهیت این تودهها حدس بزنند. طبق یک نظریه، این بلوکها ممکن است بقایای ورقهای غرق شده باشند، در حالی که دیگری نشان میدهد که آنها مواد باستانی غنی از سیلیکون هستند که از زمان تشکیل آن در حدود چهار میلیارد سال پیش در گوشته حفظ شدهاند. نظریه سوم نشان میدهد که آنها تودههایی از سنگهای غنی از آهن هستند که در نتیجه حرکت مواد مذاب انباشته شدهاند.
محققان تاکید میکنند که پاسخ به این پرسشها مستلزم استفاده از روشهای نوین تحقیق برای به دست آوردن اطلاعات دقیقتر است.
منبع: نووستی