کد مطلب: ۷۵۷۲۰۱
|
|

دانشمندان: یکی از آداب و رسوم مذهبی وایکینگ‌های باستان ناشی از فوران آتشفشانی بود

دانشمندان: یکی از آداب و رسوم مذهبی وایکینگ‌های باستان ناشی از فوران آتشفشانی بود
باستان شناسان در جزیره بورنهولم در شمال اروپا شواهدی را کشف کرده‌اند که فوران دو آتشفشان باستانی در حدود ۵,۰۰۰ سال پیش بر آب و هوای شمال اروپا تأثیر گذاشته و آداب و رسوم مذهبی جدیدی را به وجود آورده است.

به گزارش مجله خبری نگار، ران ایورسون، استادیار دانشگاه کپنهاگ، گفت: در جزیره بورنهولم در شمال اروپا، نوع منحصر به فردی از مصنوعات به شکل به اصطلاح "سنگ‌های خورشیدی" وجود دارد که دایره‌های مسطحی از خاک رس آرام با کتیبه‌هایی که نشان دهنده خورشید و تزئینات مختلف است، وجود دارد. به احتمال زیاد این سنگ‌ها نماد باروری بوده‌اند و قدیمی‌ترین این آثار با قدمت حدود ۴.۹ هزار سال در سنگر‌های قربانی در جنوب جزیره پیدا شده است.

باستان شناسان خاطرنشان کردند که سنگ‌های خورشید برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ در جزیره بورنهولم کشف شدند. در دهه‌های بعد، محققان حدود ۶۰۰ اثر مشابه را کشف کردند که بیشتر آنها تصاویری از خورشید، پرتو‌های آن و پدیده‌های مرتبط با آن را حمل می‌کنند. بیشتر سنگ‌های خورشید در داخل سنگر‌های قربانی خصوصی با بقایای حیوانات و غذایی که توسط ساکنان جزیره باستان در طول آیین‌هایی که گمان می‌رود مربوط به برداشت محصول باشد، خورده شده بود، پیدا شد.

دانشمندان: یکی از آداب و رسوم مذهبی وایکینگ‌های باستان ناشی از فوران آتشفشانی بود

باستان شناسان و مورخان مدتهاست که به شرایطی که این آثار در آن ظاهر شده‌اند و اهدافی که وایکینگ‌های باستان (مردم اروپای شمالی) از آنها استفاده می‌کردند، علاقه‌مند بوده‌اند.

برای پاسخ به این سوال، محققان دانمارک و آلمان شرایط زندگی دو سکونتگاه باستانی در جزایر بورنهوم، فاساگارد و ریزبرگ را که تقریبا تمام سنگ‌های خورشیدی شناخته شده در آن یافت شد، به طور کامل مطالعه کردند. علاوه بر این، دانشمندان شرایط آب و هوایی شمال اروپا را در آن دوره با استفاده از نمونه‌های یخ از گرینلند و قطب جنوب احیا کردند.

تجزیه و تحلیل محققان نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق سنگ‌های خورشید در همان دوره، حدود ۴.۹ تا ۵,۰۰۰ سال پیش، در ترانشه‌های قربانی دفن شده‌اند و پس از آن این رسم ناپدید شده است. ظهور و ناپدید شدن آنها با تغییرات شدید در فرهنگ مادی وایکینگ‌های باستان و بدتر شدن شرایط آب و هوایی در شمال اروپا همراه بود که نشان دهنده وقایع فاجعه باری بود که بر آداب و رسوم مذهبی ساکنان باستانی بورنهولم تأثیر گذاشت.

محققان فرض می‌کنند که فاجعه مورد نظر دو فوران آتشفشانی قدرتمند است که در سال‌های ۲۹۳۱ و ۲۹۱۰ قبل از میلاد رخ داده است که آثاری از آنها در صفحات یخی گرینلند و قطب جنوب به شکل ذرات خاکستر و ترکیبات گوگرد یافت شده است. ذرات هوا که در اثر فوران آتشفشانی منتشر می‌شوند، آب و هوا را به شدت خنک می‌کنند و قدرت پرتو‌های خورشید را به طور قابل توجهی تضعیف می‌کنند و منجر به شکست محصول در بورنهولم و سایر نقاط شمال اروپا می‌شود و ساکنان را بر آن داشت تا به دنبال راه‌هایی برای "بازگرداندن" خورشید به حالت سابق خود باشند.

منبع: TASS

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر