به گزارش مجله خبری نگار، گیرندههای رادیویی روی زمین یا نزدیک آن توانستهاند انواع انتشارهای جالب را ثبت کنند که برخی از آنها مرموز هستند، اما بعید است که از فرازمینی باشند.
از پالسهای رادیویی غیرمعمول کند گرفته تا انفجارهای رادیویی سریع که از فواصل زیاد میآیند، این سیگنالها پدیدههای نجومی مرموز را آشکار میکنند و سؤالات جدیدی را در مورد تأثیر فعالیتهای انسانی بر مطالعه آنها ایجاد میکنند.
در اینجا پنج سیگنال رادیویی برتر که دانشمندان در سال ۲۰۲۴ مشاهده کردند و کنجکاوی آنها را برانگیخت آورده شده است:
این سیگنال توسط مسیریاب آرایه کیلومتر مربع استرالیا (ASKAP) دریافت شد، سیگنالی که به نام ASKAP J۱۹۳۵۰۵.۱+۲۱۴۸۴۱.۰ شناخته میشود. او برای اولین بار یک سال پیش مشاهده شد، اما تیمی که او را کشف کرد، نتایج مطالعه او را در ژوئن ۲۰۲۴ منتشر کرد. این یک سیگنال رادیویی مرموز است که تقریبا هر ساعت، دقیقا هر ۵۳.۸ دقیقه تکرار میشود. این سرعت در مقایسه با آنچه ستاره شناسان در حال حاضر درک میکنند بسیار کند است.
تأخیر زمانی بین انتشار ASKAP J۱۹۳۵۰۵.۱+۲۱۴۸۴۱.۰ بسیار کند است، زیرا تپ اخترها ستارههای نوترونی هستند که بسیار سریع میچرخند، معادل سرعت چرخش یک مته الکتریکی. مدت زمان این شکاف اکتشافی تاکنون دانشمندان را متحیر کرده است، اما هر کشف جدیدی در طبیعت معمولا به عنوان کشف چیزی آغاز میشود که "غیرممکن" تلقی میشد.
به نظر میرسد انفجارهای امواج رادیویی معروف به شار رادیویی سریع (FRB) فلاشهای درخشانی هستند که آنقدر درخشان هستند که از کهکشانی که از آن آمدهاند بهتر عمل میکنند.
دانشمندان یک شار رادیویی سریع به نام FRB ۲۰۲۲۰۶۱۰A را مشاهده کردند، یکی از انفجارهای قدرتمندی که قبل از کشف به مدت ۸ میلیارد سال در فضا سفر کرد. این قدیمی است، زیرا بیگ بنگ ۱۳.۸ میلیارد سال پیش رخ داد.
FRB ۲۰۲۲۰۶۱۰A نه تنها یکی از دورترین جریانهای رادیویی سریعی است که تاکنون کشف شده است، بلکه یکی از "درخشان ترین" (یعنی قدرتمندترین) انفجارهایی است که تاکنون توسط گیرندههای انسانی گرفته شده است. به گفته یک نشریه ناسا در مورد این کشف، این منبع میتواند در یک مکان فضایی با "حداکثر هفت کهکشان در مسیر بالقوه همجوشی" باشد.
دانشمندان قبلا در مورد سیگنالهای نگران کننده ساطع شده توسط بیش از ۶,۰۰۰ ماهواره از اسپیس ایکس استارلینک ایلان ماسک که به دور زمین میچرخند و دادهها را به کاربران روی سطح سیاره ما منتقل میکنند، ابراز نگرانی کرده بودند. سیگنالهای ساطع شده از ماهوارهها نویز ناخواستهای برای ابزارهایی هستند که سعی در نظارت بر آسمان رادیویی دارند. با این حال، دانشمندان رصدخانه LOFAR در هلند در سال ۲۰۲۴ کشف کردند که سری جدید ماهوارههای V۲-mini ۳۲ برابر بیشتر از مدلهای قبلی Starlink نویز ساطع میکند.
آلودگی سیگنال Starlink مانع نظارت بر برخی از سیگنالهای فرکانس پایین مورد نیاز برای مطالعه سیارات فراخورشیدی، سیاهچالهها و پدیدههای کیهانی باستانی میشود.
یک شار رادیویی سریع شواهد جدیدی از منشأ این انفجارها در سال ۲۰۲۴ را نشان داده است. این نتیجه جدید مطالعه پدیدههایی است که به عنوان ستارههای مغناطیسی شناخته میشوند، در این مورد ستاره مغناطیسی SGR ۱۹۳۵+۲۱۵۴، که سیگنال هیجان انگیز خود را در سال ۲۰۲۰ پرتاب کرد.
پس از تعیین منبع ستاره مغناطیسی SGR ۱۹۳۵+۲۱۵۴، تیمی از دانشمندان گفتند که چنین سیگنالهایی از ستارههای نوترونی در کهکشانهای پرجرم میآیند که شاهد شکل گیری ستارگان جدید و غنی از فلز هستند. این کشف احتمال وقوع چنین انفجارهای رادیویی را محدود میکند، به این معنی که درک ما از محل وقوع این رویدادهای شدید دقیقتر میشود.
منبع: Mashable